[wracając]

lubię czasem wygiąć przestrzeń
i na nowo być wyssany z mlekiem matki
korytarzem się przecisnąć przez wrzeszczące łono
złapać w piersi oddech pierwszy
tylko lepiej zacząć

babsztylowi w przedszkolu wylać mleczną za kołnierz
i środkowy pokazać bez zbędnych wyrzutów
potem w szkole wyrwać tarczę prymusowi
z wielką dziurą zostawić jak blizną po bitwie
jeszcze wpierdol dać wszystkim co się zowią lepszymi
za plecak za twarz za słabość się wybić
wreszcie bez wyrzutów

przeżyć miłość pierwszą i drugą lepszą
tak bez niemych westchnień
spłodzić w sobie artystę pełną gębą
zapić się i uzależnić albo nawet wytrzeźwieć
żeby w końcu wyjść na ostatnią prostą

ale przede wszystkim kochać do nieskończoności
poznać bez matematycznych wzorów
równoległość uczuć pod pościelą i prysznicem
i te rozwrzeszczane łono
i to być wyssanym

przecież wszystko płonie
wiem że wszystko płynie
czyli spływam

[zamknij się!]

hmmm, przegadanie jest mi jednym z celów. może faktycznie to mało poetyckie ale uciekam od skrótów. chcę ględzić.

dzięki wielkie za wszystkie uwagi. przyjmuję z pokorą.

[zamknij się!]

wiem jak wygląda kartka papieru
którą odwracasz bez końca
gapię się wciąż po raz ostatni
wyłączam i włączam

zamknij się wreszcie
bo oczu nie mogę oderwać
odmierzam odległość słowa od słowa
dewiacyjnie pocieram gdy piszesz

jedyny kontakt
spacja - linijką lub tempomatem
serca nie starcza by znieść taką prędkość
tym bardziej poskromić

dostojnie i zabójczo zerkam
na oślep w tę urobioną przestrzeń
maczamy w niej palce ciepłe czekaniem

staram wyciszyć ciebie w sobie
żebyś nie niosła powodów
i tak wkroczymy z czasem w materialną nicość
gdy End wypowiesz tam zawrócę
gdzie parzy słońce zmyślone

naprawdę jesteś tylko ty i wiersze
żadna poezja a trafia
spełnieniem w każdej linijce
nie ważne jak nazwą: wpisem postem statusem
przewracasz mój wszechświat na głowę

mimo wszystko zamknij się
krzyżykiem w prawym rogu
bo mówią że nierealność jest trująca
przestajesz myśleć jeść istnieć

brzmi jak litania gdy jedno słowo
wertuję by znaczyć zaczęło
odmieniam przez wszystkie znane przypadki
układam jedyny scenariusz

wychodzi telenowela
o więcej nie proszę składając w rękach
mieszcząc na małej kartce
którą oglądam mantrycznie w ciemności
najlepiej z brzmiących
imię

zamknij się
w mojej skrzywionej pamięci
która niezmiennie otwiera

[koniec, czyli początek]

Cytat

"a gdyby tak stworzyć na nowo
zakładając posiadanie mocy stwarzania"

"Na nowo", w tym przypadku, nie oznaczałoby nowego początku, kolejnej pozbawionej błędów próby. Peel, to niestety poeta, rodzi się wierszem i wierszem umiera (wyzionę resztkę wierszy). Ten brak "normalności", to dla kobiety, której "życie spada na kark" i mężczyzny "przegadującego wszystko dookoła", obciążenie uniemożliwiające zbliżenie i porozumienie. "Na nowo" musiałoby oznaczać peela -niepoetę, zwyczajnego faceta. Puenta nie daje pewności, że to zadanie wykonalne (czekam cudu), trzeba by wszak wymienić własne "geny", urodzić się kimś innym. Peel wydaje się być zdolnym jedynie do doraźnych, chwilowych ustępstw (rozwiązanie optymalne na dzisiejszą noc). Obawiam się, że koniec pozostanie końcem...
Sprawne.

naprawdę wielkie ŁAŁ!

