Świat jest wokół mnie niczym błysk flesza
Zbyt szybki, zbyt jasny a jednocześnie ciemny
Kto go ogarnie, kto pojmie, obejmie rękoma?
Człowiek? Czy my go tworzymy, czy on nas?
Idę samotnie pośród burzy myśli
Nie rozumiem ani jednego podmuchu w pełni
Kim jestem, kim jesteś Ty?
Próbujemy zrozumieć to co nas otacza
Choć sami nie rozumiemy siebie...
Dlaczego robimy tak a nie inaczej?
Co nas pcha? Chęć pokazania się jako lepszy?
Może chęć bycia lepszym? Nie rozumiem...
Jak możemy się nazywać tak samo – człowiek
Jesteśmy tak różni. Każdy z nas ma coś innego
Każdy jest inny...
Człowiek nie jest tym za kogo się uważa
Tworzy nas własna odmienność...
Wszystko jest przeciwieństwem,
To przeciwieństwo tworzy świat!
Jestem tancerzem błądzącym pośród gwiazd
Jestem częścią, która nie pasuje do całości
Jestem jak fala, raz piętrze się na górze, raz opadam w dół..
Jestem wszystkim i niczym
Dlaczego sen nie może być prawdą?
Dlaczego musze iść choć wolę stanąć?
Dlaczego świat zbyt jasny jest? Oślepia mnie...
Dlaczego pisze ten tekst?
Dlaczego czytasz go Ty?
Dlaczego jaśniej w nocy jest?
