Marek Olesiewicz

Także byłem w Wieliczce, także mam w ustach jeszcze sól... I gorycz... To ciekawe wskazanie na ból tego, do czego mamy się przyznawać. Stad ta spowiedź...

(Dla Emily Dickinson) Raz było tak że wszystko wokół mnie stało się potrzebne: kilka książek mój dom z ogrodem spojrzenie w lustro pozwólcie mi tu zostać w spokoju zapomnieniu abym cieszył się tym wszystkim: niech zawsze dzień zaczyna się jak zwykle jeżeli to nie jest moje miejsce pouczcie mnie wszystkie te rzeczy noszą w sobie duszę każdego ranka sen płynnie przechodzi w dzień

Beztroskie spoglądanie w stronę północy skąd przybyliśmy pośród starych kościołów prowadzimy rozmowę we dwoje w południowym upale spoglądasz na mnie jak na kogoś ze sztuk ronalda firbanka którego bohater pragnie mieć swój portret w witrażu i mówisz że życie uwięziło nas między dniem a nocą