[bezinteresowna poprawa wizerunku]

Ciekawe, zgrabne i o tyle o ile przewrotne. Dobra robota.
R.

[Piramity]

Dlaczego ambona jest tak odrzucająca? Ja tam uważam że trochę brakuje nam dzisiaj ambon i dlatego z nieskrywaną radością czytam amboniaste wywody Miłosza.

A to że każde stwierdzenie jest do zaprzeczenia i sensownego ataku kontrargumentami, to naturalne, i chyba ani Miłosz, ani na pewno ja nie myślałem inaczej.

Wydaje mi się że proponowana wersja jest mocno nie zrozumiała dla odbiorcy, bynajmniej dla mnie jako odbiorcy taka by była.

Dzięki za odwiedziny i analizę : )
Pozdrawiam R.

[Skóra]

Ciekawe, oryginalne i dobrze wykonane.
Pozdrawiam R.

[Piramity]

No tak... grunt to czytelna ocena ; )
Pozdrawiam R.

[****]

E tam, dla mnie nie za długi, a wręcz w sam raz. Dobre i ciekawe, a mało takich ostatnimi czasy na naszej zielonej stronie.

[dyspensa na czas karnawału]

Przaśna wyliczanka XXI wieku, nic specjalnego.

[Piramity]

[quote]Mali są ludzie, wielkie są ich dzieła
Czesław Miłosz

Wiele było krzyków, krwi i potu,
gryzionego piasku co wciskał się zewsząd.
Wiele ugiętych kolan, pręg i strupów,
biczów co grały bolesne forte.
Wiele było zachodu, wschodu i wapienia
a po wszystkim tylko kamień na kamieniu
na kamieniu kamień i turyści.

Wiesz Cheops, trochę Ci zazdroszczę,
mnie czeka lastrico, co najwyżej tani marmur.
Ale poświęcić tyle dla czegoś takiego?
Głupota jak dla mnie. Bo widzisz,
powinieneś kiedyś odwiedzić moje miasto:
pachnące piwem bary, kobiety rozczesujące włosy,
kumple od grilla i wódki, taniec.

A ty ilu tych swoich niewolników znałeś?
Dwóch? Trzech z imienia plus kapłani?
O hieratyce byście nie pogadali, to prawda,
ale nawet Nubijczyk to nie tylko mięśnie i zęby.
Wiesz, boskie to mogą być perfumy nie ludzie,
oni po prostu są, a to i tak wystarczy żeby powiedzieć:
Małe są dzieła, wielcy są ich ludzie.


Kair 2012

[Na bezdrożach nihilizmu]

To się nazywa rzeczowa odpowiedź...

[oda do Marylki]

Dobre, mocne, na czasie i może nawet do Marylki by trafiło.
Podziwiam.
R.

[Na bezdrożach nihilizmu]

Jak dla mnie największym minusem jest to że nie jest rytmicznie. Momentami jest ale to nie wystarczy. Rymy to nie wszystko, a nawet bym powiedział że rymy bez rytmiki tekstu brzmią jak by były nie na miejscu.

Pozdrawiam
R.

[Gladiatorzy]

Cytat

.......................było jest i będzie, a tu podane jak ze sztambucha o mizernych środkach...

No z tego co wiem walki gladiatorów były, teraz ich nie ma, i na razie nie zanosi się żeby znów były. Natomiast wrestling nie był, jest i za pewne będzie. Więc jakaś zmiana zaszła jak by nie patrzeć.

[Gladiatorzy]

Cytat

Autor obraża się na tandetną rozrywkę ?
Ma do tego prawo, jednak armaty wytaczane przeciwko wróblom (Spartakus kontra żel), ustawiają go w roli kolejnego "herosa", gladiatora słowa ;)

Obrażać się to nie. Bo jednak udawana bijatyka jest lepsza od prawdziwej krwi, śmierci.. no bynajmniej na pewno dla zawodników, czyli jednak w pewien sposób homo sapiens się humanizuje ;] a nuta ironicznej niezgody na tandetę trudna do ominięcia.

