Marta Magdalena

bez emocji napisane bez emocji przeczytane

nie chce mi się wszystkiego wymieniać. przede wszystkim - powtórzenie tytułu w 1 wersie niepotrzebne - znaczków pełno i spacje w środku nawiasu niepotrzebne - interpunkcja niekonsekwentnie; wielkie litery na początku wersów - conajmniej dziwne - końcówka od "nigdy nie będzie" niepotrzebna

nie wiem, czy rozwija Pan pisanie. natomiast mam wrażenie, że próbuje Pan jakoś tam prowadzić czytelnika. ale co począć ma prowadzony, jeśli jego przewodnik zachowuje się, jakby sam błądził? więc są raczej luźno rzucone obrazy. powiązania dokonały się w Pana wyobraźni, ale nie ciągnie Pan nikogo za sobą tą samą ścieżką logiczną. nie "chwyta za mordę". odkrywanie nie sprawia przyjemności. i to mi tu najbardziej przeszkadza.

oj, banałek "betonowy cyrk" cały ten ton cyrkowy - be!

rozłazi się coś ten wiersz

co to jest ciemieniucha?

ten układ słów wiersza nie czyni nie uczyni, więc nie ma sensu poprawiać radzę wziąć czystą kartkę

jako modlitwa - ok, bo to sprawa prywatna, ale to jest portal poetycki. "idąc drogą" doszedł Pan do Częstochowy, jak nic. tak to serce wodzi?

12 zgłoskowiec 6+6 z jednym zachwianiem. musiał się Pan nieźle namęczyć... odzwyczaiłam się od czytania tekstów o tak rygorystycznej budowie. treść chowa mi się za rytm. poczytam przy bardziej sprzyjającej aurze.

zaletą jest zrównoważenie peela. ale żaden miraż się nie zgubił po drodze. jest wózek a koła są pociągu. za dużo o jeden pojazd. mleczarz, klatki schodowe, ten pociąg, tonący peel - to nie ma ze sobą nic wspólnego przecież. przypadkowo dobrane metafory. puszczone. czy to możliwe, że teraźniejszość cała zmieściła się w wózku jednego wiersza?

"cicho jak strumyk" "gorzki smak fałszu" "pragnienie ciszy" "ślepego cierpienia" oryginalny to Pan nie jest. chyba że tu: "interpretacja jest niemożliwa, bowiem" język formalny i styl niemal biblijny (albowiem) w jednym wersie gryzą się. reszta tendencyjna.

no i co?

nic nie czuję

Pan kaznodzieją jest że tak prawi?

taaaaaaaaaaaaaa? w takim razie rozumiem to tak: za komentarz autora dostało się podmiotowi lirycznemu. ciekawe. ale proponuję już o tym nie mówić i wrócić na tory wiersza.

ale gdyby komuś nie pomogła, proponuję sięgnąć po przenośnię: http://www.poezja.org/index.php?akcja=wiersze&cat=1&topic=9893 gołym okiem widać, że komentarz nie dotyczy tekstu, tylko Autora.

widzę tu coś, czego dawno nie widziałam... swe?

albo niebieskawy... i co wtedy?

krytyka? literówka w 5 wersie :) proponuję zrezygnować z wielkich liter, a przynajmniej w 1 wersie. może nawet "zgładziłam" lepiej by brzmiało. dalej - "w samo południe pod lampą", po co zwisającą? 5 i 6 - można rozbudować, żeby było głośniej czemu preludium? do czego ono, skoro zgasła? generalnie - jestem przychylnie nastawiona :)

wiersz się nie broni, to Pan(i) go broni "wiersz broni się sam"? gdyby tak było, nie potrzebowałby obrońcy w postaci autora. i to tyle na ten temat. w żadną potencjalną polemikę nie będę wchodzić.

tak? a co one mają wspólnego z wierszem? czy jest zrozumiałe dlaczego zostały użyte? czy był jakiś powód takiego akurat doboru słów? czy tematyka wiersza uzasadnia totalitaryzm i transatlantyzm? proszę sprobować się na to nie nabierać. to semantyka dadaistyczna i pustosłowie oratorskie pozdrawiam

hmmmm. a kotki zdążyły wyblaknąć niepostrzeżenie od tego gadania o nich...

zacznijmy od tego, że 7 zdań rozbitych na 3 wersy to kiepski pomysł. "Sięgam po nóż otrzem przeciągam po nadgarstku. Patrzę na ogromną rozlaną na stole czerwoną plamę." - to niepotrzebne zupełnie, od początku było wiadomo o co chodzi, bo zachodzące słońce przecież nie ma ostrych promieni. komentuję, bo tytuł w połączeniu z tematyką wiersza bardzo dobrze współgra.

porównanie i koniec

jestem byłem gdzie ja byłem jestem gdzie ja jestem ja zak och! a nazad wrrr traktorem - wiersz zaorem ;) [sub]Tekst był edytowany przez Marta Magdalena dnia 02-08-2004 00:55.[/sub]