[Poczęcie]

Słyszeć...wszyscy słyszeli
O dzieciach starcach
Co karabin nosiły i w pustkę dusiły
Swój zamiar nie bycia w grze
Czy usłyszeć mogły ten jazgot
Gdy strzelały w sąsiadów
Czy sąsiedzi to my
Te twarze bez wyrazu
Bose stopy
Odbicia na lustrze
Myślenie o sobie jak o cudzie
My ludzie
Ciała z wody i krzywd
My fajni
wyruzomiali...tolerancyjni
Więc dlaczego taki ktoś jak wy
Jest                                               nikim

[piątek 13]

wszystko co burzy nam codzienność, nami wstrząsa, jest dla mnie dobre. Szukanie tego wyjścia, po za komfort to chyba sztuka ? Pozdrawiam i dziękuje za komentarz.

[piątek 13]

Gdy potrzebowałem być żałosny
Upijałem się
Gdy potrzebowałem miłości
Uciekałem
Gdy potrzebowałem siebie
Rozwalałem pięści
Krwawiłem

Uciekałem w sen

Śniłem o tym wszystkim
Czego bym chciał
O monotoni oddechu
O równości
O życiu
I jego definicji

 

Koszmar

[Imieniny babci]

Nie moi młodzi.

[Imieniny babci]

Nie babcia...niewinność.

[Imieniny babci]

Ładna rymowna interpretacja...chodź myśl była lekko odmienna....Pozdrawiam

[i wstawili to na insta]

Zgadzam się w pełni. Pozdrawiam

[Imieniny babci]

Usta kochają
Ten moment
Kiedy pękają
Od suchych
Żartów
Podpitych wujków

 

Uśmiechają się
W grymasie
Przymrużone oczy
Podkreślają
Ilość alkoholu
Krążącego w powietrzu

 

Śmiech chichot
Z wiekiem tracimy
Błyskotliwość
Jędrność
Piegi

 

Koniec

 

Ostatnie wakacje

 

[z przejedzenia]

Dziękuję za komentarz....pozdrawiam

[z przejedzenia]

Rozpasałem się w lenistwie
głaszcze niemym krzykiem
jamę ziewem

 

Zapominam coraz częściej
że mógłbym
to bilet
tak nie ważny
jak moje istnienie

 

Donikąd

 

Jak istnienie tego
świata

 

Do Ciebie

[netosapiens]

Kropka...dobry pomysł....dziękuję. Pozdrawiam.

[netosapiens]

Wiersz (także: mowa wiązana, oratio vincta) – sposób organizacji tekstu, polegający na powtarzaniu się w nim odcinków o takich samych właściwościach strukturalnych; przeciwieństwo prozy; utwór o swoistej językowej kompozycji, w której wers (linijka wiersza wyodrębniona intonacyjnie i graficznie) pełni funkcję wierszotwórczą, wykorzystuje środki stylistyczne w funkcji poetyckiej, impresywnej lub ekspresywnej

 

Jeśli nie wiersz to co Pan widzi ? Czy dla Pana trzymanie się formy, jaką przyjmuję Pan za wiersz, jest takie jakie musi być ? Czyli jakieś. Co wyklucza poezje. Bo poezja nie może być jakaś. Wiersz jest formą myśli. Nie jasnością ,pytaniem zarazem. Zagatką.

[netosapiens]

Jak dla mnie wpadł Pan w pułapkę tegosz wiersza. Jego prostota to klucz i odpowieć na doszukiwanie się w "prawdach internetowych" sposobu na życie. Może Pan jest z tego pokolenia które lubi dociekać kto jest autorem i twórcą myśli ? Czy jest kompetentny ? Czy ma jakąś wiedzę naukową ? Mam nadzieję że dostrzega Pan odcienie szarości...a nie tylko czarno - biały świat.

[netosapiens]

Być może...nerwy...stres...wzięły górę.

[netosapiens]

kanały
sub-bycie
lajk

 

życie

 

doradcy
trenerzy
dobre zdrowe

 

intencje

 

wpłaty-wypłaty

 

intencje

 

pół uśmiech
ćwierć oddech
astmatycy
shizole

 

zez w cenie
kłamstwo

 

intencje.

[głód]

Dziękuję....za zastanawianie...pozdrawiam

[głód]

Boje się drzwi
Zamkniętych
Bez klamki

 

Braku światła

Odblasku

Nadzieji
Że ktoś wyłączy nas
Zabierze baterię
Zutylizuje

 

Czuje strach tak silny
Jak pies zdjęty
Z łańcucha
Przed końcem
Wyszrapanym za wcześnie

 

Lęk przed sobą samym
Rozbitym kawałek
Po kawałku
Na lata nieszczęścia

 

Zakochuje się w sobie
W tobie
Gnije

 

Megaloman
Którego nienawidzę

 

 

[letarg]

myśli latają w przestrzeni
tabletki w kieszeni
pustka

[pociąg]

wiesz

strofy

potrzeby
zmieniają się

wiersze jak
ludzie też
zmieniają słowa

w ładne opakowanie

w prezent od losu

miłość

a jej koleje
prowadzą
do Ciebie

moje wykolejenie

[****]

kroki
zimno i szaro

trąbki
davis i stańko

uwiera w bucie
życie
cudze

nucę


nudzę


pisze

zamieniam cisze
w siebie
jestem

magnesem dla brudu

jak laleczka wu du


ukuj

[wiersz for sale]

wszystko sprzedam
wyprzedaż mnie

ból ukojenie

tłuszcz na brzuchu
modne mięśnie

fryzurę z caps lockiem
brodę z delete

do kosza

kup wiersz
jako coś modnego

jak posiadanie
dla posiadania

jak wibrator
do czyszczenia z łona
dzieci narodzonych

sprzedam
zapomnienie
dla nie pamięci boga
siły z kosmosu
cząstki mnie
dla sensu życia

sprzedam
ja poeta

[od nowa]

bo kiedy zabraknie
tego słońca
drogi do końca
zostać nie będziesz
chciała
upadnę w ten
koszmarny dół
w smród pustego ciała

i wtedy chór bzdur
odbije się echem
od ścian czaszki
jednym czego będę
chciał to Twoje
bladoróżowe ciało
a ja na nim

nakarmmy nasze myśli
wszystkim
i niczym
to ten stan pomiędzy

ja bez ciebie

nędznik

[smak]

wgryzłem się
w serce ziemi
poczułem
lasy drzewa krzewy
ten smak
zmienił
mego dziadka
ojca
we mnie

wiatr napełnił
płuca

jestem
ucieczką
dymu z komina

moja matka
kamienica

świadomość
brudna ulica

umorusany dzieciak

pijak

[wakacyjna przygoda]

chciał bym żeby mnie
pacyfistę
twoje ciało bez krwiste
myśli żyzne
zamieniło w wąsy ojca
bezkrytyczne

żebyś ponad wszystek
zwiewna jak listek
zawinęła mnie
w to co oczywiste

i w stek ojcowskich banałów
konkretów
miętówek
i kału

[Szczękościsk]

tęsknię
za naszymi
wypadami
na grzbiety
bezdomnych psów

nie mogę
odnaleźć drogi
do baru
"pod zapchlonym
kundlem"

szukam siebie
w przebrzmiałych
tekstach
piosenek
mojej właścicielki

chciałbym zapomnieć
smaku pomadki
wczorajszej kochanki

i przestróg
matki
wariatki

uważaj w co wdepniesz
bo każdy zgrzyt
oznacza inny
lęk

szukam