teresa943

Jestem pod urokiem i już! Piękny wiersz. Pozdrawiam ciepło :-) Krysia

Miło, że mogłam Ci uprzyjemnić ranek i trafiłam w klimat :))))) Dziękuję. Pozdrówki serdeczne na miły wieczór :-) Krysia

Miło, że wpadłaś Szkic Tylko. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

namaluj jutro ciepłem arcybanalnych słów świeże i pachnące miętą rodzą wiarę choć przed nami wciąż jeszcze ocean zawikłanych spraw ze sztormową chimerą razem wpłyniemy do portu w oddali już majaczą drzewa na wyspie pomyślności nasz dom z żywicznych bali zaprasza zielenią sosen popatrz przyjazne światełko wskazuje drogę w ciemności

tak zgadzam się z Tobą, warto się starać, nawet zaczynając na trudnym terenie jakim są zgliszcza a na sen z kolorami czekam wciąż:) dzięki za odwiedziny miłego dnia r tylko spróbuj uwierzyć, a przyjdzie niespodziewanie :)))))) miłego dnia :-) Krysia

Panie Biały, teraz to ja jestem wzruszona Twoją romantyczną duszą :))) myślałam, że takich to już się nie znajdzie ze świecą :))))) swoją drogą krajobraz i nastrój mazurskich jezior naprawdę przenika i nie sposób nie poczuć weny :)))) moje wiersze odzwierciedlają po prostu to, co czuję :)))) mam nadzieję, że jednak smacznie spałeś :)))))))) Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia ładnie czujesz Krysiu:) smacznie spałem, z zaśnięciem gorzej było miłego dnia r no tak, gdy się marzy, trudno zasnąć, ale jeśli się w koncu udało, to kamień z mojego serca :)))))) również miłego dnia Biały Panie :-)

wyobrażam sobie noc nad miastem widzianą z okien wieżowca... ciekawie i obrazowo udało Ci się to naszkicować, a jednocześnie jest tu ukryte jakieś ciche westchnienie przed snem, jakby zaduma i żal, że czas upływa... serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Oxyvio, sorry, ale tak jakoś rzuciły mi się w oczy zbyt gęsto zgromadzone przymiotniki w jednej strofie. Ogólnie dobry wiersz poruszający bardzo ważny problem wychowawczy - rozluźnienie więzi między rodzicami i dziećmi od przedszkola rozrasta się do problemu w dorosłości, dzieci nie czują potrzeby bliższych kontaktów i często zapominają o starych rodzicach, ponieważ "czym skorupka nasiąknie za młodu, tym na starość trąci". Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

instynkt samozachowawczy zadziałał :)))) ciekawie i sprytnie to napisałaś ... pod płycizną ukrywa się głębia drugiego dna, ale może to tylko ja tak widzę, sama nie wiem :))))) serdecznie pozdrawiam Kamertonko :-) Krysia

Judytko, przeczytałam zauroczona... szkoda, że wszystkie razem, wydaje mi się, że łatwiej byłoby ogarnąć pojedyńczo, ale... całość odbieram tak, jakbyś uchyliła rąbek duszy i pozwoliła zajrzeć, za to Ci bardzo dziękuję :)))) aha, popraw "rohulała"; sercdecznie pozdrawiam :-) Krysia

zatrzymam się nad pointą odwaga w zgliszczach zrodzona wypuściła pędy z tego wytryska źródełko NADZIEI; skoro "wypuściła pędy", to można wszystko zacząć od nowa...nawet na zgliszczach :))))) tego życzę peelowi i trzymam kciuki, aby te pędy się rozwinęły :)))))a sen zakwitł kolorami :))))) serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Panie Biały, teraz to ja jestem wzruszona Twoją romantyczną duszą :))) myślałam, że takich to już się nie znajdzie ze świecą :))))) swoją drogą krajobraz i nastrój mazurskich jezior naprawdę przenika i nie sposób nie poczuć weny :)))) moje wiersze odzwierciedlają po prostu to, co czuję :)))) mam nadzieję, że jednak smacznie spałeś :)))))))) Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Aniu, ja po prostu przelewam to, co czuję, nic więcej... właśnie w wierszach daję "to" innym :)))))), a propos nastroju tego wiersza... jest świeżutko przywioziony znad mazurskiego jeziora :)))))))))))) Wzruszyłaś mnie swoim odbiorem. Dziękuję. Cieplutko pozdrawiam :-) Krysia

