Gabriel Tear

W wirze pustki Jam zamknięty W wirze bólu Pochłonięty Wirem walki Odurzony W noc szaleństwa Staczam się W noc przeklętych Ruszam wnet By tam Prawdę odnaleźć I w cielesności Zakamarkach Dnia doczekać Siłę zyskać I na Boga Już nie sarkać

Czemu miała by to być wyciecczka??

Nie cała chwila jest zawsze całkowicie cudowna, a te które są przeważnie zamykają się w jednym słowie bądź w dwóch wersach;) [sub]Tekst był edytowany przez Gabriel Tear dnia 15-06-2004 21:27.[/sub]

Ależ ja też, uważam ten "wiersz" jest jednak w nim zamknięta jedna chwila i jest on z tego powodu ważny dla mnie dlatego też nie zmieniłem go, ani nie starałem się go dopracować. Zresztą wszystkie moje "wiersze" to takie chwile... Pozdr.

Czy tylko Hitler kojarzy się z Nietzschem? Wiersz traktuje o stereotypie i o tym czym byłem jestem i będe, a czego w tamtej, krótkiej i ulotnej chwili miałem dość. Pozdrawiam

Skoro jesteśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo możemy przynajmniej, próbować... Pozdrawiam

Po prostu lubię ten temat i niegdyś byłem głęboko z nim związany. Nadal zresztą jestem. Co do psów gończych i wiary to należy pamiętać, że są jej różne rodzaje. Pozdrawiam

Nocami długimi O skrzydłach marzę By z nienawiści świata Ulecieć do wrażeń By miecz odłożyć Przestać wciąż walczyć By śmiechem szczerym Prawdziwych się raczyć Lecz wciąż nie mogę Muszę bój toczyć O dzień, noc i O Odległej Niegdyś Moje Oczy

Fajny;)

Nie jest to antytautologia i wbrew pozorom można nie być całkowicie samym. Pozdr.

:-)

Dziękuje, za pochlebną opinię:)Zaś co do pytań to odpowiedzi na nie zbytnio zależą od nastroju by na niej jasno odpowiedzieć. Pozdrawiam

Do wiary jako takiej oraz do wiary w miłość, przyszłość, marzenia w zależności od potrzeby czy nastroju. Pozdrawiam [sub]Tekst był edytowany przez Gabriel Tear dnia 10-06-2004 18:32.[/sub]

Zdechłaś nareszcie Po tylu latach W bólu cierpieniu Przeklętej biedzie Opuszczona, zdeptana Całkowicie sama Przez wszystkich wyklęta Nadziei pozbawiona Raduję się z tego Choć w Ciebie Wierzyłem Choć Cię wyznawałem I dać komuś chciałem Dobrze mi teraz Nie wracaj

Sama wataha i jej dobro jest święte. Pozdr.

Przestań błagać Płakać, skomleć Zacznij walczyć Nieprzytomnie Nie uciekaj Walcz zacięcie Rozdepcz słabość Chroń co święte Walcz o swoich Innych depcz Trzymaj słowo Kłamstwu precz

Tańczę, tańczę Wyję, wyję Nic już teraz Nic nie czuję Nic nie myślę Nic nie boję Tańczę z wami Zguby moje Sam jedyny Pośród martwych Pośród chromych I rozdartych Wyję do was Zguby moje Wy przeklęte Snów konwoje Myśli setki Wahań roje Bólu spazmy Śmiechu drgawki I radości nędznych skrawki Tańczę, wyję Zguby moje Wy uczucia Tak tłamszone Tak deptane Wyklinane Zwyciężyłem Jestem Panem Teraz tańczę Teraz wyję Czy ja żyję - Nie ja piję

po prostu podoba mi się:-)) zresztą ogólnie nie wiem dlaczego ale lubię Twoje wiersze choć nie są w moim stylu. Pozdrawiam

Siedzicie Upadli Tam gdzie was posłali Wśród ogni szkaradnych W wiecznym bólu nocy Odarci z piękności Pokryci parchami Podniesieni niegdyś Upadliście sami Patrzycie na błony Wspominacie pióra Czujecie nienawiść Pogrążeni w strachu Dzierżycie potęgę Ale nie szacunek I na Strych spoglądacie Bez zauważenia Czy z nadzieją? Nie wiem Bo to okrutna pani [sub]Tekst był edytowany przez Gabriel Tear dnia 31-05-2004 08:38.[/sub]

U mnie to zależy od stanu w jakim to czytam. Ale Twoja opinia świadzy pozytywnie o twoim poczuciu chumoru;))

Ton wbrew pozorom nie miał być żartobliwy, ale to już kwestia indywidualnego odbioru. Dla mnie jest to wyznanie wiary w siebie;)))

Argument mój merytorycznie nie będzie należał do potężnych- bo tak czuje czemu nie wiem, bo to wiem skąd- nie znam odpowiedzi.

jeśli masz jakieś uwagi co do dopracowania, z przyjemnością je przyjmę, bo niestety muszę się z Tobą zgodzić( zrzucam to na karb chaotycznego nastroju kiedy ten "wiersz" pisałem).

:-)))))))))))))))

W winie jest prawda W winie jest moc By zrzucić z siebie Moralności koc By zadąć w fanfary Uderzyć w noc Napij się z czary Zacznie się lot Wzniesiesz się w górę Opadniesz w dół Zahaczysz o niebo Ekstazy ból Zatrać się w sobie Chmury i deszcz W radości krzyku Po nocy kres