Messalin_Nagietka

wedle podań Amandalei wieszczki znad odry ja wiszę ty wisisz on/ona/ono we wiśle

no cóż powiem szczerze w Twoją bajkę ździebko wierzę ;) ..... w Wiśle ci ja byłam patrzyłam jak Wisła bystra po kamieniach myśli toczy w burzy przemywałam oczy :) Miło, że się cieszysz :) we Wiśle, hihihihi rymuje mi się - przyślę, hihihihi może list, pocztówkę? ok - hihihihi - trza stworzyć o tym jakąś legendę bo Wiśle - wyślę, hihihihi z ukłonikiem i pozdrówką MN ballada o wiśle --------------------- ja wiszę ty wisisz on wyśle --------------------- hihihihihihih

no cóż powiem szczerze w Twoją bajkę ździebko wierzę ;) ..... w Wiśle ci ja byłam patrzyłam jak Wisła bystra po kamieniach myśli toczy w burzy przemywałam oczy :) Miło, że się cieszysz :) we Wiśle, hihihihi rymuje mi się - przyślę, hihihihi może list, pocztówkę? ok - hihihihi - trza stworzyć o tym jakąś legendę bo Wiśle - wyślę, hihihihi z ukłonikiem i pozdrówką MN

tak - modyfikacja, tego się nie zatrzyma tylko czy czasem wybraliśmy tę drogę modyfikacji? albo - czy wybrano nam tę czy inną ścieżynę? albo - czy w ogóle istnieje modyfikacja zapisywania - to staje się męczące - czytałem poetów, którzy pisali, że współćzesna poezja otworzyła nowe drogi, wiersz "bezrymny" w końcu, wcale mi nie chodzi, że ktoś pisze tak czy siak, tylko o sens a sensu się nie zmodyfikuje można go jedynie naciągnąć z ukłonikiem i pozdrówką MN

pisanie listów to moja niepecjalność, hi nie umiem - dlatego i nie tylko jestem troszkę wpatrzony w ten wiersz daleki ale ciągle przed oczyma z ukłonikiem i pozdrówką MN

i jedna i druga Mea Liberta w zależności w którą stronę człek podąża spójrz bez obrazy większość z wierszy współczesnych to wewnętrzene przeżycia, rozterki, próby filozofii a gdzie ten świat wierszy? gdzie ten świat odpoczynku? ech, no co - nie zamierzam zmieniać świata z ukłonikiem i pozdrówką MN

i cóż Ci odpowiedzieć tero- myślami pewnie Amandaleo będzie i szybciej niżli słowem w dzisiejszych czasach to typowe bierzesz komputer w wieś zapadło i stukasz ti ti ta i jest - radio, hihihihihi dzięki wielkie dzięki że wróciłaś bo Cię dawno nie było z ukłonikiem i pozdróką MN

mówisz Stefanie - jabłoni ... mróz był którejś nocy i już po nich ani kwiatu i owocu i tam w polu? rzepak był zamiast żyta, hihihihi ok - będzie w następnym jak da radę z ukłonikiem i pozdrówką MN

a czekam - np. nagietka-setka-letka (to używane w tutejszym narzeczu - lekka), hihihihihi a i bardzo dziękuję ze skromnym ukłonikiem i pozdrówką MN

raz w gąszczu pewnym jak cień w cień wiatr klasnął, zanosząc strumień od źródła do nikąd, przymocowało się do rzeki miasto i jęło trzaskać z drzew korą i w łyko, i wznosić w pale, dym w mgłę leśną kleić, obrysowując chuć swą wśród kamieni, i w pajęczynie dróg łapało oddech, w łąki wgniatało kwiaty, w każdym razie weź kiedy wietrze ową połać podlej, bo susza w rzekę w kultowym obrazie kłoniła ludzi do bohów, nurtując miasto zaszyte wydumaną skórą, mocarze światła próbowali niebu odtworzyć z ulic konstelacje latarń, weź kiedy wietrze z krawężnika przemów by krok przechodnia inny krok nie zatarł, bo z gwiazd jak z stąpnięć w nieznane się wróży, a tu? ścier chmury nie znoszą już kurzy, i póki chaty kominów wyzbyte i wozy koni ze sto bez zaprzęgu, bają zawiewaj, legendą i mitem jako i sosny w pień wycięte z łęgu służą dziś ogniom miast pszczołom na bardzie, nuż i nad wodą – mówią tobie – twardziel, bo rzeka nijak do miasta a miasto czerpie z niej tyle co samemu cięży, a weź no kiedy i koryto zastąp obaczysz jaki pociapany księżyc i słońce sznurem mętnej szubienicy zwisa gdzie zdechłe w śródmiejskiej ulicy i kiedyś pewnie ktoś odkryje powód by z tobą skończyć, więc co możesz - zróbże, odkręć od rzeki coś przypiął i chodu! nim rzecz ostatnią do powieści wsuplę niech się wyostrzą miastowe niesnaski i ze snu w gąszcze znów wrócą oklaski.

