Gabriel Tear

Owszem nie należy, ale rozejrzyj się dookoła ile osób jest to w stanie zrobić? Po za tym ile osób ma życie we własnych rękach? Najchętniej składają je w cudze, zamiast wyrwać co im się należy.

Tu chodziło właśnie o ukazanie chaosu różnego rodzaju wiar no i mego poglądu na los. Pozdr.

Podoba mi się:-)

Jak dla mnie po prostu:-))))))) Lubie takie tańce.

Spójrzcie na siebie Wiary szukamy W szczęście wierzycie W losu spełnienie W bogu potęgi W kościele oparcia W miłości omdlenia W spowiedzi zbawienia Tacy słabi Nic nie warci Oszukani Z mocy odarci Niech porzucą Próżne marzenia Nędzne zachcianki Wiary pragnienia Gdzie szczęście leży W waszych rękach Gdzie je znajdziemy W niewiary mękach

Dobry wierzs. Ja jednak wyznaję zasadę walki do upadłego(uduszenia). Pozdrawiam [sub]Tekst był edytowany przez Gabriel Tear dnia 26-05-2004 22:56.[/sub]

Niestety muszę się z Tobą zgodzić, taka tematyka wychodzi mi lepiej kiedy jestem wściekły(wtedy jednak nie jestem w stanie pisać na z góry określony temat). Uznałem jednak, że pomysł jest na tyle ciekawy by go opublikować.

Naprawdę dobry:-)

Czerwone niebo Błyskami orane Czerwona ziemia Wojskiem udeptana Czerwona ciecz Z ciał wytoczona Czerwone morze Ogniem płonące Srebrna chorągiew Michała zdeptana Czarna chorągiew Smoka rozerwana Czerwona chorągiew Końca górująca [sub]Tekst był edytowany przez Gabriel Tear dnia 26-05-2004 13:20.[/sub]

Lubię takie, ale brakuje mi jakiegoś zakończenia.

malutki;)ale bardzo ludzki:)

I dopiero kiedy przestaniemy służyć będziemy sobą.

Co świat;) Żyjmy bądź umierajmy ale pełną gębą. Ps. Polecam jako mantre przynajmnie mocno daje;) [sub]Tekst był edytowany przez Gabriel Tear dnia 23-05-2004 23:37.[/sub]

Szalony taniec Leje się krew Ciała padają Czujesz ten zew Śmiech dookoła Agonii swąd Bólu symfonia I życia zwiąd Oddaj się temu Uderz w ten tan Zawyj wraz z Nami Nie tyś mój pan!!!

Widzisz przez ostatnie pare lat mam ciągle styczność z Czeczeńcami, Afgańczykami ogólnie uchodźcami wojennymi i politycznymi, przede wszystkim na gruncie prywatnym. I właśnie patrząc na nich i z nimi przebywając nasunął mi się ten "wiersz". Szczególnie tyczy się to ich młodszego pokolenia i moich rówieśników. Co do uwag- cenne, ale ja przeważnie piszę pod wpływem impulsu i nie wiem czy będe się w stanie do nich zastosować poprostu nie jestem "artystą" pióra, a i do miana solidnego wyrobnika sporo mi jeszcze brakuje.

Cóż wierzę w domyślność waszmości;) Zdaje sobie sprawę, że większość moich "wierszy" jest oczywista lecz czasami nawet ja coś ukryję;) Pozatym nie wszystko co jest oczywiste dla nas jest oczywiste dla innych

Chodzi o sterotyp i o to jak wygląda życie tego stereotypu.

Ale czeka tam w cieniu i pojawia się w chwili słabości, jest wytrwały.

Zależy od indywidualnego przypadku;)

Jak się zdecyduje będzie lepiej;) Oczekiwanie jest najgorsze...

I tylko tyle Ci wystarczy? Co do wiersza to jest dobry.

Przyszedłeś do mnie w nocy Zalałeś wizjami strasznymi O bólu, cierpieniu, pożodze Jeziorach krwi nie przebytych Tronie z czaszek złożonym Milionach dusz rozrytych Przyszedłeś do mnie w nocy Zalałeś wizjami pięknymi O walce, potędze i mocy Pomnikach zwycięstw wzniesionych Haremie z dziewic złożonym Milionach dusz oddanych Przyszedłem do ciebie w nocy Zawyłeś z przeklętej radości A ja ci skrzydełka wyrwałem Bo tak po prostu zachciałem …

Ok. Ogólnie w porządku i nieźle. Jestem w stanie zrozumieć;)Tylko ostatni wers jakoś mnie razi.