[Gladiatorzy]

Cekiny i brokat używane do przyozdabiania strojów zawodników komponują się z ogólnym wrażeniem estetycznym np. http://cdn3.sbnation.com/imported_assets/927226/lucha-libre-1.jpg

[Gladiatorzy]

Cytat

...mnie się podoba...tak mi skojarzył się...igrzyska albo wojna...motłoch musi czymś żyć...WWE...może błędnie...ale pozdrawiam Henryk:)

Cios w dziesiątkę WWE, najciekawsze jest to że w wielu krajach ( Ameryka oczywiście ale i bliski wschód Egipt, Jordania) to jest na prawdę mainstrimowa rozrywka oglądanie tego "czegoś". Ludzie znają nazwiska "zawodników", we wszystkich kafejkach, dworcach na telewizorach można spotkać wrestling.

[Gladiatorzy]

Cytat

całkiem fajne :)

A w takim razie cieszę twarz i nie tylko skoro się podoba.
R.

[Gladiatorzy]

Cytat

"Tłum na łączach, satkach, kablach śle wiwaty
śledzi kolejne sceny, wierzy w pot, krzyk, brokaty."

Brokaty?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Brokat_(ozdoba)

[Gladiatorzy]

Łysy grubas w obcisłym spandexie ląduje na deskach,
Mięsisty przeciwnik poprawia fryzurę, uśmiech, kamera.
Wrzask tłumu, feeria reklam, zapach popcornu,
Bez krwi z full opcją solarium spełnia się scenariusz.

Unik, prawa, przerzut, sierp - wszystko zgodnie z planem,
kolejny akt dobiega końca, igrzyska odegrane.
Tłum na łączach, satkach, kablach śle wiwaty
śledzi kolejne sceny, wierzy w pot, krzyk, brokaty.

I po co wam było Spartakusa zniewalać i mścić,
nam wystarczy żel, latex, kamera i widz.

[Shir la Shalom]

Cytat

Wiersz sprawny i cholernie naiwny...
Do kogo właściwie jest adresowany ?
Władcy ropy i bogów mają to w d...., żołnierz zaciskający zęby zamiast spustu, bardzo często wraca w metalowej trumnie, a od kul i ludzi, jeszcze więcej żarliwych apeli i modlitw o pokój, miłość i szczęście powszechne...

Wiersz nie ma konkretnego adresata, niemniej można zawężać jego domniemanych adresatów do ludzi żyjących w społeczeństwach "demokratycznych", to jest mających jakikolwiek wpływ na politykę rządzących.
Żołnierz musi naciskać spust, z wyboru lub nie, co nie oznacza że nie można uniknąć takiej konieczności dzięki wcześniejszym działaniom. Przykład: 30 letni pokój Egipsko - Izraelski vs ponad 30 letnie ciągłe starcia Izraelsko - Libańskie lub możliwość wojny Izraelsko - Irańskiej (która na pewno nie miałaby żadnego podłoża ekonomicznego - czysta ideologia). Tak więc to nie tylko ręce na spustach, ale i ręce ludzi którzy zagłosują na Likud lub Avode, a sam Ahmadineżad też cieszy się przecież poparciem Irańczyków.

Pozdrawiam R.

[Shir la Shalom]

Cytat

Do mnie przemawia i ten ciekawy zestaw: "zawsze będzie więcej kul niż ludzi..." Pozdrawiam :)

Cieszę się że przypadł do gustu.
Pozdrawiam
R

[Shir la Shalom]

www.youtube.com/watch?v=SHCVyYor05I - polecam.

[Shir la Shalom]

„Izraelscy żołnierze zastrzelili rabina
bo ten nie zatrzymał się do kontroli”



Morze czerwone rozlało się,
drążąc jeszcze ciepłe korytarze
wsiąka w bawełnę, poliester, skórę.
Na tapicerce rysują się nowe desenie,
w powietrzu kurz i krzyki.

Tu pod Hebronem, jak w Ghazni,
Groznym i Surt, wygrywa matematyka.
Wynik to tylko kwestia czasu
Kiedy Bóg jeden, imion kilka
a ni mirra ni ropa nie chcą pączkować.

