Zbyszek_Dwa

Pogodny wiersz z mądrym przesłaniem. Złość piękności szkodzi, to fakt :) A drwina cóż, jest jednak słabością pychy. Inspiruje Twój wiersz :) Pozdrawiam Waldku.

Witaj. Każdy z kierowców w odpowiednim czasie powinien zapytać siebie a gdzie to tak gnasz ? I widzieć te krzyże i lampiony przy drogach. One nie są ozdobą, jednak. Temat do zadumy dzisiaj, również taki. Pozdrawiam Mietku z inspiracją wielgachną :)))

Witaj. Każdy z kierowców w odpowiednim czasie zapytać siebie – a gdzie to tak gnasz ? I widzieć te krzyże i lampiony przy drogach. To jest również temat do zadumy dzisiaj. Pozdrawiam Mietku z inspiracją wielgachną :)))

No tak, ten problem miał pewnie każdy poeta nawet ci wielcy. Natomiast warsztat trzeba jednak trenować aby słowem oszczędnym i trafnym pokazać sedno jak odkrycie. Pozdrawiam Waldku :)

Ciekawa i pogodna dyskusja o platonicznym uczuciu pod ciekawym i zatrzymującym wierszem Arturze :) A mnie się odruchowo jakoś Boy-Żeleński przeczytał tak po lekturze dyskusji: bo w tym cały jest ambaras żeby dwoje chciało zaraz :) A na poważnie, to platoniczność uczuć istnieje naprawdę, realnie choć obecny świat jakby zapomniał o czymś takim. Poza tym, czym jest miłość do Boga lub do bliźnich, taka bezinteresowna ? Serdecznie pozdrawiam :))

Witaj Waldku :) Dziękuję za pozytywny odbiór i komentarz. Właśnie, owo drzewo jest ważne to ono zainicjowało rozważania peela ono tak ma a jest niesamowite naprawdę :)) Pozdrawiam :)

O, ale wpadka he, he i dziękuję za życzliwe spostrzeżenie :)) Co do słów stwierdzeń za mało = stanowczo mało Natomiast przymało = trochę za mało, i oto mi chodziło :)) Jedna i druga forma jest poprawna, wg. słownika. Tak poza tym, masz racje Krysiu, pogodzenie się z tym co jest obecnie z tym co jest inaczej niż chcieliśmy, to przeogromna łaska Cieszyć się tym co było i tym co jest dziś, choć inaczej :)) Można by napisać też, że nie warto żałować tego co było i docenić to co jest obecnie, beż żalu ale wtedy brzmi to mniej radośnie – prawda ? :)) Ot tak sobie porozważałem, rozczłonkowałem temat, który wyciągnęłaś z tekstu :)) Jak zawsze serdecznie pozdrawiam :)

Witaj Mietku :) Dziękuję za pozostawienie pogodnego komentarza oraz za dojrzenie tego więcej. Pozdrawiam :)

…brak insolacji wyrówna wieczne światło wiarą ukorzenieni w sobie odnajdziemy miłość W tym właśnie jest wręcz pewność to więcej niż nadzieja gdy brak słonecznej aury nie przeszkadza by trwać w ponadczasowym świetle i w miłości Podzielam zdanie Waldka, wiersz zatrzymuje, bardzo jest w nim znacznie więcej niż napisałem :) Serdecznie pozdrawiam Krysiu :)

Piękna zaduma ubarwiona zwiastunem bieli Jesień tak ma, mimo niesamowitej urody zachłanność ziemi wchłonie pamiętanie umilknie szelest i pozostanie światło między chryzantemami ciepłość Serdecznie pozdrawiam Krysiu :))

No tak, myślenie klienta nie jest dobra rzeczą dla handlowca, sprzedającego czekoladę lub obiecanki :)) W tym naszym zagonieniu zapominamy o uniesieniu się wyżej... Pozdrawiam Janusz :)

