'Ivonne' I.W.

dr oyey: Bez urazy, ale nic Pan o mnie nie wie, wobec czego niech nie próbuje mnie Pan oceniać na podstawie kilku zdań. Co do wiersza, nie zamierzam go interpretować i ukazywać przekazu, ponieważ właśnie po to go tu umieściłam, aby każdy z czytelników miał możliwość własnej analizy.

Przyznam, że jestem zaskoczona Państwa spostrzeżeniami. Nie dlatego, iż uważam się za nie wiadomo kogo, ale dlatego, że to „pierwszyzna”. Proszę mi wierzyć, do tej pory słuchacze, czytelnicy uświadamiali mi, jak ważna jest dla nich moja poezja, jak wiele im daje. Zwracali szczególną uwagę na jej delikatność, wrażliwość, szczerość... Hmm, a może w dzisiejszych czasach już nie to się liczy...?? Piszę od bardzo wielu lat. Prezentuję swoją twórczość m.in. na spotkaniach poetyckich. Wiem, że to, co piszę i tak do Państwa nie przemówi, w każdym razie chcę żebyście wiedzieli, że to nie forma utworu jest dla mnie najważniejsza, ale jego treść, przesłanie. Ważne jest (przynajmniej dla mnie), aby przekazać innym trochę siebie... a jeśli oni odnajdują w tym swoje westchnienia (a odnajdują), to jest to już połowa sukcesu...

Przepraszam, nie pozjadałam rozumów. Nie lubię po prostu, gdy ktoś poddaje w wątpliwość moje artystyczne osiągnięcia, nie znając mnie...

Jerzy Rybak: Otóż rozczaruję Pana, nie u cioci na imieninach, ale w miejscach, które zapewne Panu nie są znane... Jeśli jest Pan osobą kompetentną, przyjmuję ową krytykę z szacunkiem, ale wątpię szczerze, aby nią Pan był...

Alter Net: Proszę wybaczyć, ale zmęczenie nie jest żadnym argumentem. Jeśli uważa Pan/Pani mój utwór za słaby, to proszę uzasadnić tezę. Krytyka nie powinna być fragmentaryczna.

Nie mnie to oceniać. Jedno jest pewne – nie jestem poetką początkującą, jako że piszę od wielu lat i niejednokrotnie miałam już okazję prezentować swoje utwory publicznie.

Uważam, że każdy utwór trzeba analizować bardzo wnikliwie, aby odczytać jego sens. Owszem, te kropki mają zwrócić uwagę odbiorcy i „zmusić” go do refleksji. Z całą pewnością, nie służą one do liczenia.

Zapomnieniem nie jesteś... Jak ziemia może zapomnieć o swym niebie? ...niebo o ziemi... tak mu bliskiej? Splątałeś myśli moje... ...trwam... Bez zniewolenia... Zniewolona Twym uśmiechem Nasycona wirem spojrzeń Przesycona niespełnieniem... Zbyt dawno zapomniana... Żyję w bezładzie swoich pragnień Skrycie odkrytych prawd Energią smagana... osłabiona Uwalniana, co dnia nadzieją ...na przybliżenie nieba... Trwam... Kryształy moich ust lśnią... ...zachodu słonecznego blaskiem... Niebo odbija się w nich Wyrywa mi serce Teraz... tak mu bliska... ...niebo płacze... Ziemia... odeszła od nieba na zawsze...