teresa943

Miło, jeśli w czymś bylam pomocna. Powodzenia. :)

Tak to czytam: "Ludzie piszą iż kochają że ze sobą na zawsze oczarowani słowami majowych kwiatów lukrecji pocałunkami w bukietach pierścionki prezenty tylko tak naprawdę istotna wiara ndzieja i miłość ta ostatnia gdy prawdziwa wiedzie ku wieczności" W myśl św. Pawła w Liście do Koryntian: "Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość - te trzy: a z nich zaś największa miłość" (1 Kor13,13). Przesłanie super! Warsztat wymaga wg mnie dopracowania. Cieplutko i słonecznie!

Poza tymi małymi uwagami warsztatowymi, nie mam zastrzeżeń. Wiersz mi się podoba i o dziwo, koreluje z tematem mojego "w niemęskich kroplach". Traktuje o przyjaźni, bliskości, potrzeby "wygadania się" przed przyjacielem. A pointa - przekazuje szlachetną postawę Peela. Bardzo na tak! Ciepło pozdrawiam :)

Znowu czysta, niepoetycka żółć w pierwszej strofie, natomiast dalej już ładnie. - miłego dnia :) kasia Kasiu! Fajnie, że zajrzałaś mimo "żółci". Tak. Dalej jest "lekarstwo", zabieg uzdrawiający... "niepoetyckość" hehe...przechodzi metamorfozę :) Pozdrówki serdeczne na dobry dzień :-) Krysia

Piękny wiersz, tylko odrobinę przegadany. Aluna ma sporo racji, jednak ja bym aż tak nie okrajała, bo nawet pewne powtórzenia mają zamierzony cel. Niektóre wersy trochę poprzestwiałam zgodnie z rytmem mojego czytania. To tylko takie moje...ale świadczy o wielkim zainteresowaniu wierszem. Serdecznie pozdrawiam :)

Tak. To jest zaufanie. I bardzo ładnie to przedstwiłeś, tylko mam zastrzeżenie do wielokropków (po co?) i niektórych wielkich liter...i wyeksponowałabym pointę. Np. tak to widzę: "Na skrawku nadziei zawisły wahania, ----opuściłam "moje" wczoraj tylko pytania a nazajutrz - niech się stanie. Pójdę świadomie do szczęścia, do kochania. Bądźże pozdrowiony. Żegnaj. Niech odpowiedzi przyjdą same. I jeszcze to jest na plus, że pointa i tytuł tworzą klamrę spinającą treść "zaufanie - niech odpowiedzi przyjdą same", a środek wiersza to pytania. Podoba mi się. Serdecznie pozdrawiam :)

No, nie tego się nie spodziewałam...trudno coś powiedzieć, takie przemiłe zaskoczenie przy porannej kawie... dziękuję Bestio (wcale nie jesteś "bestią", to tylko hehe...zasłona) Słonecznie!

Kasiu! Szanuję Twoje "nie". Masz prawo tak odbierać jak czujesz. Nie uważam tego za prozę, ale nie będę się spierać, nawet jeśli, wg Ciebie, to za mało na wiersz. Zajrzałaś, przeczytałaś i wyraziłaś swoją szczerą opinię. I za to Ci serdecznie dziękuję. Ciepło pozdrawiam :-)) Krysia

Cieszę się, że zatrzymał i przykuł uwagę, tzn. że jakoś trafił. A co do uwagi, to zgadzam się z Tobą, że "dobroć i szczerość oraz kilka łez" nie świadczą jeszcze o miękkości; one są tylko metaforą, wszak nie da się w wierszu wymienić wszystkiego, bo wtedy byłaby już proza. Dziękuję za obecność i ciepły komentarz. Serdecznie pozdrawiam :)

Bestio! Nie wiem, co odpowiedzieć na taki komentarz...dech mi zaparło. Dziękuujęę! A co do umieszczenia w szkolnej książce, to nie mnie decydować. Rozbroiłeś mnie "celującą myślą". Ciepło pozdrawiam i życzę milego dnia :)) Krystyna

poruszasz problem, jednak brzmi to, sorry, jak narzekanie i nie podoba mi się pointa jestem więc wiem nie bardzo rozumiem, co z tego wynika, bo ja też to wiem... piszę szczerze, tak jak czuję, nie chcę Cię oszukiwać, tym razem wg mnie nie bardzo serdecznie pozdrawiam :))

Bestio, w drugim wersie pierwszej zwrotki błędny szyk wyrazów, lepiej będzie "tylko popiół pozostał" albo jeszcze lepiej tylko pozostał popiół" ładny, ciepły wiersz o przemijającym czasie zacieranym w pamięci, z lekką zadumą nad życiem, jakby spojrzenie wstecz; lubię takie klimaty cieplutko pozdrawiam :)

Alunko, to takie z życia...podpatruję ludzi sercem, potem rozmowę ubieram w strofki.. nic wielkiego...tak po prostu... dziekuję i ściskam serdecznie :)

Na pierwszy rzut oka coś mi się widzi ten idol jakiś niepozytywny. Wspomnienie przykrego zadarzenia. sam nie wiem czy całował może tylko szeptał jego dłoń lśniły na agrestowa kolczasty owoc sukienka nie ważna ale też była to nie jego czas zmienił Nie rozumiem tego, co wytluszczone. Coś tu nie tak. Serdecznie pozdrawiam :)

Taki komentarz cieszy i to bardzo. Ta "miękkość" duchowa jest bardzo cenną cechą osobwości, a gdyby zbieralo się na łzy, dobrze pozwolić im wypłynąć...z pewnością ulży. Dziękuję :) Pozdrawiam po przyjacielsku :))

