teresa943

Ojej, nie wiem, co odpowiedzieć...ja tak po prostu...czuję :) Dziękuję. I proszę po imieniu, tak będzie prościej :) Pozdrawiam. Krysia

Skąd ja to znam... rano jeszcze zielony w odcieniach szarości najbardziej potrzebny zawodzisz wieczorem już nie wiem Serdecznie! Ty też to znasz? Dziękuję:) Uściski!

Dziękuję i zapraszam ponownie:) Cieplutko:) Krysia

za bardzo się nie martw "wieczorem" - w pewnym sensie metafora :)) dziękuję serdecznie pozdrawiam :)

Komentowałam w warsztacie. Powtórzę swoją opinię. Dopowiem od siebie: "stworzył człowiek Boga" na swój obraz i podobieństwo jak w krzywym zwierciadle Stwórcę skarykaturował Skrzywiony obraz Boga (pisałam swego czasu na ten temat pracę). Stworzenie ośmiela się wykorzystywać Stwórcę do swoich celów. "Pan spogląda z góry Na łąki, lasy i pola I myśli jak niewdzięczną Jest tu stwórcy rola." Wiersz godny zatrzymania i osobistego przemyślenia. Pycha człowieka i "pokora" (może bardziej cierpliwość) Boga. Serdecznie pozdrawiam Janku :) Krysia

Marti! Czytałam, ale sorki, ale ja też nie bardzo kumam;) Pozdrawiam serdecznie.

Aniu! Wiersz wyraża zadumę nad przemijalnością życia "memento mori"; ale czy musiało być tyle enterów? Czy one podkreślają emocje? Osobiście nie przepadam za takim rozbiciem, ale no dobra :) już się nie wymądrzam :) Serdecznie pozdrawiam :) Krysia

Bardzo osobisty wiersz, który jednak porusza. Wynurzenia Peelki mogą być materiałem do osobistej refleksji nad własnym życiem. Zbyt wielkie zaangazowanie w pracę, karierę, może stać się przyczyną nieodwracalnych strat. Można przegapić, podobnie jak Peelka, to, co w życiu najważniejsze (miłość, osobiste szczęście) - mówi o tym ostatnia strofka. Jest tu pewnego rodzaju ostrzeżenie. Ponadto "łzawy" tytuł wg mnie ma uzasadnienie - kiedy już za późno, by coś w życiu zmienić, wtedy z doświadczeń rodzi się natchnienie, czego przykładem jest ten wiersz. Liryka najczęściej ma podłoże w smutnych lub radosnych przeżyciach. Wiersz mi się podoba, ponieważ daje możliwość indywidualnej interpretacji. Lubię takie klimaty. Serdecznie pozdrawiam :)

tak trudno zrozumieć kochanie i tęsknotę gdy ulegasz nastrojom zmieniając ubarwienie jak kameleon rano jeszcze zielony w odcieniach szarości najbardziej potrzebny zawodzisz wieczorem już nie wiem czy to ty czy ktoś wymyślony jak złodziej odbiera sen i wciąż dręczy niepewność dlaczego?

Spójność w całości i czytanie z twarzy ukochanej osoby - to miłość! Pięknie Marlett! Serdecznie pozdrawiam :)

Otóż to "powtarzany - niepowtarzalnie"!!! Niby streszczenie, a za każdym można odkryć coś nowego... w sobie! Dziękuję Adamie. :) Alleluja!

Dziękuję Panie Michale za zatzymanie się chociaż przy 1 strofie. Przykro mi że reszta odebrana jako streszczenie; tym razem miało być tak;) Pozdrawiam świątecznie.

dla mnie, wyjmując opowieść, którą znam i uważam, że właściwie wiersz nic mi do niej nie wnosi, spokojnie zatem mogę pogrzebać w poszukiwaniu pereł, dla mnie tyle ;) Dziękuję Rachel za obecność. Serdecznie pozdrawiam :)

Przykro mi Adamie, że nie znalazłeś materiału na zadumę. Dziękuję za pozytywną ocenę warsztatu. Serdecznie pozdrawiam :)

Joasiu! Dziękuję za podzielenie się osobistym odczuciem, choć mogłabym polemizować, bo dla mnie tego typu teksty są materiałem do medytacji, ale to tylko mój punkt widzenia. Szanuję opinię Czytelnika. Pozdrawiam świątecznie :) Krysia Literówka poprawiona, dzięki :)

Tak. Klimat sprzyjający zamyśleniu nad wymową Wielkiej Nocy. Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję Rachel i wzajemne :)

Dziękuję Marlett! Wesołych Świąt:)

Wzajemnie Aniu, Tobie i Twoim bliskim. Krysia.

Adolfie! Twoja propozycja cudowna! A baranek nawet z czekolady niesie radość! Dzięękujęęę! Radosnych Świąt :):)

Almare - niezapominajek :) Dziękuuujęęę! Radości!!!

Dziękuję! I wzajemnie z całego serca :):)

w rodzinnym blasku świąteczne owocowanie przy jednym stole barwy pisanek na twarzach radość podzielona jajkiem z dobrocią na dłoni widzisz zwycięski baranek na rzeżuchowej łączce macha chorągiewką do ciebie do mnie do każdego nieśmy wielkanocne orędzie w życzeniach

kiedy zawiodły drogowskazy pokornie przepraszać każdy z minionych dni jeszcze nie potrafię ujmująca pointa, a całość bardzo na czasie...przyda się taka refleksja... świątecznie Beatko :):) Krysia

odkąd tego wieczoru przełamana przaśność i czerwień kielicha nabrały innego wymiaru gaj oliwny zrosił się krwawym potem go pojmali jak złoczyńcę nahajem wyżłobili znamiona w koronie z cierniami ukochał do końca aż po górę na drzewie świat objął rozkrzyżowanymi ramionami łotrowi darował winy gwoździe nieprzyjaciołom spełnił powinność i odszedł spowity płótnami za głazem pod strażą po szabacie z mar powstał o świtaniu płacząca poznała że to Rabbi i uwierzyła