dorota komar

Kmeler.....widzę, że jesteś uprzejmy wyrażając komentarz co do mego wiersza.Napisałam go 20 lat temu!!!!!!!Wygrzebałam je z szuflady.Pomyslałam, dlaczego nie spróbować!Jest mi miło tym bardziej, że jesteś pierwszą osobą która skomentowała ten wiersz...pozdrawiam pa

Opuszczony człowiek - to samotnik Człowiek samotny to - grzechotnik Trudno być wtedy normalnym człowiekiem Chociaż wszystko mija z wiekiem. Czuję się podle w stosunku do siebie Bo to wszystko, to wszystko jest przez ciebie Przez ciebie te chwile okropne I wtedy patrzę i widzę wszystko jak w oknie. Mówisz- przeciez to twoja wina! Dlaczego każdy ciągle mnie obwinia? Dlaczego niespojrzy na to krytycznie? Rozumiem, przecież wyglądałoby to komicznie. Wtedy nie tylko byłaby to moja wina Wtedy zadasz pytanie - za co mnie obwiniasz? W końcu stwierdzą obie strony Że to byly tylko trzy czarne wrony. Odlecą one potem niby daleko Lecz do mnie wrócą one z oddali I znowu sama spotkam się z nimi na hali I znowu będę sama, jak ten samotnik Jak człowiek, jak ten wąż grzechotnik.

witaj....wzruszył mnie bardzo twój wiersz ....podoba mi się...pozdrawiam

witam....twój wiersz bardzo podoba mi sie, gdyż zawiera prawde o tym, ze mało jest ludzi wrażliwych na czyjes nieszczescie....a skutki tego właśnie opisałeś...pozdrawiam

Trudno mówić o tym, gdy szczęscie sprzyja Trudno mowić o tym, gdy sie mile wspomina Te chwile razem spędzone Cudowne chwile to one. One bywają czasami radosne Są one często różowe, miłosne Lecz kiedyś przyjdzie ta chwila, Którą się z żalem w sercu wspomina. Chwila ta jest czasami okrutna i bolesna Bo wbije się w serce każdego z nas Lecz w sercu wciąż pozostanie Ta chwila w niezagojonej ranie. To wszystko to jest rozstanie Bo każdy czeka z niecierpliwoscią na nie Rozstanie z domem, z chłopakiem, ze światem Ze szkołą, siostrą, ojcem i bratem.

Witam....to raczej nie wiersz tylko......beznadziejnie sformułowane zdania...

witam, jestem tu pierwszy raz i tez zamieszcze swoj wiersz o milosci.