teresa943

twój świat to dom z błękitnym dachem pachnący chlebem i zatroskaniem taki rodzinny gdy ja gdzieś zagubiony przeciekając żalem padam w ciemności co krok na duchu twoja cierpliwość podnosi za horyzontem wytrwale wychodzi na drogę wypatrując majaczy we mgle przyćmiony ognik przywołuje chyba zawierzę i pójdę --------------------------- druga wersja warsztatowa --------------------------- twój świat to dom z błękitnym dachem pachnący chlebem i zatroskaniem taki rodzinny gdy ja gdzieś zagubiony przeciekając żalem padam na duchu w ciemności co krok twoja cierpliwość podnosi za horyzontem wytrwale wychodzi na drogę wypatrując majaczy we mgle przyćmiony ognik przywołuje chyba zawierzę i pójdę

gdy się obudziłeś przestałam śnić fajna puenta, bo pozostawia czytelnikowi dociekanie... serdecznie pozdrawiam :)

zawsze jest bóg drobiny piasku to jest super! serdecznie pozdrawiam :)

miło Cię powitać nawet bez komentarza, "bardzo ładnie" cieszy jak nie wiem, co :) dziękuję cieplutko pozdrawiam "13" Krysia

czasem "świat" kusi...ale hehe, korzenie... lubię Twoje komentarze :) dziękuję miłego dnia Mirosławie :)

Jesteśmy piechurami zdążającymi do ... domu, ważne byśmy po drodze goniąc za tym, co nieistotne, nie zatracili wiary w człowieka, bo to przecież on w życiu najważniejszy... i to przesłanie wcale nie jest banałem. Podobasie. Serdecznie pozdrawiam :) Krysia

Alicjo, czytałam wiele razy i za każdym razem z nowym podziwem...fajnie, naprawdę dobry wiersz, a zakończenie...bombowe :) serdecznie pozdrawiam

O, Izo! Wielka radość ponownie Cię gościć i do tego z takim pięknym prezentem. Dziękuję z całego serca. Ściskam! Krysia

Miło Alicjo, że wiersz przypomniał Ci obrazek z dzieciństwa...rzeczywiście piękny... ale czy to byłam ja? hehe...zależy jak to było dawno...jednak przyznam, że lubię podobne obrazki...szczególnie jak dorosli trzymają się za ręce, a już w deszczu, to...ho ho...aż zazdrość budzi :) serdecznie dziękuję cieplutko pozdrawiam :)

gdy przestanie padać, rozhuśtamy tęczę ciekawy tytuł, miły dla oczu wiersz pozdrawiam miło Wiesławie, że spodobał się i wiersz i tytuł... dziękuję serdecznie pozdrawiam :)

Krzysztofie, ogromnie się cieszę, że czytasz...myślałam, że tylko niektóre... i że się podoba. Dziękuję. A dlaczego wyodrębniam ostatni wers (czasem kilka)? Po prostu najczęściej jest pointą w wieloznacznym pojęciu i łączy się z tytułem tworząc klamrę...w tym akurat może nie dosłownie, ale najczęściej tak. Taki zabieg warsztatowy i nie tylko... Oczywiście można tego nie robić i też ok. Cieplutko pozdrawiam. Miłego dnia Krzysztofie :)

Ogromna radość, że cały! Ale dlaczego "wróżka"? Coś odgadłam? Dziękuję. Buźka! Krysiu ...oj...nie czytasz postów pod moimi ...ktos właśnie nazwał Ciebie moją wróżką?! Cała w skowronkach! Ania ta sama zauroczona jak zwykle! SŁONECZKA NA JUTRO! DOBREJ NOCKI! Alunko, w takim razie sorki, widocznie zbyt zaganiana jestem... a Twoje zauroczenie jest bodźcem do ... tworzenia :) dziękuję serdecznie. Miłego w tym szczególnym dniu!

no to huśtajmy się razem :):) dziękuję Kasiu pozdrawiam

Bardzo dziękuję za tak pozytywny komentarz i ... sugestię, że można... Cieszę się, że się podoba. Serdecznie pozdrawiam :):)

fajnie Ci z tą wiśnią...i skwierczące szaszłyki też niczego sobie... ładny wiersz Aniu Cieplutko (bez deszczu):))))))

zapisuję się na kartkach zapisuj się Stasieńko, zapisuj...czekamy na następny tomik :) serdeczne pozdrówki :)) cmook

Zawsze umiesz wyczytać to, co istotne. Dziękuję Izo. Serdecznie pozdrawiam -Krysia

Ogromna radość, że cały! Ale dlaczego "wróżka"? Coś odgadłam? Dziękuję. Buźka!

cieszy "ładne" :) dziękuję pozdrawiam

Hihi...a może już miał dość poszukiwań? Ponoć "każda miłość jest pierwsza..." Dziękuję serdecznie. Ściskam! Krysia

Izo, obie mamy oczy w podmokłym miejscu, więc pewnie stąd podobne skłonności jak u peelki: płacz i śmiech przeplatają się niwelując smutki. Dziękuję za przybycie i koment. Cieplutko pozdrawiam -Krysia

za horyzontem stary ogród w zieleni wokół domu z bali ten sam zapach jak dawniej wytrwałe oczekiwanie na spóźnioną pocztę co błądzi po świecie gdy tutaj nęka zapomnienie tylko dzikie wino obejmuje cieniem smętek bez wody o kruchych listkach na parapecie suche i bezowocne tęsknoty roztrwania wiatr sowizdrzał hulając beztrosko już nie pamięta więzi korzeni

obdarzeni równowagą ducha znajdziemy wyjście i to misie :):) serdeczności

kobieta kobietę w deszczu (i po) rozumie :)))) dziękuję Stasiu cmook

miło, że zajrzałaś...widać, że też lubisz klimat po deszczu :) dziękuję za pozytyw dla wiersza cieplutko pozdrawiam :)