teresa943

@Waldemar_Talar_Talar i pamiętajcie jeszcze że te wiersze ktoś czyta więc nie róbcie z odbiorcy swojego męczennika ;-) Tak mi się "uśmiechnęło", bo ... jeśli nasze "dzieła" są dla nas najważniejsze, to powinniśmy bardziej zadbać o warsztat - dużo czytać i na serio rozważać sugestie Czytelników. Serdecznie pozdrawiam, Waldi :)

@Mieczysław_Borys Wzruszające uczucie sięgające po wieczność. Szkoda, że forma sporo psuje... aż się prosi o zmiksowanie: Śpij kochanie spokojnie, Ja czuwam. Słońce wynurza się spoza nocy, Bloki kładą cień na oknach. Zaczyna się nowy dzień ale Ty śpij I miej lepsze sny niż na jawie. Oczywiście to tylko sugestia. A tak szczerze, to Basia pewnie by się ucieszyła, gdybyś dopracował wiersz dedykowany z głębi serca :) Serdecznie pozdrawiam :)

@Mieczysław_Borys Nie wiem, co powiedzieć wobec takiego zachwytu Czytelnika, więc szepnę tylko DZIĘKUJĘ i ...zmykam :) Serdeczności Mietko :)

tranzytowe chwile rano aktywne o zmierzchu sentymentem jesieni nie rozwijają pąków między niebem a ziemią klucz żurawi we mnie gotowy do odlotu a ty ogać dobrocią obejście w odłóg wrzuć ziarna ozime iskrą metamorfozy wznieć płomień w wymarłym domu kiedy spłoną nagromadzone zaszłości zaproś wzajemność na miarę pragnień obu stron o tym co spłonęło zapomnij 2014-09-23

@Kraft_ super tytuł! a co do "anioła stróża" to spoko... on i tak czuwa obok jak cień dobroci i wszystko rozumie jak nikt inny - problem tkwi w tym, czy wierzę... pozdrówki od anioła :)

@Krzysztof_Otrząsek zmieniłabym tytuł na "uzależnienie"... samotność w sieci to "odrealnienie" rzeczywistości - człowiek potrzebuje kontaktu z drugim na żywo; wystukiwanie emocji na klawiszach nie wyciszy niemego krzyku rozpaczy, jedynie pogłębia b. niebezpieczne odizolowanie od realnego świata. pozdrawiam :)

@Mieczysław_Borys Jeśli kochaliśmy tych, co odeszli do wieczności, zawsze będą powracać do nas we wspomnieniach; niektórzy nazywają je "cukierkowymi" ale ... miłość, która sięga poza grób, zawsze jest słodyczą miodu, który choć wysoko w niedosięgłej barci, wciąż budzi łaknienie; kto raz skosztował, ten do końca życia pamięta smak czułości. Wiersz dedykowany, a więc b. osobisty, dlatego nie komentuję sposobu wyrażania emocji. Pozdrawiam serdecznie, Mietku :)

@Mieczysław_Borys Zgadza się - zarówno natchnienie jak i doświadczenie są wiarygodną inspiracją do pisania. Gdyby nie nieszczęśliwa miłość Mickiewicza do Maryli, nie byłoby tak pięknych "Ballad i romansów". Gdyby nie śmierć Urszulki, nie byłoby "Trenów" Kochanowskiego itd. itp. Dziękuję Mietku i serdecznie pozdrawiam :)

@Zbyszek_Dwa Tak, szukanie, bardziej smakuje i pobudza fantazję. Choć nie wolno przesadzić :) bo pewność umknie :) Pasja "szukania" to interpretacja wiersza z wyobraźnią - im wiersz daje więcej przestrzeni dla fantazji czytelnika, tym bardziej pociąga; taki wiersz, czytam kilka razy, próbuję rozgryźć zamiar i odchodzę, aby po jakimś czasie wrócić i zinterpretować, taki wiersz najbardziej zapada pamięć. Interpretacja czytelnika niekoniecznie musi być zgodna z zamysłem autora - dobry wiersz nie tylko "budzi" fantazję czytelnika ale i przedstawia ważki temat. Dzięki z pozdrowieniami :)