a nie wiedziałem czy "do nikąd" czy "donikąd" obie formy lazły bez podkreśleń a za charakter dzięki ogromne, przyda się z ukłonikiem i pozdrówką MN

Michale - jakoś tak półżartem półserio a wróbelki na strychu? one nie lubią przestrzeni zamlniętej z ukłonikiem i pozdrówką MN

a ja tam nigdy nie jestem zadowolony z tego co napisałem ale ok - chyba nie jesteś jakimś programem komputerowym ktory działą na polecenia - impulsy? a możeś Ty z przyszłości? e, nie chce się mysleć, hihihihi a jednak, pewne rodzaje programów potrafią się same rozbudowywać tuningować, ech, co ja gdadam z ukłonikiem i pozdrówką MN

ech z ukonikiem i pozdróką MN

ciekawe jaki po pięćdziesiątce będę - czy będzie to niewielka różnica w zdaniu, myśli wrzące głowią się tak jak tu Tancerka hihihi z ukłonikiem i pozdrówką MN

zauważam, że bardzo dużo piszesz, istny wodospad - proponuję spiętrzyć wodę, założyć tamy, Lilianno - wiersz zupełnie odległy i w zasadzie niczego nowego nie wprowadza, a może się mylę ... z ukłonikiem i pozdrówką MN

jakbym to widział i wcale nie o Ciebie Jacku idzie - piękny przekład z real'u na poezję z ukłonikiem i pozdrówką MN

no Romanie - kawał roboty - tylko, że wydaje mi się to wielkim kłamem, rozumiem, będziesz bronił - ale chrześcijaństwo pochłonęło stare obyczaje i pewnie Twoją łepetynę (sory za wyrażenie) ale, ostatnio, przynają się do Świętego Krzyża, zapewne domyslasz się skąd nazwa, i o dziwo o trzech pogańskich bóstw (Śwista, Pośwista i Pogody) zdziwko? ano tak, zejdź na ziemię, między grudy, i nie daj się ziemniakom, że niby nasze, polskie - ech ... a pozatym, prócz rymu nie ma treści z ukłonikiem i pozdrówką MN

zbyt dużo zabawy przymiotnikowej lub dopełnieniowej zamazuje obraz wiersza z ukłonikiem i pozdrówką MN

Joanno - wszystkiego NAJ!!!!!! bo resztę to już chyba masz, hi z ukłonikiem i pozdróką MN

ano - i Milenom - jakże bym mógł a jednak zapomniałem - wielkie PRZEPRASZAM i ukłonik z pozdrówką MN

rozsypmy kwiaty na wszystkie światy, nagietki dziękują, hi z ukłonikiem i pozdrówką MN

Darku - nie obo tylko oby, hihihihi sieczny? siać? z ukłonikiem i pozdrówką MN :) pewnoż, zdróweczka tak, zaplątać się w świat i obosiecznie zerkać gdzie dół i nad i w berka zagrać z czasem kiedy czas ma się, hihihihi z ukłonikiem i pozdrówką MN

rozumu dosyć, niech myśli prowadzą wąskimi nićmi promieni słońca by jak z komina zdało się sadzą i wydziobywać ogień - do końca motyka w dłoni, słońce i człek jeden z ich tójcy - szpieg, hihihihi z ukłonikiem i pozdrówką MN ps. dzięki Jacku za wejście

Katarzyno - długi - bo tak sobie przyjąłem, że wszystkie wiersze z okolic Szulmierskich będą miały 6 części po 6 wersów - i tak się ciągnie już od któregoś tam pierwszego, hi, ale chyba nie zanudziłem? może jeszcze wkleję - bo mam kolejne ale strach ludzikom pokazywać, hi wybacz, że wczoraj nie odpowiedziałem z ukłonikiem i pozdrówką MN Messo Ty się tu niczego obawiać nie musisz:) Uwierz mi:) Wklejaj!:) ale chyba czas formę zmienić bo faktura wyłazi spod cieni, hihihihi z ukłonikiem i pozdrówką MN