[koniec, czyli początek]

a gdyby tak stworzyć na nowo
zakładając posiadanie mocy stwarzania
byłoby to rozwiązanie optymalne
na dzisiejszą noc

nie ma nic gorszego niż ściana
wbijam się w ten mur czasami
głęboko drążę i nawet rzucę okiem
po drugiej stronie można przeżyć

wcale nie
ziemię nową i niebo nowe
chodzi jedynie o kolejny punkt widzenia
najlepiej żebym mógł przeoczyć ciebie
bo gdy karzesz patrząc
zapominam o sobie

chyba że chcesz tych wierszy
zatem wszystkie odpal
wystrzelą dynamitem snów
rozerwanych przed pierwszym pocałunkiem

nie mogę się dogadać z tobą
więc przegaduje wszystko dookoła
i wiem przecież że na kark spada ci życie
w moim przypadku już całkiem odwodnione

na tej pustyni brakuje miraży
wyobraźnia nie płata figli
gdy usta topię zimnym strumieniem
lądując zawsze w twojej twarzy

machając na stopa czekam cudu
może wykończę się przy samym brzegu
a twoja ręka wyciągnie list z butelki
najpewniej kiedyś w niej tkwiłem

przeczytasz mnie do ostatniej kropli
drżący zaczekam na wyrok
gdy wpatrując się otworzysz zapadnię
wyzionę resztkę wierszy

w załączniku przesyłam ostatni

[XXVIII Ogólnopolski Konkurs im. J.I. Kraszewskiego]

Organizatorzy:
Bialskie Centrum Kultury Piast
Klub Literacki Maksyma
Muzeum im. J.I. Kraszewskiego w Romanowie

ogłaszają XXVIII Ogólnopolski Konkurs Literacki im. J.I. Kraszewskiego

1. Celem konkursu jest konfrontacja i upowszechnianie twórczości literackiej, a także wiedzy na temat życia i twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego.
2. Konkurs ma charakter otwarty (mogą brać w nim udział amatorzy oraz członkowie profesjonalnych stowarzyszeń twórczych).
3. Konkurs rozgrywany jest w kategoriach poezji i prozy.
4. Przyznane zostaną następujące nagrody:
I, II, III w obu kategoriach
nagrody specjalne:

za tematykę podlaską,
za utwór związany z twórczością i biografią J. I. Kraszewskiego,
nagroda Klubu Literackiego Maksyma im. Wiesława Gromadzkiego

5. O podziale nagród zadecyduje jury konkursu.
6. Prace konkursowe nie powinny być wcześniej publikowane i nagradzane w innych konkursach.
7. Teksty nadesłane na konkurs nie będą zwracane. Mogą być zamieszczone w publikacjach organizatorów i prasie, bez dodatkowego wynagrodzenia.
8. Na konkurs należy nadesłać: zestaw 3 do 5 wierszy w trzech egzemplarzach, lub prace prozatorskie do 20 stron w trzech egzemplarzach.
9. Do każdej pracy opatrzonej godłem (pseudonimem) należy dołączyć zaklejoną kopertę z tymże godłem na zewnątrz, w której powinny znaleźć się dane o autorze (imię i nazwisko, telefon, dokładny adres, adres poczty mailowej, przynależność do klubów i stowarzyszeń literackich).
10. Każdy konkursowy zestaw powinien posiadać również wersję elektroniczną zgłaszanych prac, dołączoną na płycie CD, zapisaną w formacie dokumentu Microsoft Word.
11. Prace konkursowe należy przesyłać do dnia 16 września 2012 r. na adres:

Bialskie Centrum Kultury
Klub Kultury Piast
ul. Spółdzielcza 4
21-500 Biała Podlaska
z dopiskiem: Konkurs J. I. Kraszewskiego

12. Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi 20 października 2012 r. podczas finału XXVIII Podlaskich Spotkań Literackich. Laureaci zostaną poinformowani o nagrodach mailowo lub telefonicznie.
13. Prace nie spełniające wymagań regulaminowych nie będą uwzględniane w konkursie!
14. Nagrody przyznane laureatom nie będą wysyłane pocztą.
15. Dodatkowe informacje o konkursie można uzyskać pod numerem tel.: 83 341 64 59 i adresem mailowym: [email protected]