@Zbyszek_Dwa Samotność często przychodzi nie w porę i należy raczej do nieproszonych gości. Ale skoro już zagości, otula ciszą i szepce bezgłośnie :"kto wierzy, nigdy nie czuje się sam". Jeśli ją pokochasz, nauczy jak żyć, aby odzyskać spokój i nieść go innym samotnym. przed laty weszła z kirem i bujała wyciszony fotel tak długo aż ją polubiłam odtąd obie śpieszymy kochać ludzi z nadzieją że odzyskają pokój Serdecznie pozdrawiam, Zbyszku :)

@oskari_valtteri Dzięki za zabranie zakończenia ale ...ta reszta, którą pomijasz, to klimat, w którym rodziło się owo "przynaglenie do ludzi" - wszystko dzieje się zawsze w jakiejś scenerii, która mobilizuje do działania lub zniechęca. Serdeczności :)

@Zbyszek_Dwa "jesienna pani" ma w sobie wiele ciepła, wszak za nią szmat różnorakich doświadczeń, nie zatrzymuje ich dla siebie, bo wciąż są obok ludzie potrzebujący. Żeby dawać nadzieję, trzeba ją mieć w sobie. Z pustego nie nalejesz... Dziękuję Zbyszku i pozdrawiam jesiennie :)

coraz niżej zapada słońce swawolnik wiatr igra srebrem pod kasztanem jak dawniej dyskretna ławka spływa pamiętaniem tyle tu kochanych odcieni rozmarzeń i perłowych roztkliwień z drobiną żalu strząsam dotyk cieni niecierpliwy czas przynagla do ludzi zawsze warto nawet gdy na progu jeszcze echo wspomnień konkretny człowiek nadzieją tu i teraz 2014-03-31

@makarios_ kto szuka prawdy znajduje drogę kto sam siebie prowadzi zwykle po manowcach błądzi pozdrawiam :)

@tolekbanan wiersz albo przyciąga Czytelnika albo ... przynagla do zamknięcia okna. dziękuję za odwiedziny :)

@Penelope_Coal trudno... z sześciu "elementów" nie da się odkryć całości zamysłu ale to już nie mój problem; puzzle - zagadka, krzyżówka, szarada, labirynt - pokrewne znaczenie: tajemnica; zamysł autora zazwyczaj jest tajemnicą, którą czytelnik stara się rozwikłać; jeśli wiersz nie wymaga dociekania po przeczytaniu jest zapomniany... a chyba nie o to chodzi autorowi. dziękuję za zabranie kilku "elementów", choć niewiele z nich wynika... i serdecznie pozdrawiam, Penelope :)

@tolekbanan "zapomniał że zostałem że czekam w pokoju" a może tak: zapomniał - czekałem w pokoju zakończenie podsuwa mi obraz dziecka, które wspomina "patologiczne dzieciństwo"... a może "odejście" ojca? szkoda, że wiersz mocno "przegadany"; gdybyś nad nim popracował, mógłby wzbudzić zainteresowanie... tasiemce raczej nie zachęcają do czytania. pozdrawiam

@Artur_Bielawa wybacz szczerość ale ...takie "tratata" o wszystkim i o niczym, rymy niestrawne a na dodatek ... tasiemiec.

@Krzysztof_Otrząsek hehe... taki romans nie ma racji bytu dopóty, dopóki nie zaistnieje w rzeczywistości :)

@oskari_valtteri Tym razem "ego" zamierzone - autor niczego nie narzuca, tylko dzieli się osobistym "upodobaniem". Dzięki z pozdrowieniami :)

@Krzysztof_Otrząsek "kawa na ławę" nie budzi zainteresowania, zatem życzę owocnych poszukiwań :) Dziękuję.

@makarios_ Wierszowany komentarz Czytelnika radością autora. Dziękuję uśmiechem :)

czasami pewność umyka spod kontroli i diabli biorą ład zamiarów jałowe słowa mrą na pniu lub trwają w agonii a wiersz nasila rozstrój kiedy zbyt literalny raz przeczytasz i wnet zapomnisz intrygujące podskórne dno uaktywnia refleksję do skutku czytasz i rozgryzasz motyw im bardziej ukryty zamysł tym bogatsza fantazja 2013-05-30

@Waldemar_Talar_Talar kocham wrzosy gdy we włosy babie lato wplata barwy ciepłe wiatru tchnienie sprzyja wenie - pisze lila wierszem :)))) serdecznie pozdrawiam, Waldku :)

@makarios_ człowiek ma wolną wolę... przed nim śmierć lub życie, co wybierze, takie poniesie konsekwencje... na wieczność pozdrawiam :)