teresa943

ojoj, Grażynko! ale zadałaś do myślenia. muszę się mieć na baczności. i ciało i dusza moje! nie zamierzam "gubić", jak dobrze że "wilk" ostrzega "w czym rzecz" :) cieplutko pozdrawiam :) Krysia

wiersz o trudnym związku, bardzo skondensowany, takie lubię. co do tytułu myślę podobnie jak poprzednicy. serdecznie pozdrawiam :) Krysia

Pomarzyć dobra rzecz. Cóż wart byłby świat, gdyby człowiek nie marzył? He he...dobrze, że żona czuwa, bo marzenie mogłoby się skończyć jawą. I co wtedy? Peel miałby za swoje :)))))))))) Serdecznie pozdrawiam, Bolku - Krysia ps Jacek fachowo podpowiada, ale to już Twoja decyzja :)

Cóż powiem po tylu zachwytach? Rzeczywiście bardzo cenne to "dziełko". Prostym ale jakże ciekawym i dowcipnym językiem opowiadziałaś "minione" zakotwiczając w teraźniejszości. Czyta się lekko, niemalże jednym tchem, z uśmiechem i łezką, a na dodatek budzi osobiste wspomnienia czytelnika - przemierzyłam z bohaterką własne dzieciństwo, babcie, ciocie, wujków i "tamtą" historię, co prawda nie warszawską ale także jakże sercu bliską. Madziu, dziękuję za tę książeczkę, bardzo, bardzo... :))))))))))))))))))))) I proszę, pisz, pisz, pisz. Dziękuję także HAYQ za ozdozbienie a Bogdanowi Z. za wydanie oraz za pośrednictwo w zamówieniu. Serdecznie wszystkich pozdrawiam - Krystyna S.

Krótki, ale jakże cenny komentarz! Dziękuję, Biała Lo... :)))) Uściski!

Bolku, jesteś niezawodny. bardzo lubię Twoje wierszowane komenty. dziękuję. :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

"himalaje odwagi tutaj"? przesadzasz :) pisałam już trochę takich, co prawda nie "kawoławowo", ale odbiór był ok. napisaleś "prawdziwy rodzynek z diamencikami" a ja rumienię się nieskromnie :) dziękuję Janie :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

Ogromnie się cieszę, że właśnie tak odebrałeś. Dziękuję, Janusz. :) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

Madziu, właśnie tak! Warto naśladować, choćby nieudolnie, ale warto. Dziękuję. :) Ściskam najserdeczniej jak umiem :)))

Jacku, plus w intencji też sprawia radość. Dziękuję. :) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

Elu, podzielam Twoje poglądy. Wiara nie może być narzucana siłą a krzyż orężem do porachunków, bo wtedy jest antywiarą. Osobiste świadectwo (subtelne) bardziej przyciąga niż wymachiwanie dewocjonaliami a przede wszystkim miłość do każdego człowieka... Właśnie On dał tego przykład. Ojej, rozpędziłam się, zmykam :)) Dziękuję, Elu. :)) Ściskam serdecznie - Krysia

w ostatniej strofie widzę jakiś zgrzyt, te dwa pierwsze wiersze; może "wielkość uniżonej miłości" albo "miłość wielka uniżonością" ? ale nie wiem; poza tym nieźle, choć nie lubię wierszy o wierze, ten jest nienarzucający się i delikatny :) "zgrzyt"? no cóż? może potrzebny? wiara nie jest łatwa a miłość - "uniżeniem" (służbą) cieszę się, że odbierasz ten wiersz jako "nienarzucający się"...taki miał być :) dziękuję, że choć "nie lubisz", przeczytałaś :)) serdecznie pozdrawiam Babo Zj... Krysia

Dawidzie, ja też "nie potrafię", ale próbuję nieudolnie" :) dziękuję :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

patrzyłeś w tłum z głębi zdawało się że pomijasz tych zbyt daleko a jednak mnie widziałeś wilgotne wzruszenie zaledwie przelotny dotyk czuję do dziś miliony hołdów w pieniach wierzący i niewierzący jednością dzieci bez ansy szczęśliwe łzy nabożne skupienie na oścież serca jak uczyłeś wielkość uniżeniem miłości wobec człowieka takim jakim jest nieudolnie próbuję kochać po śladach wzoru wierzę

Śliczna ta Twoja miniaturka. Rześkiej zieleni znów nabrało drzewko uczuciem podlewane w oazie troski wybujało, rośnie bo przecież jest kochane. Pozdrawiam serdecznie, majowo:) Witaj Bolku. Zawsze mnie rozczulasz komentarzem. Tyle w nim ciepła wiosny. Dziękuję. :)) drzewo niczyje pod korą wezbiera pragnień soki okażesz miłość szczerą odpłaci swym urokiem :) Pogodnej "majówki", Bolku. Krysia

Witaj Janusz. Skoro zmusza do autorefleksji, to dobrze. Dziękuję. :) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

łał! niewiele słów a takie dobre najlepsze dziś na orgu! jakie miłe to Twoje "łał" :) dziękuję, Babo Zja... :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

Witaj Zbyszku. Skoro "drzewo" pocieszone "ruszyło" sokami", to dla mnie radość. Ech, ta wiosna... nawet wierszem "uwodzi" :) Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam. Krysia

Tomku, dziękuję za tak ciepły odbiór i zrozumienie dla mojego prostego przekazu. Miło, że zaglądasz. :) Serdecznie pozdrawiam. Krysia

Wiesz, co mi się podoba? To, że Peel w końcu przejrzał i zastanawia się nad sobą. To dobry znak, że coś wreszcie zrobi w kierunku zbawienia. Póki człowiek żyje, może wszystko (prawie wszystko) zmienić. Forma wiersza też mi nie bardzo, ale to takie tam moje fanaberie a wiersz Twój. :) Serdecznie pozdrawiam, Andrzeju. Krysia

Oxyvio, "na chłopski rozum" oddałaś znakomicie. To ironia. I właśnie pod tym kątem patrzę na wiersz. Natomiast moje osobiste odczucie jest krańcowo różne. Zło jest dziełem szatana nie Boga. Ale to już "inna para kaloszy". Serdecznie pozdrawiam - Krysia

Grażynko, łączysz beznadzieję z nadzieją, ale wskazujesz na wybór: można pozostać w marazmie albo się otrzasnąć. Kiedy jednak przyjdzie ten ostatni moment, nawet szminka nie poprawi wizerunku...nastąpi tzw. godzina 0 - robaki wkroczą na scenę... Wiersz - zadanie do przemyśleń. :) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

Dawidzie, miło, że się podoba. Nie zawsze jednak potrzeba "mocniejszych określeń", szczególnie kiedy najważniejsze jest "wczucie się" w przesłanie. Oszczędność słów pozwala na indywidualne dopowiedzenia zgodnie z empatią i doświadczeniem. Dziekuję. :) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

To znaczy, że spełnia przesłanie. Dziękuję, Biała Lo... :)) Cieplutko pozdrawiam - Krysia

Oxy, tytuł jest metaforą. "Niczyje drzewo" (bo o nim mowa) "ma prawo do adopcji" czyli "przysposobienia" przez kogoś, kto pokochał, wszak adoptuje się z miłości, przynajmniej tak powinno być. Dziękuję. :) Serdecznie pozdrawiam - Krysia