Właśnie chodziło za mną "chłopaki nie płaczą", a jednak gdyby, byłoby lżej. Masz rację. I tu jakże cenna jest przyjaźń. Dziękuję, że się podoba. Serdecznie pozdrawiam- Krysia

przed przyjacielem nie musisz udawać z miłością słuchając zrozumiem twardość gry duchowego macho wobec życia jak większość uwikłanych w schematach przeciwności ubierasz stosowne maski by zachować twarz lecz nadal masz w genach zaszczepioną miękkość dobroci i szczerości nie wstydź się i pozwól łzom spłynąć

Jestem Tomek, kto mnie poznał wie, że dobry ze mnie człowiek. Nigdy krzywdy on nie doczekał czy był brudny czy kaleka. Rymowanie, wbrew pozorom, nie jest łatwe. Rymy nie mogą być na siłę i trzeba zachować rytm. I jeszcze musi być sens. Aluna dobrze radzi. Spróbuj (o ile chcesz) pisać prościej, tak jak czujesz białym wierszem. Tak sobie na goraco wyłapałam sens z początkowych zwrotek "kto mnie poznał wie żem dobry choć nie ułomek więc dlaczego krzywdzą karmią wzgrdą (...)" itd Wiersz traktuje o nietolerancji, więc może warto ze względu na temat go dopracować. Zachęcam :) Serdecznie pozdrawiam :)

jak już nie jest złe, to znaczy nieźle dziękuję:) pozdrawiam

Moja droga, pierwsza zwrotka jest konieczna do zobrazowania sytuacji zapowiedzianej w tytule. To, co się podoba, to już kolejny obraz, a zwrotka z wytłuszczonym łączy się z pierwszą (razem tworzą monolog); słowa, które Ci nie przypadły, wydają mi się (przynajmniej na razie) odpowiednie, ponieważ oddają to, co zamierzyłam. Ale dziękuję za sugestię. Być może przyjdzie mi do głowy coś bardziej wymownego. Wiem, namotałam, zagmatwałam, ale uwielbiam dygresje i hehe...zawracanie "w te i wewte". Dziękuję. Ściskam serdecznie - Krysia

przekolorowany jest. ja na przykład mam tendencje topograficzne, do chorobliwego określania miejsca sytuacji lirycznej, Ty - tendencje barwne, do umieszczania w wierszu dużej ilości kolorów. tutaj się kłócą i kłują wzajemnie, nie chcą stworzyć logicznego i całościowego obrazu ;) zdania ogólnego nie wyrobiłam. pozdrawiam. sorki, ale wyblakle chabry maja barwę spopielałą, więc nie widzę żadnej niezgodności kolorystycznej natomiast lilaki niektóre- o barwie fioletu z czerwienią w słońcu wyglądają rumiano, takie drobnostki kolorystyczne, jednak istnieją,tylko trzeba umieć PATRZEĆ I obserwowoać przyrodę, tereso nie sumituj się piekne są te twoje barwy i jak pieknie fiolet lilaka pasuje do chabrów a że kiedyś wszystko się spopiela, to juz natura tak ma, ważne umieć spokojnie przyjąc co nieisie zmiana czasu! pozdrawiam ciepło po menopauzie :D Jagoda Wilcza, hihi Pięknie wyjaśniłaś te wszystkie barwy (autorce nie wypadało wykładać kawę na ławę :). Swoim komentarzem poszerzyłaś zakres zamysłu. Umiesz dostrzegać to, co zakryte. Brawo! Bardzo dziękuję :) Cieplutko pozdrawiam :) Krystyna

I o to mi właśnie, Aniu, chodziło. Cieszę się, że Ci się podoba. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam Aniu:)

Wiersz odbieram jako wewnętrzny monolog Peela, który ma trudności, szarpie się z rzeczywistością, czuje się wobec niej bezradny może by spokojniej czesać rano włosy tego nie wytrzymają nawet miliony szarpanie z czymś lub za coś zawsze wiedzie na zero Życie bolesnie doświadcza, podejmowane próby zmagań są bezskuteczne. W zakończeniu odczuwam niedosyt, brakuje mi zdecydowanej pointy... A może to niedopowiedzenie oznacza bezradne "rozłożenie rąk" wobec tej szarpaniny? Sama nie wiem... Warsztatowo na mój gust jest ok. Tylko literówki "odpocząć", "wygarnąć" - czyżby zmęczenie palców? Serdecznie pozdrawiam i życzę pomyślności :)) W życiu pośród szarpaniny są jeszcze pachnące świeże bułeczki. Z kawą przepyszne:))))

Krzysztofie, dlatego właśnie lubię Twoje wiersze, bo z nich emanują autentyczne przeżycia człowieka, pozytywne lub negatywne, ale bardzo realne (ja tak to odbieram). Jest to coś w rodzaju rozmowy - monologu peeala, (ja jestem odbiorcą, który stara się zrozumieć). Interpunkcja? Hehe... to moje "skrzywienie" zawodowe :) Jednak dałam Ci spokój, co nie znaczy, że nie widzę :) Pozdrawiam i życzę dobrej nocy:)

"zadrapania" to szramy, które są długo widoczne, ale z czasem giną tak, jak mniejsze świństwa, zagrywki mniej bolą; tu mają miejsce i te świeże i te z przeszłości - taki obrazek z zagmatwanego życia. Dziękuję za pozytywne przyjęcie całości. Serdecznie pozdrawia :)