Zbyszek_Dwa

choć jesteś wciąż jak obecna jesień trwała w pełni życiodajnej zieleni hasasz między smutkiem a niekłamaną radością ech ty swojski prawdomówco zamieniasz światło ołtarza w mądrość którą chłoniemy zachwyceni niezgłębioną miłością teraz również ja wyznaję nie nie nie tak lecz lampa

Witaj Krysiu :) Szczere sumienie nie potrafi omamić oczu one i tak powiedzą więcej niż słowa jedynie czyny chodzą różnymi drogami jasne są sednem prostoduszności a słowa są jak liście na drzewie tylko szumią i szumią :) Psychologia, jeśli z empatią do człowieka podejść to jest fascynująca a namalowana poezją piękna :)) Serdecznie pozdrawiam Krysiu :) Zbyszek.

Witaj Krysiu :) Mnie dziś też tak jakoś o miłości, niesłychanej niepojętej dla człowieka, choćby nie wiem jak chciał pojąć za to właśnie Go kochamy i za świętą zwyczajność. rozpalaj tę ziemię by wytrwała w powołaniu - świętymi bądźcie pomóż nam bez lęku iść za tobą do wspólnego domu Ludzie obawiają się tej drogi i to jest wprost irracjonalne przecież lepiej wiedzieć gdzie się idzie niż ślepo, bez wiary a więc bez sensu. Wiara, Pan Bóg jest jak najbardziej pięknym tematem dla poetów :) Serdecznie pozdrawiam Krysiu :))

He, he mimo tego wina wykluło się fajne na końcu w kursywie byłoby autentyczniej gdyby kursywa raz w lewo raz w prawo :) Pozdrawiam Cyklop.

Cieszy mnie taki komentarz Penelopo :) Tytuł, może ciut kontrowersyjny na pierwszy rzut oka ale jest w nim kontynuacja wrażliwości. Ważne, że spowodowałaś moje zastanowienie się czyli masz oko :) Serdecznie pozdrawiam :)

Tak Oskari, od jakiegoś czasu w tym samym stylu :) mam tylko nadzieję że warsztat sprawniejszy :) Pozdrawiam :)

Dziękuję Mietku :) Pozdrawiam serdecznie :)

Witaj Krysiu :) Również myślałem o podobnym rozwiązaniu ale ostatecznie pozostało „twój” a teraz widzę, że byłoby znacznie lepiej. Kiedyś czytałem cytaty myśli Matki Teresy z Kalkuty, o uśmiechu dla niechcianych, opuszczonych dla których jeden uśmiech jest największym darem. Są tacy ludzie, którzy potrafią podnieść z kolan jednym uśmiechem. Serdecznie dziękuje za podzielenie się refleksja oraz warsztatem :) Ciepło pozdrawiam :) Zbyszek.

Dziękuję Waldku za ciepły komentarz i refleksję, którą wzbudził wiersz. Pozdrawiam :)

Witaj Mietku :) Z głową w chmurach bez rąk w kieszeni a patrzących na księżyc przez lornetkę z dłoni widzą w trawie białe buziaki a nie stokrotki jacyś dziwni ale piękni :)) Serdecznie pozdrawiam Mietku :)

Jedynie ciało umiera, to taki kombinezon dla duszy :)) Ważne jest jak wyglądamy przed ludźmi ale ważniejsze jak widzimy siebie, tak szczerze w ostatecznej chwili, przed Bogiem. Poruszasz temat, o którym nie pamiętamy bo są zawsze pilniejsze sprawy :) Serdecznie pozdrawiam Waldku :)

Witaj Krysiu :) Ech to cholerne ja,ja egoizm, hamuje przebaczenie pojednanie ciąży i rozprasza segregowanie według wartości :) Ponownie pięknie o wartościach Serdecznie pozdrawiam :)) Zbyszek.