[fryzjer-ka]

pani wybaczy że głowę zawracam
niewyczesaną gadką
wiem dobrze tutaj strzyż się
strzeż tylko wystrzegaj siebie

może skrócić postrzępić cieniować
mój pogląd ale stępić nigdy
riposta cięta podcięta wycięta
czuć się należy jeźdźcem bez

a takie patrzenie jeszcze wpatrzenie
czy ja niby uraczony panią mną albo
raczej tylko kubłem zimnej wody
tak upalnym odciętym od reszty południem

[fryzjer-ka]

dzięki za pierwsze rady. odnośnie tych od pana Bieli,
chyba nie trafiają jednak w mój zamysł,
sens wiersza odnosi się do konwersacji
raczej braku jej, braku indywidualności w rozmowie.
tym bardziej więc zbędne mi umieszczanie wampirycznych strzyg
chociaż tym akurat byłoby dużo bliżej do tematu.

proszę o więcej

pozdr

[fryzjer-ka]

wracam.
pomożecie?

pozdr

[fryzjer-ka]

pani wybaczy że głowę zawracam
niewyczesaną gadką
wiem dobrze tutaj strzyż się
strzeż tylko wystrzegaj siebie

może skrócić postrzępić cieniować
mój pogląd ale stępić nigdy
riposta cięta podcięta wycięta
czuć się należy jeźdźcem bez

a takie patrzenie jeszcze wpatrzenie
czy ja niby uraczony panią mną albo
raczej tylko kubłem zimnej wody
tak upalnym odciętym od reszty południem

[ta sama nuta]

dawno mnie tu już nie było ale widzę, że poziom raczej poziomikiem. dajcie to na początkujących. no raczej mało w tym poezji, a co mnie też obchodzą twoje miłostki. mało inspirujące i w ogóle niewiele tutaj Czegoś.

pzodr

[dla kogo z kim]

Cytat

- może być taki komentarz?

Zachwytu ;).

jak najbardziej. dzięki za wszystkie. miło zajrzeć tu od czasa do czasa.
pozdr,

[dla kogo z kim]

Cytat

ojć! przeczytałam "czarnobyl" hehe, ale odjechane w jesienny wicherek dziś zapodajecie wersy.
To dobry moment na pisanie.jesień.napełniona latami.łapię nietrzeźwego w smutku,ale mimo to nie brzmi.oldy
dzięki

no coś z tym Czarnobylem też chciałem podkombinować. coś w tym jest.

pozdr.

[dla kogo z kim]

Cytat

chociaż widzę że śmieszna
smutny a jeszcze nietrzeźwy

te dwa wersy jakby oderwane od całości, (może to tylko misie tak...)

tylko te dwa?

[dla kogo z kim]

ruszam w miasto
najpierw gruby podkład
douszna terapia na czarnobiel
i jestem sobie
nikt mnie ja nikogo
chociaż widzę że śmieszna
smutny a jeszcze nietrzeźwy
ale nie ja
u mnie wszystko gra
jak w zegarku chociaż nie mam
wskazówki się pieprzą
autopilot włączony

po co mi Ty?

[autystycznie]

Cytat

Jak narazie ten tekst jawi się dla mnie jako zlepek bezzwiązku połączonych ze sobą sentencji.
Przeczytam jeszcze jutro, może zrozumiem. Na plus Ci wyszło to "ciągłe ocieranie".
pozdrawiam ymy

to ciekawe. byłem w stanie jakieś sentencje nawet tworzyć. dzieki wielkiie.

[autystycznie]

Cytat

listopadowa lipa. proponuje wstrzymać się do wiosny z pisaniem wierszy

pana komentarz wart tyle samo i rada takaż sama.

pozdr.

