Kacper_M

właśnie chodziło mi o taką wenę, wszystko to co w głowie pomyłki formy są celowe

Delikatne buczenie muzyki brzmienie nastraja struny umysł myśli uciekają od wzroku w końcu jest ciemno po zmroku para owija powietrze w pocałunku tajemnicy ja stoję na czarnej ulicy czuję zapach wyimaginowanego świata dotykam ścian ram rozrywam rękoma zaczynam pić, kończę tłukę kubek biegnę do słońca a nie to księżyc w końcu jest noc czerwone światło stoję. To koszmar? nie, zaraz zielone idę rozglądam się coś pędzi, świeci słyszę ryk silnika uciekam, pewnie pijany rozbija się o słup już jest jasno co z tego, że kłamię skoro wierzę w ten świat

nie lubię cynizmu, ale ten mi się podoba.. kojarzy mi się ten wiersz z ludźmi w autobusie ich minami, smętnymi przygnębionymi szarymi i z Tobą śmiejącą się w ich głowach wariatką. Pozdrawiam i gratuluję

podoba mi się ostatni wers. Ja teraz non stop tęsknie nawet jak jestem z Nią bo wiem, że się rozstaniemy i to mnie przytłacza momentami.. przynależy wypalona w naszych sercach.

Wir myśli Wulkan zamierzeń wspólne cele - z dymem nadzieje lecą, nie patrzą wstecz porywa je wiatr ot tak kiwa głową ptak, macha rękoma patrzy głodny wrażeń pada strzał przebity na wylot płacz zamierzenie? pada zakrwawione dobrze być myśliwym ofiara chyli się ziemi całuję ją choć jej nienawidzi ma dość nieplanowych zmian ucieczki od zamierzonych prawd faktów które miały być wspomnieniem tak nie miało być myśli ofiara tak jest ciekawie mówi ptak

dzięki za komentarz - pozdrawiam Kacper

Świat jest wokół mnie niczym błysk flesza Zbyt szybki, zbyt jasny a jednocześnie ciemny Kto go ogarnie, kto pojmie, obejmie rękoma? Człowiek? Czy my go tworzymy, czy on nas? Idę samotnie pośród burzy myśli Nie rozumiem ani jednego podmuchu w pełni Kim jestem, kim jesteś Ty? Próbujemy zrozumieć to co nas otacza Choć sami nie rozumiemy siebie... Dlaczego robimy tak, a nie inaczej? Co nas pcha? Chęć pokazania się jako lepszy? Chęć bycia lepszym? Nie rozumiem... Jak możemy się nazywać tak samo – człowiek Jesteśmy tak różni. Każdy jest inny... Nie jesteśmy tym za kogo się uważamy Tworzy nas własna odmienność... Wszystko co dostrzegalne jest różnicą, To różnica jest Stwórcą! Jestem tancerzem błądzącym pośród gwiazd Jestem częścią, która nie pasuje do całości Jestem jak fala, raz piętrze się na górze, raz opadam w dół.. Jestem wszystkim! - I niczym... Kim jesteś Ty?

tak wiem, że warsztat mam kiepski:] dzięki za wskazówki. Myślę, że na pewno nie zaszkodzi się Ciebie posłuchać. Pozdrawiam Kacper

Dziękuje za ciepłe oraz prawdziwe słowa.. Dobrze odczytałaś wiersz, jestem obecnie w takim stanie duchowym. Niemniej jednak bywają chwile szczęścia jakże ulotne, jakże nastawione na nieunikniony koniec, ale jednak i to jest ta nadzieja... Pozdrawiam gorąco - Kacper

Kacprze ! musisz zebrać się do kupy ! Ja nie wierze w czyste uczucia, wierze w to co czuję ( chociaż czasami jeszcze przebija przeze mnie idealizm) ale w życiu nic nie jest proste i czyste bo wszystko jest ludzkie ( sory za patetyczność - nie wiem jak inaczej napisać ) Pozdrawiam i życzę uśmiechów. No co ja poradzę, że jestem jaki jestem. Cały czas życie nie daje mi spokoju, bóle starych związków... Ból "obecnego" o ile to można nazwać jakimkolwiek związkiem oczywiście dla dziewczyny była to chyba jedynie zabawa... Może biore życie za poważnie nie wiem taki jestem, ale nie martw się czasami też się uśmiecham:]

Pesymizm wywodzi się z mojego, życia... Piszę to co widzę i słyszę, co czuję jaki jestem. A co do wiedzy i niewiedzy czyli świadomości lub jej braku. Gdybyśmy byli nieświadomi tego co nas otacza nie moglibyśmy przecież być świadomym swojego ograniczenia czy z naszego punktu byłoby wszystko OK...

dzięki za szczerość, dzisiaj odniosłem kolejną porażkę i znowu nie jest za miło... Nie wiem co mi sprawi szczęście. Dobrze, że nie jestem sam w tym co czuje i dwie osoby mnie rozumieją chociaż tyle.