Tłumienie emocji tych złych, tych nie do rzeczy, egoistycznych itd. to dobra droga do dobroci. Bez emocji nie ma człowieka ale budują jedynie te dobre :) Tak mi się poczytało. Pozdrawiam Penelopo :)

nie raz i nie dwa mówiłem ci jesteś jak dziecko czasem beztroskie niby pory roku a jednak pamiętam smutek twoich oczu wpisany w zbawienie niezmiennie kochasz przygaszonych twój wzrok zastępuje najpiękniejsze słowa

Nie łatwo posiąść empatię dla konfliktowej osoby a co dopiero do takiej, która uważa rzecz i wszystko inne ważniejszą od człowieka. Taki „przykład” dla dorastających dzieci, to przyzwyczajanie do tego, że sumienie, to nie fajna sprawa. Tak mi się Krysiu skojarzyło, mając pod nosem takie zachowania sporej części ludzi. Tak nas „wychowują” politycy i specjaliści od mas poprzez media. Jednak najważniejszym przesłaniem wiersza jest właśnie empatia dla ciągle niezadowolonych, nieszczęśliwych ludzi, nie widzących prawdziwego sensu. Jedynie skrucha wobec życia oraz wobec siebie i innych zmienia światopogląd. Musi coś „tąpnąć”, aby zrozumieli i ugięli kolana. Trudny i frustrujący temat, ale jak to Krysia, ujęła wierszem pogodnie :))) Serdecznie pozdrawiam :) Zbyszek.

Witaj Penelopo :) Niejasna końcówka. To taka zachęta lub nawet przestroga przed oswojeniem samotności, w taki sposób aby była uciążliwa. Pokochanie samotności jest wyborem, wtedy jest okey, bardzo okey. Dziękuję za odwiedziny i za pogodny,konkretny komentarz. Pozdrawiam serdecznie :) Zbyszek.

Takie ukojenie odlotu żurawi gasnącą zielenią i żółtymi listkami które pracowicie odliczając czas pięknego owocu i tylko ogać dobrocią obejście w odłóg wrzuć ziarna ozime wznieć płomień w wymarłym domu kiedy spłoną nagromadzone zaszłości zaproś wzajemność na miarę pragnień obu stron o tym co spłonęło zapomnij Hm, pięknie Krysiu, właśnie tak jak uwielbiam :) Serdecznie pozdrawiam :)) Zbyszek.

Witaj Waldku. więc się nie wahajcie po swojemu grajcie piszcie tak od serca wsłuchani tylko w duszę Intrygujący temat poruszyłeś. Często piszemy kierując się sugestią mody, kierunku słusznego, ustawiaczy mediów i mas. W poezji ale i w innych gatunkach najpiękniejsza jest wolność i prawdziwość. To tak wg. mnie, co kocham. Ładnie ująłeś i pogodnie :) Pozdrawiam :)

W końcowej części jest myśl ale całość mało klarowna zbyt wiele urwanych myśli jakby bezładny szyfr do którego brak właściwego klucza choć pomysł jest To tyle. Pozdrawiam WiJa.

Samotność, ma różne oblicza, naprawdę. Oczywiście, to piękny temat do dyskusji i często jest wyborem, z własnej woli i który się kocha. No tak, dużo by o tym pisać :) Pozdrawiam Oskari :)

Witaj Krysiu :) Pustkę musi coś wypełnić najlepiej kochanie ludzi dla Pana Boga :) Serdecznie dziękuję za podzielenie się refleksjami prozą i wierszem. Pozdrawiam Krysiu :) Zbychu.

He, he zeszło się dwóch co im pisać gładko A, zaraz, komu to komentarz ? Wesoło się zrobiło Henryku :) Pozdrawiam.

Mnie też ciągnie do lasu który prawie pod nosem ale gdy ma się fantazję i kocha to i wiersz smakuje :) Pogodny wiersz Waldku :) Pozdrawiam.

Dwie przeciwne drogi ale ścieżynki do nich są różnie zabarwione więc wnikajmy w Słowo by trafić do zbawionych Tak,jestem całkowicie za :) Pozdrawiam Makarios:)

Witaj Krysiu :) im bardziej ukryty zamysł tym bogatsza fantazja Tak, szukanie, bardziej smakuje i pobudza fantazję. Choć nie wolno przesadzić :) bo pewność umknie :) Serdecznie pozdrawiam. Zbyszek :)