Jacek_Suchowicz

ładne ciepło męskich ramion rozpuszcza wszelkie pancerze utuli ciebie całą ukoi pocieszy szczerze już się rozkleisz cała od nowa siebie poskładasz nareszcie sens złapałaś świat bawi radość sprawia :)

ładne "Rozsypani w szerokości swoich ramion" wirujemy wraz z fantazją cichych zmysłów wyruszamy w drogę stromą i nieznaną aby zdobyć kresy marzeń jak najszybciej :)

te niteczki się nie chcą pierścienić lecz związały się w złotą obrączkę wiersz uroczy lecz zaraz się żenić może najpierw potrzymać... za rączkę :)

wokół księżyca snują się gwiazdy jedne są bliżej a inne dalej księżyc najchętniej by którąś zwabił lecz namiętności w niej nie rozpali jedyną gwiazdę którą obdarzył uczuciem wiernym jakże gorącym od wieków tęsknił samotny marzył to nasza gwiazda wspaniałe słońce :)

namiętność niczym butelka wódki pita zbyt szybko wyschła nasz czas na ziemi jest krótki pora nową otworzyć najwyższa pozdrawiam

postaraj się ciszę usłyszeć dość często chce coś powiedzieć a więc nie zgłuszaj jej krzykiem przesłanie ma jakieś dla ciebie :)

choć język trudny niezrozumiały duchowo jednak nam bardzo bliscy w walce o wolność Bem splótł nam pamięć i trzeźwo myślą - u nas nie wszyscy :)

dwa tysiąclecia nic się nie zmienia mentalność ludzka wciąż taka sama doznaje łaski płaszczem wyściela trzeba się zmienić - ukrzyżuj Pana tylko dekalog przykazań dziesięć jakże logicznych i oczywistych by pielgrzymować nam było lepiej dać siebie innym i to jest wszystko ... Pozdrawiam

podkreślę rzęsy jeszcze policzki w róż omolam* szpilki i włosy zepnę przyszła dla niego pora omolam* - gwara omaścić

już je wysyła do sieci morał z powiastki taki zajmij się swoim ptakiem gdy dziś szczebiocze się ciesz zejdziecie razem jak wiesz

pragniemy żyć na swoim w obejściu w kawałku ziemi swe krowy codziennie doić z nadzieją że się nic nie zmieni i dzieci z radością rodzić myśląc że będą szczęśliwe rodziców kiedyś pochować i nam tu umrzeć przyjdzie pozdrawiam

bardzo fajne pięćdziesiąta dziewiąta minuta i może piętnaście sekund ty z telefonu do mnie stukasz a wokół masz mnóstwo rzeczy lecz dywagujesz kim ty jesteś aktorką czy zachciewajką ja podsumuje jednym gestem jesteś stworzoną przez siebie bajką pozdrawiam

czy sny pisane są łzami może radością i uśmiechem miłość jest zawsze między nami taką tworzymy płacze cieszy :))

a wbrew pozorom świat wszystko słyszy chociaż najchętniej by nic nie słyszał najcichsze płacze tych co po linii na krzyki innych uszy zatyka :))

@andrew oj bywa różnie - myślisz że zdążysz takim myśleniem od razu grzeszysz powiedz od dzisiaj robię porządek ja wyznam szczerze Ty mnie uleczysz :)

urocze cisza uwodzi kwiaty na łące tuli owady nazbyt brzęczące gwiazdy wieczorem potrafi zganić rzecz co księżyca "no weź pan zamilcz" a o tej ciszy już krąży plotka "że to nie cisza ale despotka" :)))

wiem decyzja - bardzo trudne tu się pragnie cierpią tam maż i dzieci czy nie umiesz konsekwencje dobrze znasz namiętności przemijają a wraz z nimi złoty pył oni pewno ci wybaczą bo kochają z tobą być :)))

zabieram się do Twojego wiersza jak pies do jeża obrazy ale dlaczego pokuszenie a nie kuszenie obrazy prowokujące - kuszą złu trzeba spojrzeć prosto w oczy aby je zniszczyć ostatecznie bo się odrodzi wróci potem z siłą zdwojoną kusić będzie pozdrawiam

@Domysły Monika udało się udało a Ty ćwicz! a jutro zawsze na ciebie czeka w rękawie niespodzianki chowa więc się przygotuj i już nie zwlekaj życia nie można zacząć od nowa :)

szczęście zawsze czeka na ciebie ale czy umiesz je dostrzec jest tu na ziemi a także w niebie by tobie było radośnie :)

dzięki za uśmiech a może spróbujesz potraktuj rymowanie jako mila zabawę :))) @lena2_ dzięki

te makijaże są niczym maski skrywają o czym pisze twarz bo ona wnętrza jest obrazkiem duch rejestruje - życie trwa :)

chcesz wierzyć w miłość a tu namiętność tak przypadkowo trafiła się gdzieś wspólna przyszłość myśli zaś biegną ktoś coś zaliczył - już teraz wiesz :)

i pewno cofać nic już nie trzeba bo rana w sercu jak tkwi tak tkwi ostatnie skrawki błękitu nieba burzowy granat przysłonił mi Zeus powstrzymał wszelakie gromy twarze zmoczyła ulewa łez już nigdy więcej zapomnisz o nim tak bardzo bardzo wierzyć ci chce

Czyżby ruszyło Cię sumienie? Postanowiłaś wyznać grzech. Zmieniłaś, to co jest niezmienne i śmiesz mnie pytać: chcesz, czy nie? Mina przewrotna, ognik w oczach, ni krzty pokory, żalu łut. To tragifarsa jakaś mroczna, możesz nie mówić - próżny trud. Twierdzisz, że to był migdał w oczach, zgubiony w trakcie ruchu rzęs. Lecz wzrok wykrzyczał: kocham, kocham i się zaplątał w czułą więź. Jeszcze policzki, całe w pąsach błyskiem skreśliła wilgoć warg. Proszę: nic nie mów. Lepiej zostaw. Tego, co było, nie zmień w żart. W gestach widziałem ciał pragnienie, bieg już zwolniły moje dni. Cóż pozostało - rozgrzeszenie. Chcesz, to pozostań - albo idź!