Niemy Krzyk

Echnaton dedykuje dla Ciebie;) Zapalasz się Twój płomień rozpala Blask ognia ogrzewa mi duszę Rozpraszasz ciemność Twój ogień chłonie czas Podążam za nim Nagle gaśnie Stoję Wpatruję się w gasnący żar Znowu ciemność mnie pojmała

Nie wyścig tylko raczej rozwijanie siebie. Bo skoro jest takie bezsensowne to po co żyć?? Jak nie dla "siebie"??

Odnoszę wrażenie, że wszystko jest układane tylko do rymu. Ale to tylko moje wrażenie.

Dlatego trzeba sobie stopniować.

Dla mnie dobre, ale przyznam się że zrozumiałem po paru minutach:D

Dobre.

Mi się wydaje, że też to potrafię :D

Myślimy o tym samym... To dobry początek:D

Mi chodziło tylko o jeden rodzaj kompromisu:D

Akurat teraz muszę, ponieważ nie mam dla kogo iść na kompromis:D Piszesz że nie pozwolisz na to??

Kompromis -> oddajemy trochę pola dla innych -> trochę cierpimy z tego powodu -> druga strona trochę się cieszy ponieważ widzi, że nam zależy - > i się odwzajemnia. Mi wystarczy cierpienie.

Główna zasada szatana to oszustwo. Więc jeśli tytuł nie jest związany z wierszem to jest to swego rodzaju oszustwo. Mamy dekalog szatana:D

Życie to swego rodzaju ustalanie sobie nowych celów i ich osiąganie. Nie rozwijanie się to stanie w miejscu. Stanie w miejscu to nie życie. Stanie to wegetacja.

Wspaniała równowaga: jeden cierpi żeby inny miał dobrze. Ja wole cierpieć.

Zostanę z Tobą.

Po części tak. Ale czy czasem nie jest tak że szatan, uosobienie zła, nie oszukuje nas że te złe uczynki są jednak dobre?? Zło istnieje tylko nie chce być zauważalne. Dobro istnieje tylko "nieobecność" zła je eliminuje. Zło i dobro nie są tylko określeniami. "Nie spotkałem jeszcze diabła ateisty" Gabriele Amorth

Dobrze Pan czuje.

A co powoduje, że inni kradną, kłamią, zabijają??

Twórcza samotność:)

Zło i dobro istnieje. Bóg przede wszystkim. A życie jest czasem na wykorzystanie wolnej woli i dlatego szatan może kusić. Ale to tylko moja "definicja".

peel??

Opisuje to co widzę;) Może kiedyś mi to będzie lepiej wychodziło:D

Bród, zgnilizna Robaki wwiercają się w kanapkę Myszy budzą się o północy do życia Zjadają zgniłe resztki obiadu Ogień syczy w piecu Blask płomieni przedziera się Przez szpary żeliwa Tańczy na szarym suficie Zaśnij.

mi się podoba.

Jako przedłużenie ręki W spotkaniu ze ścianą Byłą bez szans Koronę, w dłoni pozostałą, W przeciwnika ciele zatopiłem Z obawy przed zemstą Człowieka życia pozbawiłem Jego krew w mej głowie metaliczna Pozostała do dziś.