Baba_Izba

"Po co zjadłem to ciastko?" Boże, ileż to razy ja powtarzam to zdanie!! (może z nieco innego punktu odniesienia), ale! Wiersz Twój, taki fajny, niby zwykły, a niezwykły. Widać się śpieszyłeś, są literówki. Z pozdrowieniami - baba

peel mówi "na ziarnku grochu" - odniesienie do "księżniczki na ziarnku grochu" - bajki. Z jednej strony, być może, peel chciał przez to powiedzieć, że poza grami komputerowymi są jeszcze piękne, warte obejrzenia - bajki; z drugiej - że piękne księżniczki (kobiety?) : te "na ziarnku grochu"( co wyszło nieco "na wesoło", ale może tak miało być). To moje odczucia po przeczytaniu, pozdrawiam - baba

Uważam, że bardzo cenne są wiersze utrwalające chwile i miejsca. Tak jest i w tym przypadku. Po przeczytaniu nasuwają mi się nast. uwagi: "Jej skóra czy polewa z pączków, Które zjadałem w ilościach hurtowych" - odbieram, jak by "jej skóra" i "polewa z pączków" były zjadane przez peela. Proponuję: "Jej skóra czy lukier z pączków, Który zjadałem "itd. W końcówce literówki (brak "ogonków"?) Całość bardzo interesująca. Z pozdrowieniami - baba

Babo Izbo! Jeśli ułomność to pewnie wiersz niezbyt dobry. Serdeczności. Nie tak chciałam być zrozumiana; wiersz mi się podoba, ułomność moja - nie wiersza. Baba z izby - heej!

Jestem amatorem takiej poezji, lubię oglądać te Twoje wiersze. Bardzo pobudzają wyobraźnię. Z pozdrowieniami - baba

Jeden z takich wierszy, do których można i chce się wracać. (może rwy - kochanice?, trochę długie, ale ja tak na wszelki wypadek). Pozdrawiam - baba

Zgadzam się z Tobą w zupełnosci , bardzo sympatycznie to określiłeś, każdy ma swoje spojrzenie na wiersz, -pozdrawiam - baba

Myślę, że tekst Twój, wystarczy na więcej niż jeden wiersz. Wersja dzie-wuszki - bardzo misię! Wiersz przez skrócenie, nabrał przejrzystości, czystości wyrazu, oddycha. Z wierszami jak z filmem: tu i tam - cięcia i skróty tylko podkreślają wartość! A czytać i zapamiętać Twój wiersz to przyjemność. Z uznaniem i życzliwością - baba

Fajniutkie, ciepłe, jak te dłonie - te wersy! Z życzliwością wzruszona - baba

A może POMIDORY - to rockowy zespół muzyczny ? PL - ma coś wspólnego z tym zespołem, może nawet pisze im teksty? Ostatnia zwrotka kojarzy mi się z cudzołóstwem (wolną miłością?), Pl - nie za bardzo pochwala własne postępowanie: "... dostojniejsza ta morda szkoda że moja nie cudza" Dołożyła swoje trzy grosze baba i pozdrawia serdecznie

Wyszłam sobie z izby przewietrzyć się. Zobaczyłam rodzajową scenke zapadającą w pamięć, lubię spacerować po małych miasteczkach, obrzeżach dużych miast, po parkach i obserwować toczące się życie. Cenię ludzi, którzy z każdym umieją rozmawiać. PL budzi we mnie dużą sympatię. On obserwuje: nie - ocenia. Dla mnie bardzo ładny wiersz, proszę mi nie udawadniać Autorze, że tak nie jest, bo to mój przywilej - pisać o odczuciach po przeczytaniu. Serdecznie pozdrawiam - wracam do domu - baba

taki podział na wersy - utrudnia mi zrozumienie sensu, nie wprawiłam się. Ale to moja ułomność. Wiersz ma w sobie jakąś magię. Pociąga. Możesz jeszcze pomyśleć nad zgłaszanymi uwagami, serdeczności - baba

Marusiu, poprzedniej - nie czytałam, ale ta wersja bardzo mi się podoba. Tak myślałam - na cmentarzu Pere Lachaise - przed Edit Piaff i Innymi Wielkimi. Czasem tak również myślę, czytając książki biograficzne. Serdecznie i ciepło Cię pozdrawiam - baba

Witaj ponownie Tereniu! Zastanawiam się zawsze, jak daleko wolno mi interpretować po swojemu czyjś wiersz. Zawsze obawiam się, że mogę przekroczyć pewną granicę, której przekraczać nie powinnam. Przecież wiem i umiem tak mało, a Autor, poza słowami włożył w wiersz kawałek swojego czucia. Ponieważ trochę się (mam nadzieję) lubimy, wklejam swoją wersję Twojego utworu: "mówiłeś lubię jak mrużysz oczy w wąskich szparkach magnes przedsmak baśniowych cykad zapachem trawy przenika szeptałeś nektarem dojrzałego jak pszczoła miodem raczysz do ostatka zatracam się w tysiącu zapachów tobą milczysz bogowie nasyceni ambrozja spokojem upaja śpiew tętna na dwa instrumenty szuka wspólnej głębi znajduje nieśmiertelność" Nie wiem, czy, ale jeśli coś się przyda - proszę! Z życzliwością - baba

Jak ostatnio Twoje wiersze, przejmujący - krzyczy ; zostawcie JE w spokoju! Twój PL jest mądrym, współczujacym młodzieńcem. Budującym jest to, że on widzi ją nadal piękną i czystą, gotów podkreślać to swoim zachowaniem. Serdecznosci - baba

