Nikołaj Siergiej Ilicz

zaiste pouenta ciekawa. ale reszta to koszmar, zwlaszcza te rymy.

ciężar wzroku nie opuszcza głowy bakterie niepojęte w egzystencji zapytania pod mikroskopem w przypadkowym laboratorium wciąż wymyśla się nowe szczepionki leki podtrzymywane podsmażane mrożone ktoś ich potrzebuje Bóg jest chory

kiepski.

ucialem serce z konca - nie jest tam do niczego potrzebne. dzieki wszsytkim za opinie i wskazowki.

zastanowie sie nad proponowanymi zmianami... a co do "spokojnie irytuajcego nieba" - zostaje, bo takie bylo to niebo. beznadziejnie jak wyjete z obrazka, nieruchliwe, cierpliwe, ideale w odcieniach - a czlowiek ktory wraca w spomnieniami gdzie nie trzeba - przynajmnie ja - raczej nie jest ucieszony takim idealizmem.... ok ciut zmienilem - a samo w oknie tez zbedne - jest w tytule.

moze nie poprawiaj nic - bo to bedzie chamstwo - poetycko kastrowac meskie ego ;p

strona techniczna wiersza jesli mozna tak powiedziec na srednim poziomie; przekaz za to cholernie trafny i kazdy facet powinien to przeczytac i przemyslec...

daj mi skrzydła porozcinane dretwe: chce polecieć z wiatrem uczuć do bram miłości straconej interesuajace. choc mozna by z tym cos jeszcze zrobic, odebrac ciut tej 100% czytelnosci przekazu? na dalszy rowój choroby mego serca

ano nudna wyliczanaka. ale koncowka faktycznie ciekwa, mozna by z nia cos zrobic. to co zaproponowales jest prawie ok jak dla mnie - ciut za duzo slow - moze jakbys to upakowal w mniejsza to byloby to? a pozniej do tej koncowki dorobic jakis rownie sensowny poczatek? :P

z fają walczącą z przymrozkiem lubię to zawieszenie księżyc wygląda jak wymalowany akwarelą na płótnie spokojnie irytującego nieba żadnych niezasłyszanych pomruków jedynie myśli jęczą tępym echem pod czaszą tylko kofeiny mi brak i Ciebie tylko

nieudana proba. ani ciekawej koncepcji ani tresci. nic.

raczej malo fascynujace. nic w tym nie ma.

ciekwawy od poczatku do konca - nie mozna sie nudzic. moze i z powodow osobisty ale dodam do ulubionych - sentymentalny glupiec ze mnie ;)

huh to jak jakis apel tylko cholera wie o co chodzi; niby ktos slucha ale nikt nic nie rozumie. tandeta. zero poezji w tym. jesli cos takiego komus chcesz przekazac napisz interesuajce opowiadanie i ubierz w te pogladu jakas postac.

ciekawie sie zapowiada po 2 pierwszych wersach, tylko gdzie cos wiecej? moze bys to rozbudowal odrobinke?

pomysl swietny. jednak w wykonaiu cos mi nie pasuje i na razie nie bardzo wiem co. no niby dobrze, porpawnie, momentami interesuajco - ale cos jest nie tak. hmmm... dlaczego sie go czyta jedym tepem, bez zadnych podskokow upadkow? moze to to? za malo w nim nieruchliwej energii? nie wiem.

niestety ale tragedia. jak juz ktos wczesniej na tym forum napisal: nie pisze sie pod wplywem uczuc bo nic z tego nie wychodzi.

pojechal do ulubionych, krotki, tresciwy - piekny. a tytul jak poprzednicy - do zmiany. choc poki co nic ciekawego do lba mi nie przychodzi.

ano nic. ale zdania nie zmieniam i tyle. a podmiot liryczny to zbyt szkolne poejcia - jak latwo wymigac sie do czegos - podmiot liryczny.

i o to chodzilo! :) nie przyczepie sie do zadnego fragmentu, dla mnie wiersz jest pierwszej klasy. dodaje do ulubionych. podoba mi sie przeskok czasowy i ta nuta tesknoty w slowach. to sie czuje.

"Przy blasku tęsknoty" - ten wersik jak dla mnie jest niesmaczna dla mnie proba "gornolotnosci" - mialem tak kiedys i chyba sie tym przejadlem. "piszę sercem." - z 1 zwrotki tylko to jest ciekawe. a reszta nie pozwala przystanac, zastanwic sie, nie czaruje. po prostu czytasz i idziesz dalej. z 2: "Trudno odróżnić prawdę od kłamstwa." - czy to nie jest doslowne? brak w tym cieni w ktorych skrywaloby sie to co chcesz przekazac. "Realizm jest obłędem." - oczywiste ale sliczne. "Podaję Ci duszę. Nie czytasz. Zapominasz" - ladne, ale tez oczywiste. "Łap każde me słowo i tylko takiej miłości oczekuj." - i gdzie tutaj trzeba cos zinterpretowac, poruszac troszke znudzonymi neuronami? "Nie denerwuj się, że nie mam instrukcji obsługi. " - a to jest jak juz wspomanielm najlepszy fragment. moze i tez nie zmusza do myslenia, ale jest oryginalny. jak dla mnie nie pozostawiasz czytelnikowi swobody interpretacji. osobiscie uwazam ze wiersz powinien byc gra swiatla i cienia, bez nadmiaru swiatla. trzeba pozwolic czytelnikowi bawic sie wierszem, niech czyta go wiele razy i z kazdym kolejnym odkrywa w nim cos nowego. a Ty odbierasz ta zabawe doslownoscia. aczkolwiek nie jest tragicznie. sa momenty ktore przyciagaja wzrok i usmiecz za pomysl.

hhmm... podpisane meskim imieniem... a tutaj... "Wystarczy kawałek, byśmy uczciwie mogli spróbować swoich płci." "lecz nawymyślał mi od obłąkańców." eeee, dziwne. gdyby to napiasla kobieta to jest ok, a tak nie wiem. ale abstarchuajc od tego. "Niech mi Pan da długopis doktorze serce traci pamięć." - swietne "Ktoś wyśmiał mnie, że na podwórzu stały kałuże w plamy z potrzebą życia i potrzebą śmierci." - tez niezle "Zdumiewać się wspaniałym dniem lub snem który mnie nie boli," - w porownaniu z reszta srednie "Ręce mi drżą i krew ma nie szum a pomruk " - tu mi zgrzyta. "ma nie szum a..." cos bym z tym pokombinowal.

"Wśród rozpostartych skrzydeł" - zbyt "standardowe" jak na moj gust "zostawiłam kroplą nasączone myśli." - ciekawsze "szukać sensu w złudzeniach." - huh, zbyt doslowne "Pewność smutnie składa ramiona." - i o to chodzi, gdyby reszta byla na tym poziomie "Lecz pewności nie ma – i to jest piękne… " - zbyt doslowne.

mi podoba sie tylko zakonczenie: "Nie denerwuj się, że nie mam instrukcji obsługi." reszta zbyt czytelna.

Bartoszu: tak z tym milenium wpadka, ktora faktycznie uniemozliwiala interpretacje. a co do spraw: ja tez raczej od wielu lat nie widzialem zadnego kosiola od srodka etc. ale cos tam w pamieci z dziecinstwa jeszcze zostaje - pytanie czy sie cieszyc czy "przykleknac" i zaplakac ;)