Ponownie o pogodzie której czasem nam brak gdy zbyt mocno jej chcemy :) Pozdrawiam Waldemarze :)

wiesz chciałbym jeszcze objąć opadłe liście może ułożyć te których nie mogłem dotknąć aby stały się swojskim chlebem skrzydłami i zapachem na każdą szarość za oknem moje wysłużone drzewo przypomina o niepojętym cyklu szczerości i chwile przebaczenia u stóp nieskończonej dobroci wciąż mi przymało naszych rozmów najbardziej tych w milczeniu w których każde słowo wciąż ma miejsce i czas zrobiłbym wszystko drugi raz więc całość jest tam gdzie potrzeba

Pogodne odejście to ogromna wiara i miłość do tych co odeszli. Taki temat z jednej strony napawa wzruszeniem wręcz smutkiem, ale z drugiej strony powoduje radość, bo przecież taki jest sens odejść z radością, jest sens. Hm, często powodujesz zadumę :)) Serdecznie pozdrawiam Krysiu :)

Prawda i szczerość z odwagą są sprawcami wolności i pogody ducha człowieka. Takie podejście jest dylematem światowych. Zagmatwanie ciągnie w bagno. Szczery temat. Pozdrawiam Januszu :)

Tak, rzeczywiście piszesz pogodne wiersze szczere, właśnie od serca. Pozdrawiam Waldku :)

Witaj Mietku. Masz inspirujące pomysły, to właśnie mnie przyciąga. Tak, to był niesamowity człowiek i kapłan kochający ludzi dla Pana Boga bardziej niż siebie. Pozdrawiam :)

Witaj :) Cóż może otworzyć i naprawić zatwardziałość winowajcy ? - jedynie miłość i cierpliwość - dziwne, że nie wszyscy o tym wiedzą. Ponownie bardzo inspirujący temat poruszyłaś. Serdecznie pozdrawiam Krysiu :)

A ja jeszcze, bo Twoja odpowiedź ruszyła moje refleksje, Krysiu. E tam, mimo że chleb, ten na każdy dzień jest najważniejszy, a jak smakuje ! :) jednak póki trwa pielgrzymka potrzebujemy ciut więcej chociaż troszkę, więc warto wciąż prosić :)) bo Pan daje na miarę naszych pragnień i wszystko jest możliwe, gdy tylko biją Boże zegary :) chociaż, dawanie może być sensem życia oj tak :) Jeszcze raz serdecznie pozdrawiam :))

Przyszła mi właśnie taka sama myśl jak Penelopie - koniecznie przydałoby się poprosić o choć troszkę dla siebie, Krysiu :)) I jeszcze jedna myśl mi utkwiła jako niewypłacalny dłużnik proszę ten fakt zawsze mnie wręcz wzrusza ponieważ niesłychany jest w tym Bóg tak na ludzką miarę, na naszą miarkę wartości - prawda ? Pomimo naszej beztroski i niewdzięczności małości itd. Piękna rozmowa z Panem. Serdecznie pozdrawiam Krysiu :)

Witam serdecznie Krysiu :) Przepraszam, ze tak późno odpowiadam :) Co do wiersza, to wielu mówiło kiedyś nie potem tylko tak i wciąż jest wielu mówiących bezkrytycznie tak, a trzeba choć trochę przejrzeć na oczy aby zachwytem i szczerze powiedzieć lampa . Można również ten schemat przyłożyć do życia, do światopoglądu między mieć a być :)) Oczywiście jest tu więcej :) Serdecznie dziękuję za wgłębienie się w słowa i ciekawą interpretację. Pozdrawiam ciepło Krysiu :)

Witaj Penelopo :) Troszkę późno odpowiadam, przepraszam. Hm, świat jest zrozumiały, jedynie zamącony więc trzeba mieć zdrową duszę by widzieć tak jak jest naprawdę. Serdecznie dziękuję za wizytę. Pozdrawiam :)

Oj, tak jest się z czego cieszyć a jutro ponownie nasi do boju :) tym razem ze Szkocją nie będzie lekko. Pozdrawiam Mietku :))

Tegoroczna jesień rzeczywiście wciąż pachnie latem ale za to kolorów więcej jak to bywa u dojrzałych a nie tylko zieleń i zieleń :)) Fajnie Waldku :) Pozdrawiam.

Obrazowo częsta rzeczywistość,która dotyka w rożnym wieku choć szczególnie bardzo doświadczonych ludzi. Wzruszający i budzący refleksję. Serdecznie pozdrawiam Kredens :)