Adin, dwa, tri... - Kaszpirowski? Z pozdrowieniami - baba

wiersz, którego nie trzeba chwalić, zakończenie Kaliny - bardziej mi się widzi, więcej mówi niż dosłowność. Ogólne wrażenie: PLUSIORY! Pozdrawiam - baba

Tereniu, przeczytałam, tak na gorąco - trudno mi coś sensownego powiedzieć, myślę, że wiersz, zwłaszcza zamysł -dobry, ale pewne zmiany konieczne. Na pewno wrócę, jak pomyślę na spokojnie. Serdecznie ściskam - baba

Odwiedziłam, przeczytałam łącznie z komentarzami. Zamysł wiersza interesujący, co do wykonania - nie mam zdania, tyle osób wypowiedziało się przede mną, że nie chciałabym się wymądrzać. Bardzo niewiele umiem. Na tyle podoba mi się nastrój Twoich wierszy, że na pewno, tutaj nie raz wrócę. Pozwolisz? Ciekawa również jestem czy i jak? Serdecznie pozdrawiam - baba

mnie nadal wiersz Twój się podoba, jednak teraz czytając komentarze, uznaję, że może być lepiej. Sama też się czegoś nauczyłam. Nie widziałam poprzednio mankamentów - widocznie za mało umiem. Na pewno bym zwróciła Ci na nie uwagę. Wytłuszczony fragment kojarzy mi się "między ustami a brzegiem pucharu" (jako zapożyczony, nie - własny), poza tym "do - zbędne chyba. Nie mogłam się powstrzymać, bo wiersz tego wart! Może i nieudolnie, ale wpisuję mój układ Twojego wiersza, nieco poprzestawiane wersy: "czasem złoto lśni srebrem podstarzały dzień podpiera się ciemnością kruchym słowom cierpliwe ręce nadają sens prawdziwe brzmią jak iluzja jest miłość w dotyku kusząca natchnieniem z początku daleka zbyt bliska na końcu są ludzie przeznaczeni sobie by wzdychać i cierpieć złączeni przypadkiem na skraju boru tylko szaleni podróżnicy czerwonym trzaskiem złączeni.............(może :czerwonym błyskiem?- nawiazanie do złota? przy ognisku uczą się siebie" : czerwoną iskrą? no, nie wiem) (ognisko- też w domysle jako -"domowe") Serdeczności - baba

Dziękuję, przeczytałam, zgadzam się z Tobą, każdy ma swoją własną drogę DO! Szanuję to prawo. Ja byłam, i choć jestem nadal bardzo "zielona", mnie W - pomógł. Co do myśli zawartej w Twoim wierszu - identyfikuję się z PL-em. Forma - w moim odczuciu - do dopracowania, ale mogę się mylić, to jest moja subiektywna ocena. W ostatecznosci; zawsze o kształcie wiersza decyduje - Autor. Cenię szczere wypowiedzi. Serdeczności - baba

W tym stanie w którym wiersz jest - za gęsto! Można z niego kilka - fakt! A całość, moim zdaniem "na babski rozum": "teologia termodynamika zasady zachowania brak prawa do popędu bełkot starego i nowego kanonu wymieszany w mantrycznym młynku niespecjalna metafizyka" Z pozdrowieniami - baba

A ja sobie ( i o sobie) podśpiewuję kawałkami tekstu: "jeszcze nie biorą cię dreszcze że ona jest taka inna że chce jej zbyt intensywnie nawet zakonnik bosy bez żadnej widocznej potrzeby jak piórko co buja w przelocie jak z gwiazdą na czole królewna czy piesek tam czy też kotek wciąż czeka na usta jakiegoś człowieka bo chciałaby się odśpiewać w maleńkim imbryczku z gwizdkiem przez płotek" Wszak to pisze wprawny Poeta? Z pozdrowieniami - baba

Bardzo podoba mi się temat: "niesamowite schody Reutersvärda " jako ciekawa metafora. Wiersz również, nawet bardzo, choć uważam, że można by skreślić pewne słowa, inne może przestawic? Zmienić zakończenie? (wieczór gasi światła - trochę oklepane). Dwa razy "schody","celów ukrytych za horyzontem którym przyświeca słońce"- wytłuszczone nie podoba mi się. Pozwoliłam sobie tak: "niestrudzenie przemierzam kilometry schodów Reutersvärda donikąd mozolna podróż mami listą celów ukrytych za horyzontem ogniwem szalonej całości na stopniach pozostawiam nieodnawialne pokłady siły najedzony bogactwem witryn okpiwam samego siebie nie wiedzieć czemu syty niesamowitość sięga kresu nie przeczy logice bilet traci ważność ranek gasi świece" Przepraszam, nie musisz z tego skorzystać, ale to moje spojrzenie na Twój wiersz. Serdecznie pozdrawiam - baba

.....ostatnia najlepsza, ja bym jednak skróciła: "klękam w domysłach prawdziwości siebie żyję" .........................silniej przemawia, niz rozgadane: "choć, po co? ,Nie wiem..." Przeczytałam z uwagą. Nie jestem znawcą, lecz czytelnikiem (czasem sama coś próbuję napisać). Moje odczucia po przeczytaniu: PL w sposób chaotyczny wyraża swoje myśli. Przemyślenia i uwagi zawarłam wyżej. Szkoda, że wiersz nie jest w Warsztacie, bo z uwzględnieniem opinii "czytaczy" i własnym przemyśleniu Autora - mógłby zyskać na wartości i cieszyć. Nie twierdzę, że mam rację, Autor może rozważyć moje sugestie - lub - nie, ale to Forum jest po to, by wyrażać swoje opinie pod zamieszczonymi wierszami. Serdecznie pozdrawiam - bab