Vera_Ikon

Świetnie ujęte. Bardzo mi się podoba. Dobrze napisany, cały utrzymany na tym samym dobrym poziomie. wielkie brawa i niskie pokłony. pozrd serdecznie Weronika

A ja bym nie chciała dostać w prezencie takiego wyznania... Uciekłabym od razu! Za dużo wielkich słów, które w takim natłoku puste się zrobiły. Jak w\yliczanka przedszkolaka. Proponuję jeszcze raz, od początku. pozdr z szacunkiem

Obie :) Osoba pierwsza - zdradzana najwyraźniej nie dostarcza tego, czego potrzebuje zdradzający. Świadomomie lub nie. Osoba druga - zdradzająca najwyraźniej nie kocha więc szuka wrażeń gdzieś indziej... Do tego dochodzi jeszcze kwestia "tej trzeciej (trzeciego)" - też winna :P Bo rusza to, co już ma "właściciela". I najgorszy dylemat- czyż będąc z osobą pierwszą, osoba druga nie zdradza samego siebie (przy założeniu, że juz jej nie kocha)? Wszyscy winny :) Kto pierwszy rzuci kamień? Adriano, wiersz rzeczywiście dosłowny. Może pokombinujesz jeszcze, może jakieś metafory, mniej podawania na talerzu? Wierzę, że się uda. pozdr serdecznie Weronika

A mnie się podoba, poz tymi wyodrębnionymi "geniuszami" - tu się zgodzę z przedmówcą :) - nie potrzebna linia przerwy! Poza tym bardzo ciekawie ci to wyszło. Może tym razem bez zapartego dechu, ale mimo wszystko - fajnie sie czytało :) pozdr serdecznie Weronika

Będę nudna, ale mogę dodać tylko tyle: REWELACJA. Zakończenie też. Pozdr serdecznie Weronika

No, niezła ta historia. Napisana tak, że się ją współprzeżywa. Ode mnie bardzo dobre noty. Bałagan myslowy i emocjonalny. Ale nie układaj go - broń Boże :) pozdr serdecznie Weronika

Dla mnie nie bardzo. Dlaczego? Dlatego, że dwukropeki (co to takiego? bo nie znam); że serce, kochać, miłość - banalnie podane na tacy; że nie ma żadnego zaskoczenia, niczego nowatorskiego. Rozumiem, że debiut, na pewno potem będzie lepiej :) Trzymam kciuki i pozdr serdecznie Weronika

Ok, może i macie rację :) ale jaki macie projekt na połączenie tego z "dylematem"? Przecież nie usunę "być " :) pozdr

Najlepszy pierwszy wers i końcóweczka. Co do reszty, to - moim subiektywnym - nie dorównuje początkowi. Może jeszcze cos pokombinujesz? pozdr Cie, jak zawsze serdecznie :) Weronika

Maćku, najbardziej przeszkadza zgubiony rytm. Bo choć są rymi, to bez niego całość zaburza się z lekka :) Jeszcze tu wróce. pozdr serdecznie Weronika

Ładne Stasiu, spokojne i bez rewelacji, ale ładne. Podniosłaś sobie poprzeczkę i teraz głodnam tylko naj naj :) Poczepiam się troszkę... Czy zamiast: 'w dawno nie odkurzanym umyśle' nie powinno być: 'w dawno nie odkurzany umysł'? III zabieram, najładniejsza :) pozdr serdecznie Weronika

Najogólniej: podoba się. Ale to najogólniej. chywa wchodzę z buciorami na samo założenie konstrukcyjne, ale nie podobają mi się [...]. Granice tez nie, ale z nimi lekko sie pogodę, bo przemawiają sensem. Poszczególne halucynacje też bardzo fajne. Dobrze przedstawione, ale nie są przerysowane. I i III najbardziej. I jaka symbolika, prosze, proszę, oczytany JJ :) Czyli - podoba sie, poza drobnostkami :) pozdr serdecznie Weronika