Czym jest świat? Kolejnym porankiem, kolejnym zmierzchem? Jeśli potrafisz odpowiedz! Boże Ty jedyny rozumiesz, Ty i tylko Ty wiesz. Powiedz, pokaż czym jest to co widzę? Kim jest ten do kogo mówię? Śmierć, czyż nie jest najważniejszą cząstką życia? Czy życie jest cząstką śmierci? Czy nie urodziliśmy się po to by umrzeć? Boże tylko Ty wiesz... Lecz ja też chcę! Powiedz, Ty umarłeś lecz powstałeś... Czy ja też Zaświeć, błyśnij, pokaż... Czekam Wierzę, proszę

Mierzę to czego zmierzyć się nie da, Śmieję się z tego, z czego powinienem płakać, widzę jasność w ciemności, w jasności ciemność słyszę cisze lecz nie słyszę dźwięku... Idę choć wolałbym stanąć Oddycham choć czasami brak mi tchu Widzę choć nie chcę widzieć Słyszę choć nie chce słyszeć Wolałbym nic nie widzieć nic nie słyszeć nic nie rozumieć Czasami wolałbym nie oddychać Wybacz

Kolejny lodowy sztylet wbity w serce Kolejna udręka Kolejny powrót do rzeczywistości Miłość największy ból, a jednocześnie szczęście Ból, który mimo wszystko chce się poczuć trucizna na która czekamy... niestety tak to widzę A co do tęsknoty, to czekam, tęsknie za szczęściem bez bólu, po prostu czyste uczucie. Cały czas wierze tylko trochę słabiej.

moja zawsze tak wygląda:/, może kiedyś będzie dobrze 3m się:]

Największy dar i przekleństwo człowieka... Coś czego nie da się przewidzieć Coś na co nie ma lekarstwa Miłość?

Mierzę to czego zmierzyć się nie da, Śmieję się z tego, z czego powinienem płakać, widzę jasność w ciemności, w jasności ciemność słyszę cisze lecz nie słyszę dźwięku... Idę choć wolałbym stanąć Oddycham choć czasami brak mi tchu Widzę choć nie chcę widzieć Słyszę choć nie chce słyszeć Wolałbym nic nie widzieć nic nie słyszeć nic nie rozumieć Czasami wolałbym nie oddychać Wybacz

Czym jest świat? Kolejnym porankiem, kolejnym zmierzchem? Jeśli potrafisz odpowiedz! Boże Ty jedyny rozumiesz, Ty i tylko Ty wiesz. Powiedz, pokaż czym jest to co widzę? Kim jest ten do kogo mówię? Śmierć, czyż nie jest najważniejszą cząstką życia? Czy życie jest cząstką śmierci? Czy nie urodziliśmy się po to by umrzeć? Boże tylko Ty wiesz... Lecz ja też chcę! Powiedz, Ty umarłeś lecz powstałeś... Czy ja też Zaświeć, błyśnij, pokaż... Czekam Wierzę, proszę

Wiersz bardzo ciekawy, przejmujący. Twoja wizja świata przedstawiona w tym wierszu jest bardzo pesymistyczna. Uczucia człowieka są tak zbudowane, że nie można doświadczać tylko bólu, albo inaczej - nie można doświadczyć bólu bez wcześniejszego stanu radości. Nie wiem czy to jest całkowicie jasne, mógłbym o tym rozpisać się na kilka stron. Aczykolwiek podam jeden przykład. Żyje sobie człowiek o imieniu Adam, urodził się w bogatej rodzinie, nie miał żadnych większych problemów - był szczęsliwy. Nagle zdażył się wypadek, wszystko przepadło co czuje? Teraz odwrotnie, Adam jest synem żebraka stojącego pod kościołem, pewnego dnia dostaje 100 zł co czuje?

Żar niestety zazwyczaj wypala, ludzie któży mają go w sobie szukają spełnienia. Gdy ono nadejdzie żar gaśnie... korzystajmy z niego dopóki istnieje. Widać to na podstawie sławnych poetów takich jak Adam Mickiewicz, czy Juliusz Słowacki

Dzięki za szczerą opinię:] Spróbuje zrobić tak jak mi napisałaś. A propos jesteśmy rówieśnikami

Ja nie biegnę - idę bacznie patrząc na to co mnie otacza, wchłaniam wszystko tak jak gąbka wodę, tak jak ciemność światło. Idę i jestem szczęśliwy, że nie biegnę

Tylko tym za kogo się uważasz...

Smagany wiatrem wędrowiec Wieje, raz w lewo, raz w prawo Idzie ku upadkowi, ku śmierci – oto jego cel... Nazywa się człowiekiem, choć sam nie wie co to oznacza Nieświadomy celu swej wyprawy, idzie Nie wie ku czemu zdąża, lecz nadal idzie Dlaczego? Dlaczego nie ustanie w miejscu? Jest mu źle? Tak i nie... Wszystkiemu winna świadomość... lub jej brak On nie wie co straci, co zyska. Na jego ciele widać liczne bruzdy i zmarszczki Doświadczenie wieków Mimo to robi to samo wciąż Nie wierzący póki sam nie zobaczy, dotknie, czy poczuje Ludzie czasem tak nieobliczalni, a czasem tak łatwi do odgadnięcia Czy można kogokolwiek nazwać człowiekiem? Czy ktoś wie, kim właściwie jest? Dedykacja dla Cioci Joli... Myśle i przestać nie mogę