Kamila_Ilska

"dalszy pościg nie ma sensu" Nie ma sensu kupować kredensu Kojarzy mi się ta działalność artystyczna z pisaniem wierszowanych bajek dla niegrzecznych dzieci:) W tym momencie skończyły mi się słowa i mi ich już brak...

Zapisuję cudze myśli na cudzych kartkach cudzym długopisem nawet cudzą ręką bo przecież nie jestem do końca sobą a potem otwieram oczy i patrzę co z tego wyszło wielkie gówno i podpisuję się pod tym cudzym podpisem

Proszę o wybaczenie jeśli ktoś nie zrozumiał o co mi tu chodzi... Dzisiejszy, który jest "rozparty na stanowisku" jest kimś ważnym, politykiem, rozpartym na stanowisku... hmmm i cieszę się ... bo ten wiersz ma na celu zniesmaczenie. Nie do wiersza bynajmniej, ale do "błazna"...

Woooo, super! Normalnie bomba! Gratulucje serdeczne, podoba mi się strasznie, temat i ujęcie... to wszystko co mogę powiedzieć bo mi mowe odjęło:P

Jest rzeczywiście fajny... tylko nie pasuje mi zakończenie... a właściwie jeden wers "jesteś przy mnie już w porządku". Mógłbyś to zmienić, na coś ciekawszego, bardziej z niedopowiedzeniem... nie tak dosłownie... Pozdrawiam PAPA:)

Gdy do ust podnosisz przepocone ideami myśli reszta ciała wygodnie spływa po oparciach fotela Słowa Puste słowa ociekającego łojem błazna rozpartego jak lokomotywa na stanowisku

Ta poduszka była kiedyś gęsią. Ten sweter był kiedyś owcą. Ta kartka była drzewem. A czym ja będę? Nie wiem. Może śpiewem? A może słów zawiadowcą? I kiedy czas grożący wciąż pięścią objawi mi drogę życiową? ...A ten kotlet kiedyś był krową... Ten rosół - kurą, ten deszcz był chmurą. Drzewo - nasieniem, mój cień? ...-nieistnieniem. Ja jestem panną do wzięcia, lecz czym będę? Nie mam pojęcia.

znam to uczucie. Zapewne pisałaś ten wiersz kiedy miałaś doła, kiedy wszyscy Cię opuścili i czułaś się samotna jak patyk na pustyni.Jakby nie patrzeć wiersz nie jest jakoś specjalnie niepoprawny, ale niestety trochę banalny. Ale ja też tak zaczynałam. Przepraszam jeśli uraziłam, ale mam iostatnio jakieś niesprecyzowane napady agresji i innych takich stanów psychicznych. Depresja itp... no jesień w końcu idzie ... Pozdrawiam:)

Za drzwiami kolejna wojna domowa Przez przedpokój biegnie linia ognia Wystrzeliwują słowa Huk jadowitych krzyków Wymierzane komuś prosto w skroń z ust kalibru dwieście trzy Trwa znów wojna domowa Jeszcze kilka słów do zwycięstwa Kilka wystrzałów Głębokie rany zaraz zaczną łzawić

Mnie natomiast w ogóle nie poruszył. Przeczytałam go jak wiersz Adama Mickiewicza, co najmniej jak odgrzewane kotlety. Na dodatek Mickiewicza w wieku 15 lat. Intencja mogła być poważna, ale treść i forma troszkę nie grają. Według mnie, że by pisać dobre rymowane wiersze, trzeba być cholernie zdolnym. A to jest troszkę ... a zresztą już nic nie mówię. Przepraszam.

Prawdę powiedziawszy spodziewałam się czegoś ciekawszego. Nie wiem czemu mi się nie podoba... Przepraszam, po prostu nie preferuję wierszy rymowanych, chyba ze rymy są jakoś ekwilibrystycznie poskładane... może nie dorosłam do tego, a moze nie dorosnę nigdy? Pomysł ciekawy. czy to jest wiersz poważny? Taaak. Podoba mi się tu kilka rzeczy, np:"Grzechu orzech rozgryzam.", "Pod rozum odarty z treści"... i to by było wszystko. te dwa wersy ładnie nazwane, ale reszta jakaś taka płytka. Pozdrawiam serdecznie:)

Obłamuję zaschłym różom sztywne dłonie liści Wyłamuję martwym kwiatom stare zęby kolców Zrywam im z głów sczerniałe korony Profanuję suche mumie róż Ale ja nie umiem kochać kwiatu

Podoba mi się:) Rzeczywiście z uczuć mało, ale jest tu coś innego. ...A tak na marginesie jaka to pieśń dzielnego? czy może "Swords in the wind"?