Judyt, odbieram to jak ulotne strzępki uczuć wypowiedziane urywanymi myślami; wydaje mi się, że forma wiersza odzwierciedla emocje, których nie sposób opisać... ciekawie wyszło; serdecznie pozdrawiam :-)

och, cammomille, gdybyś widziała tę scenerię nad jeziorem, zrozumiałabyś, że księżyc po prostu ... tam był ... w pełni :))) i było jak w baśni z tysiąca i jednej nocy :))))) dziękuję serdecznie pozdrawiam :-) Krysia Teres, nie wątpię, to twój wierszyk....i widok... też mam takie w pamięci. Pisałam o innym jego aspekcie, bezpośrednim i pośrednim i myślałam, że zrozumiałaś o co chodziło. (;) pozderko OK, cammomille, rozumiem Twoje przemyślenia, co do aspektu księżyca :))))))))) dzięki za powtórną wizytę :)

Dziękuję Fly, miło, że wpadłaś :)))) Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

satyra jak nic, a Ty masz do tego talent; czyż nie tak świat nas ćwiczy? tańcz, graj, udawaj, że ci wesoło, nie pokazuj łez, no, na co czekasz, trzymaj krok, śmiej się, śmiej, choćby przez łzy! no, głośniej, z werwą! jesteś silna! itp. itd. to taka gra...hmm... wcale nie wesolutka... serdecznie pozdrawiam Anno - Krysia

Czytałam kilka razy... wg mnie ciężkawa treść pasuje jak ulał do tytułu, ponieważ "latawiec" jest tu wieloznaczny... domyślam się pod tym określeniem człowieka, który "przeleciał" przez życie gubiąc wartości i w końcu legł w bagnie; bardzo wymowna ostatnia zwrotka, w której dojrzały słonecznik może być symbolem nadziei, ratunku ... z wysoka; ale oczywiście mogę się mylić, bo mam sklonność do nadinterpretacji :)))) Twoje wiersze zmuszają do myślenia i to dobrze. Serdecznie pozdrawiam Panie Biały :-) Krysia

cierpienie z miłością przyjęte uśmierza ból, prostuje zakręty, przynosi spokój i umacnia - to taka pierwsza spontaniczna myśl po przeczytaniu wiersza serdecznie pozdrawiam Justyno :-) Krysia

Jak zwykle rozważna kochana Czytelniczka :) Dziękuję Judyt. Cieplutko pozdrawiam znad mazurskich jezior :-) Miło, że zajrzałaś :))))))

Hehe, widać, że odczuwasz klimat z księżycem... on naprawdę stwarza niepowtarzalny nastrój, szczególnie nad jeziorem, gdy w wodzie odbija się jego światło... ech, trzeba to widzieć... Dziękuję Jadwigo. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Dziękuję Justynko za rozmarzenie :))) Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

och, cammomille, gdybyś widziała tę scenerię nad jeziorem, zrozumiałabyś, że księżyc po prostu ... tam był ... w pełni :))) i było jak w baśni z tysiąca i jednej nocy :))))) dziękuję serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Jest wiele rzeczy przypominających nam miniony czas, one faktycznie pociągają za "sznureczki" wspomnień, powodując iskrzenie, najogólniej rzecz ujmując. Treść wiersza zamknięta w słowie relikt i dobrze. Pozdrawiam... :) Tak. "Relikty" pociągają romantycznością i wciąż potrafią wykrzesać "iskrę". Dziękuję Nata. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

otulona pomarańczami bez jednej zmarszczki zarumieniona światłem spokojna tafla wody jak dziewczyna ciekawa pocałunku z pieszczotą rozbieganych mrówek przy akompaniamencie cykad wieczorny koncert pod mazurskim niebem w poszumie żywicznych sosen księżyc pobladł z zazdrości w pełni spuść zasłonę na niewinność przytul szeptaniem i ośmiel nieporadne jeszcze spełnienie już tętni w żyłach rytm poezji