blazen

Ciemna chmura Kolumna od dołu strzelista Muzyka łka pośród Muzyka pośród chichocze Skrzydlata orkiestra Zmienia swój skład Każdy koncert Od świtu do zmroku rozbrzmiewa Odbija się echem od murów Z pierwszym brzaskiem Przyleciał dyrygent By stłumić wrzask i chaos Ład w nutach zaprowadzić Muskając kłęby listowia Dzisiejszy maestro Objawił się szumem Przegonił dyrygenta Orkiestra zamilkła Dziś solo O gniewie Co targa Jak wicher dębiną.

„symulacja życia przecina pętlę rzeczywistości zaciśniętą na mym karku duszę się niczym mysz zamknięta w słoiku ból serca przeszywa moje ciało znikam niezauważona przez miliony dociekliwych oczu troska o rzeczy doczesne nie ma już sensu teraz stoję przy tronie babki śmierci” Ja bym tak widział ten wiersz. Nie jest to pewnie forma doskonała, gdyż nie znam Twoich uczuć. Nie wiem na przykład czy to babcia Twoja umarła czy to śmierć nazywasz babką. Wiersz podoba mi się ładnie się czyta. Dziękuję za zaufanie Pozdrawiam

Nie jestem Alfą o Omedze nie wspomnę ale z uwagi na to, że wiersz i tak nie jest w zasadzie rymowany, a w pierwowzorze brak w zasadzie rytmu widziałbym ten wiersz raczej w formie: Znów... Czekam na nadejście nocy W mroku Nie znajdzie mnie strach Zamykam oczy by dojrzeć ciemność I uciec W głowie mej znów brzmi wołanie Nadchodzi ktoś By zadać ból Osłonić się przecież tak łatwo Trudniej postawić Niewzruszony mur. Znów... czekam na nadejście nocy... Z pod powiek lepiej widać świat I każde odczucie Bezgłośny wrzask W tej zastygłej ciszy przynoszą.... Spokój. Przepraszam za ingerencję w tekst ale ja to tak czytam i dzielę się uczuciem Pozdrawiam.

Fajny aczkolwiek coś mi „zgrzyta” we fragmencie : "i tak oczy zamknięte już wołam Cię"

Dobra konstrukcja. Powtarzający się rym Rytm trochę zachwiany Temat – nie wtykam nosa bo uważam, że każdy pisze co chce i co mu w sercu gra.

Dziękuję za komentarze. Wiersz powstał jak wiecie ponad 27 lat temu. Zakochany pisze różne głupstwa. Każda opinia nawet najkrótsza sprawia mi duża przyjemność nawet jeżeli jest negatywna.

Widzę tylko twe oczy Ty moje widzisz tylko Noga za nogą nie w takt muzyki kroczy Doba dla nas jest tylko chwilką Zapatrzeni w siebie- milczymy Całując się – kochamy Ciągle nie w takt muzyki tańczymy I o niczym innym pojęcia nie mamy Nie słyszymy nawet muzyki Zajęci jesteśmy tylko sobą Nie przejmują nas ni szepty ni krzyki Miejsce mózgu wypełnia się twą osobą 30-01-1976 Nie zmienię nic w tym wierszu, ponieważ po latach nie widziałby jak się rozwijam lub więdnę.

Nie będę mówił o formie bo to inni skomentują. Dla mnie jest zbyt „astralny” Gubię się w domysłach o co chodzi Poza nielicznymi elementami nieźle się czyta.

Uważam, że każdy ma prawo do pisania wierszy bo oddają jego uczucia. Nie każdy wiersz musi być genialny, odkrywczy, nowatorski. Każdy jednak powinien wypływać z serca. Uważam, że ten wiersz jest niezły, osobiście zmieniłbym tylko : „Spaliłeś na stosie Pragnień Chrust nadziei” na Spaliłeś Na stosie pragnień Chrust nadziei W zasadzie to samo ale lepiej się czyta. Jeszcze jedno - nie czuję w tekście niepewności wiec skąd ten tytuł.

Humor Cię nie opuszcza mimo zagłady. Szkoda tylko, że powtarzasz użyte już pary rymów.

Nie o rzucanie na kolana mi idzie a o przedstawienie moich wierszy które są częścią mojego życia. Z uwagi, że są to moje pierwsze wiersze umieściłem je w tym dziale i cieszę się bardzo, że są czytane przez was ( za co dziękuję serdecznie)

Dziękuję za zaproszenie ale najpierw odwalę KWARANTANNĘ w "P"

Podoba mi się pomysł a i wykonanie niczego sobie. Nie wgryzałem się w całość a jedynie fragmentami.

Szczeniak byłem wtedy i tak pisałem. Przedstawię w Początkujących parę moich starych, ale nigdy nie publikowanych wierszy i przejdę do Zaawansowanych ( może przyjmą tam mnie).

Dobre spostrzeżenia. Zatytułować możesz "Każdego dnia"

Głowa od wspomnień mi pęka Pisać po prostu nie mogę Wyszedłbym na ulicę na drogę I wyłbym jak wilk bo rozsadza mnie udręka Czuję się jakbym miał kaca Oczy zamykają się same Lecz nie ze snu a z miłości do niej A myśl logiczna się zatraca Ucieka mi po prostu w głąb duszy J milknie a na jej miejsce Wpada głupot jeszcze więcej I do rana nikt ich z mej głowy nie ruszy 24-01-1976

Moim zdaniem za długie wersy. Skrócić, parę skrótów myślowych i wyszłoby nawet - nawet.

Dobrze sie czyta.

Możesz zwłaszcza po tym wierszu. Nie przejmuj się ty „Ciebie”, gdyż napisałaś wiersz biały wiec nie można ci zarzucić, błędu w rymowaniu. Pozdrawiam

Ciekawy ;o)

Dorottto - w moich wierszach w zasadzie nie ma interpunkcji takiej jak w prozie. Stosuję ją po to aby zaznaczyć pewne stany a nie układ zdań, dlatego nie jest konsekwentna.

Michale – Dzięki za odwiedziny. Dormo – Po pierwsze – data jest prawidłowa ["Po drugie – rymy są ( cudnie – południe; zobaczę – wytracę; długo – struga) jeżeli pamiętasz to są to rymy specjalnie wstawiłem tylko kilka rymów gdyż według poetyki wiersz to nie tylko rym ale przede wszystkim rytm.] Powyższe,( w nawiasie kwadratowym) wg założeń wersyfikacji, jest wierszem tyle, że tu według mnie nie ma „poezji”, są tylko wersy. Po trzecie - Cieszę się, że generalnie wiersz podoba się Tobie. Pozdrawiam.

Natalio – Dziękuję. Sewerynie - Coś mi urwało - Ja prosząc o ciszę mówię „ćśśśś” ale każdemu wolno przeczytać tak jak on to wyraża. -Znak zapytania w : Coś zgrzytnęło w głowie? - Oznacza niedowierzanie, zdziwienie ( chciałem aby było wyrażone antykadencją )

Dziękuję za komentarze jesteście bardzo szczodrzy.

Podoba mi się.