Splątana błękitem Zagubiona w falach myśli otwieram na oścież okna niepokoju Zwisam głową w dół nad przepaścią zawiłości Wokół palców owijam cienką granicę sensu Na marginesie spisany testament wszystkich błędów Pod łóżkiem stare kapcie Za szafą samobójca W dłoni biała plama W głowie czarna dziura Nie będzie ze mnie nic więcej [sub]Tekst był edytowany przez Kamila_Ilska dnia 09-11-2003 15:24.[/sub]

szczerze mnie zachwycił ten erotyk... Lubię takie:) Ubieranie tematu miłości erotycznej w inne dziedziny życia, to mi się podoba. Też mam coś podobnego w formie na swoim koncie:) gratuluję pomysłu. jest smakowite, aż wezmę do ulubionych. Swoją drogą nie sądziłam że facet może wymyślić coś tak subtelnego w tym temacie...

Właśnie dziś otworzyłam ten wiersz. Właśnie dziś skończył się pewien etap mojego życia. To boli. Ale gdyby się nie skończył... za 5 lat ja też byłabym skazana na życie w domu, w którym straszy człowiek. Wiersz jest naprawdę dobry. Świetnie nazywa wszelkie uczucia i emocje, choć nie nazywa ich po imieniu. Naprawdę gratuluję udanego dzieła. Życzę kolejnych równie owocnych rezultatów pracy. ten wiersz wzruszył mnie, przemówił do mnie i ... zabieram do ulubionych.

Po cmentarzysku mego serca chodzi ból - rozkopuje groby, w których żywcem pochowałam wszystkie moje radości. Sprawdza czy na pewno już zmarły. [sub]Tekst był edytowany przez Kamila_Ilska dnia 03-11-2003 23:37.[/sub]

Taki typowy oklepany temat początkujących poetów... ale o czymś trzeba pisać, prawda? Najlepiej o uczuciach i na tym się uczyć:) "Jak niechciane dziecko Zostałem porzucony I przez ludzi pozbawiony Szans na lepsze jutro" Dobre to! POowodzenia w pisaniu coraz pojrzalszych wierszy:) Trzymam kciuki:)

+Myśl pierwsza+ Być bytem Przedtem czy potem Tak samo ciężka Praca syzyfowa +Myśl druga+ Po wybiegach moich linii papilarnych Biegają przed wróżką moje radosne przyszłości Głupia Nie widzi że jutro po tych liniach Pobiegną krople uwolnionej gorzkiej krwi [sub]Tekst był edytowany przez Kamila_Ilska dnia 30-12-2003 08:15.[/sub]

Bardzo abstrakcyjne... i ciężkie! Zbyt ambitne jak na mój mały rozumek??? Pozdrawiam serdecznie:)

Nie bardzo lubię takie wiersze, aczkolwiek są ciekawe momenty "Kłamstwem się poić do stanu wyższości, W przesyconej Bogiem iluzji stworzenia " świetny fragment:) Pozdrawiam:)

Śmierć, odchodzenie... Dobry wiersz, smakowite środki artystyczne, jednego tylko nie rozumiem. Czy to mówi osoba umarła, czy żyjąca? Bo rozumiem że jedna osoba nie żyje. Cóż temat troszkę nieczytelny dla mnie, ale na prawdę smakowicie ujęty. Pozdrawiam :)

ojej... to zupełnie nie wygląda na poezję współczesną... Trąci mi ten wiersz Adamem Mickiewiczem. Nie żebym miała coś do Wieszcza, ale on żył kilkaset lat temu, wtedy pisało sie takie wiersze. czemu np. Tuwim nie pisał stylem romantycznym? Bo nie było takiej potrzeby. Bo pojawiły się nowe nurty w poezji. Rozejrzyj się po współczesnych poetach (młodych, a nie Szymborskiej, Miłoszu itd), np. Marcinie świetlickim, Tomaszu Majeranie, Adamie Wiedemannie i wielu innych z młodego pokolenia, i tam odkrywaj tajniki nowej poezji. Pozdrawiam i zyczę powodzenia;)

Pomiędzy szeptami toczyliśmy się w szczelnym uścisku Moje włosy błąkały się między ciepłymi nogami pająka twojej dłoni plotącego z tych włosów mieszkanie Lądując w dywanowym mchu zapuszczaliśmy w sobie korzenie po omacku szukając wilgoci Jak młode drzewo wrośnięty we mnie jak w ziemię uniosłeś twarz promienną Tchnienie niespokojne Słodkie uniesienie ponad drżeniem instynktów Wpleć kwiat rozkoszy w wargi rozchylone wilgotnym niedosytem Jeszcze raz ...

Szczerze powiem: Ciarki mi przeszły! Wiersz jest cudo, aż go wezmę do ulubionych!!! "że zgubiłeś się w deszczu wdychałam surową ziemię rozmiękłą śladem twoich stóp " No bomba!!! Nie będę więcej cytować... Musiałabym przytoczyć cały wiersz. Jest tu tyle cierpienia, w pewnym momencie nawet nadziei, ale potem te "słone paznokcie"... cudowna Coda... Pozdrawiam serdecznie :) I ślę uściski