Zawsze będzie więcej kul niż ludzi
i skóra pozostanie komicznie miękka.
Dlatego ostrożnie podnośmy flagi i mięśnie
bo zacisnąć zęby zamiast spustu
znaczy więcej niż Sidur, Salat, Różaniec.

[Achtung! Nicht eintreten!]

Nie zgodzę się z przedmówcą, bardzo dobre, a na dodatek w moim guście.
R.

[Emoblog Pierwszego Adama]

Stojąc w bramie



Boję się smrodu pępowin,
przecinanych ostrym krzykiem
dziecięcych trzewi. Tej bezbronności
markowanej z czasem w futra
zbroje, halsztuki, modlitwy.

Żal, że po Alfie już zawsze Omega,
a przeciwko temu zabawa w sens i znaczenie:
czarne koronki, lastrica, gromnice w rękach.
Ból zębów co zgniją, czaszek co zbutwieją,
świadectwo łamanych kości: w bycie jest wyrok.

Wstyd, że wszystko teraz kulawe:
waginy, penisy, obrzezane pępki.
Czerwony niesmak na twarzy, że goły
pot, maź i sperma zastąpią mokrą glinę.
Fetor, brud, pieluchy. I jeszcze ta nadzieja!

[Zgryz]

Dobry, mocny wiersz na poziomie. Boje się jedynie że nie wszyscy odbiorcy wysilili się na to aby go zrozumieć.
Pozdrawiam R.

[Czytelnia: Józef Czechowicz]

Jak zaczynać to od początku. Tak więc młody Czechowicz wydaje się być mocno zainspirowany awangardą, zwłaszcza Krakowską (właściwie jedyną podówczas większą grupą awangardy w Polsce). 3 x M Pipera, Miasto Masa Maszyna („człowiek to transformator” – the best ;p) jest często obecne w jego twórczości. Jednak właśnie wspomniany przez Michała rytm, melodia wiersza według mnie wyróżnia tutaj Czechowicza. Z czasem widać że autor dorasta, stając się bardziej twórcą „osobnym” rozwija swój własny niepowtarzalny styl, który wyrasta z awangardy, ale nie zamyka się w jej ramach. Dla mnie kilka elementów w tym oryginalnym stylu wartych jest podkreślenia. Po pierwsze podstawowa rola przedstawienia krajobrazu – znacząca większość wierszy wychodzi od stworzenia obrazu, namalowania go słowami, aby następnie krajobraz ten stał się niejako pretekstem do dalszych rozważań. Tak więc krajobraz ten nie jest jedynie bezczynnymi „kulisami”, ale można powiedzieć że jest też sprawcą, aktorem na scenie. Po drugie obraz idyllicznej wsi, wiejski krajobraz, stojący w opozycji do miejskich obrazów(np. „Na wsi”). Oczywiści jest to dość ograny w literaturze motyw idylli utraconej ( Czechowicz na co dzień żył i pracował w mieście) ale w twórczości autora z Lublina odgrywa on także role miejsca bezpiecznego, jednego z niewielu które takie pozostają, pamiętając o katastroficznym wydźwięku jego poezji. „Przecież siano pachnie snem” – to chyba najbardziej wymowny cytat , pojawiający się w wielu utworach. Po trzecie przebijanie niewyrażanego w świcie co sygnalizował już wcześniej Michał. Po czwarte, w warstwie technicznej, zaskakujące, oryginalne, celne, głównie uosobienia ale też innego typu metafory jak np. „ Przystanek tramwajowy wciska w ramiona głowę”. Po piąte ten nieszczęsny katastrofizm, który wydaje mi się (analizując wypowiedzi i listy Miłosza na ten temat i na temat samego Czechowicza) wynika z kilku rzeczy: Sytuacji osobistej, zderzenia z wspomnianym wcześniej niewyrażalnym w świecie, no i jednak przede wszystkim z sytuacji politycznej i nastrojów społecznych w jakich obracał się Czechowicz.