[autystycznie]

Cytat

Akurat tak dziwnie utrafione -
ten temat jest w orbicie moich zainteresowań...
Stąd to nieco dziwne pytanie powyżej....

i intryguje mnie to znowu rozumieć, czyt o aluzja do sposobu uczenia, czy próba opisania sposobu myślenia.....

(...) nie potrafią
które uczą się nie potrafiąc
żeby potrafić znowu rozumieć(...)

Z jednej strony to powtarzanie pozwala powtórnie coś zrozumieć, jednak na wyższym stopniu integracji (i to podnosi poziom komunikacji), z drugiej strony, z drugiej strony cały dramat jednostki zawiera sie w tym że :

(...) nie potrafią
które uczą się nie potrafiąc
żeby potrafić rozumieć

- po prostu

Więc to "znowu" mnie na tyle zastanawia, że chcę sie spytać co autor miał na mysli, skoro jest taka możliwość, aby zrozumieć, aby nic mi nie umknęło, bo ważne....


:o)

Chyba, że to nie o autystycznych dzieciakach, tylko znowu o poróżnionych kochankach, a wtedy ocywiście mój passus traci nieco na sensie......,
za to plus dla autora za punkt widzenia i za pomysł....

:o)

dzieci autystyczne nie rozumieją uczuć. nie zrozumieją kiedy mówi się słonko moje czy moje kochanie. można uczyć ich schematów pewnych zachowań ale kiedy zmieni się ten schemat (np. użyje szklanki nie do picia ale do odrysowania kółka) znowuż nie zrozumieją dlaczego. tak samo i tu. te "znowu" to odniesienie do zmiany, która wytraca z równowagi. zmiany, która powoduje kolejne niezrozumienie i tym samym błędne koło uczenia się.
a tak naprawdę to odniesienie do zmiany u tych zdrowych, zakochanych autystycznie, którzy tak samo jak te dzieci nie potrafią zrozumieć. dlatego zostaje najprostsze rozwiązanie, najbardziej płytkie i prymitywne.
pozdr.

[autystycznie]

Cytat

autyści to chyba nie mówią...
głupie, odważne ale głupie

pozdr.

tutaj błąd. oczywiście że autyści mówią. chociaż przeważnie nie.
pzodr.

[autystycznie]

słońce w listopadzie, niesamowite...

[autystycznie]

zdaje się że nas widzą
dzieciakami co nie potrafią
które uczą się nie potrafiąc
żeby potrafić znowu rozumieć

ale chyba nic z tego
tacy jak my wolą się patrzeć
nie rozumieć i odwrażliwiać
przez ciągłe ocieranie tylko

sama sobie odpowiedz
czy jesteśmy w stanie
inaczej pozostają dwa
albo się od-pieprzyć

tyle że to nam nie pomoże
zrozumieć

[tak jakoś sam do siebie [niestety]]

Cytat

artysta w swoim tworzeniu pozostanie samotny...

a te trzy kropki to
śłady po artyście?
a może hymn i bło-to (rym na ostatnią sylabą)
neciście i rzeczywiście
sam już nie wiem - miałem sen ...
z ukłonikiem i pozdrówką eMeN

te trzy kropki to miejsce na twoją krytykę...

[tak jakoś sam do siebie [niestety]]

artysta w swoim tworzeniu pozostanie samotny...

[tak jakoś sam do siebie [niestety]]

chyba wypieprzę tą komórkę czy tę
za drzwi wystawię jak można
tak długo czekać i nic się do nędzy
dowiedzieć od jakiejś ciebie

to przecież jawna niejasność tak milczeć
żeby jeszcze do wszystkiego
coś spadło na głowę albo przejechało
ale to i tak wychodzi w to samo

że niby ty sama albo ja sam
tylko że w mojej samotności to inaczej
bo mi nie starcza cisza bez ciszy
potrzeba jeszcze sztuki

[gdy się zastanowiłem nami]

twe poprawki espeno jak zwykle świetne.
szczególnie ta druga. co do pierwszej
nie jestem przekonany. chyba jednak
wolałbym żeby to wybrzmiało w dwóch wersach.

dzięki za odwiedziny.

pozdr.