Dziękuję wam wszystkim :) I każdemu z osobna :) Dzięki MK za to nieszczesne "się" - wierz lub nie, ale na prawdę tam było w warsztacie :) pozdr serdecznie Weronika

Dla mnie za bardzo zagmatwane. Doskonale rozumiem o co Ci chodzi ale sama forma bardzo uwiera. tą, nikgo, kto, tobie, tego nikogo, nic, kogoś kto, mnie Za dużo i za pusto jednocześnie. Absolutnie nie chcę Cie obrazić, po prostu uważam, że forma jest kiepska. Temat niczego sobie, dobry do pisania, choć (a może właśnie: bo) wszystkim znany. pozdr serdecznie

Fajna fota. Najbardziej podoba mi się trzeci fragment, ostatni. I nawet ci "zakochani" nie brzmią wybitnie banalnie, choc nie przepadam za używaniem wielkich słów. Tu jednak się pokłonię, bo nie razi. Ode mnie + pozdr serdecznie Weronika

jako słowo masz moc stawania się problemem wpatrzony w głębię nie-mojego spojrzenia nie czujesz nawet że cię obserwuję gdy gesty wychodzą na wierzch pobożne życzenia nijak się mają do rzeczywistości z charakteru jesteś tym kim jesteś w ciemnościach a ja tendencyjnie bywam w miejscach w których nawet przypadkiem nie powinnam być problemem [02.12.2005.]

Dla mnie ciekawe i zgrabne. Forma całkiem-całkiem, treść jeszcze bardziej :) Fioletu nie lubię, ale... pozdr z + weronika

Bardzo ładny, kobiecy i smutny. Bardzo mi się podoba. Gdy przeczytałam pierwszy raz, nie ujęło mnie, ale juz przy drugim i trzecim jestem bardzo na tak. Trudna ta Twoja historia - merytorycznie. Ładnie opowiedziana. Gryzie mnie troszkę za częste użycie enteru - ale tylko tego będę się czepiać (choć kilka szlifów można jeszcze mu nadać :) ) Ode mnie duży + pozdr serdecznie Weronika

Mi też się podoba, nietuzinkowy, z pomysłem. Bardzo na + pozdr Weronika

Arku, pięknie to ująłeś. Nic tu nie jest zbędne, wszystko utrzumane w niesamowitym równym klimacie. Uderzający spokój i... smutek oczywiście. Piękny. Noty najwyższe. pozdr serdecznie Weronika

Lubię te Twoje zabawy. Pozytywnie mnie nastrajają, zawsze. Końcóweczka naj - i bardzo dobrze, bo najsilniejsze uderzenie powinno być na koniec. pozdr serdecznie

Początek przegadany. Dobry, bo interesujący, ale przegadany. To, co naj jest na końcu i właśnie za to + Bo może Ameryki nie odkryłeś, ale zwróciłeś uwagę na ciekawe zagadnienie. pozdr serdecznie

Całkiem nieźle. I nic to, że kartki z kalendarza nieaktualne :) pozdr serdecznie

Owszem, nie pasuje poziomem delikatności... bo tak na prawde nie ma nic z niej w całej sytuacji :) Są za to dwie różne strony - i każda przeżywa to na swój sposób... chcąc lub nie... niedelikatnie. Odchodzę od naiwnej nieświadomości, bo każdy umie stwierdzić, że czasem pobożne prośby nijak się mają do rzeczywistości ;) Stąd właśnie tytuł. pozdr serdecznie Weronika

No... powiem szczerze, że ciekawe. Zaczyna się na dość przeciętnym poziomie, ale potem jest już coraz lepiej. A końcóweczka - bardzo. I ta Twoja "miłość" niebanalna taka - a to cenie, bo mało kto umie ją użyć w dobry sposób. Ode mnie + pozdr serdecznie Weronika