Judyt

nie musi zdaje się:) może jakoś tak z tym spróbuj i już masz wiersza czy jakoś tak, ja sama wierszy nie umiem pisać, więc może tak popróbuj,bo treść warta dość, wystarczy trochę na spokojnie pomyśleć, jakoś tak( nie chcę burzyć koncepcji przekazu Autorki): zasypiam w ramionach upragnionych mej nocy śnię sen ciepły cierpliwy nie budźcie mnie ja śnię ta miłość niech trwa noc obietnicą lepszego jutra jak dopełnienie dobroci dnia ciepły, spokojny oddech Twój ta noc właśnie ta a nie inna trwa miłość jak sen (...) płoniaście Aniu, J.

pokłoniki, ukłoniki, serdeczności:) przeczytałam jeszcze raz, wróciłam no i mogę się ręcami i nogami podpisać pod tym; J. (: wzajemnie

Ateno serdecznie Ci dziękuję, oczywiście ukłoniki pokłoniki w stronę Twą, bo nie raz już byłaś/byłeś i nawet jak nierozumiane to przeczytane było przez Cię, niby miniatura- trochę się sama rozciągnęła, no coż(...); J. (:

Z uśmiechem pozdrawiam :) ja się nie licytuję, ale zostawię dwa(:(: dobrego!

jakoś właśnie miniaturka nie wyszła, może czasem coś nie wychodzić jak to w życiu, cieplutko Ciebie również Teres(: J. dziękuję za wierność w czytaniu

no spróbój sobie wyobrazić: jest woda, która za pomocą fontanny porusza wiatr, pewnie wszystkich zabija, bo nieźle ta fontanna musiała najpierw zawirować pozdrawiam dlaczego zabija?(pesymizm?) tylko krople spadają do fontanny a niektóre się rozpyskują w ciepłym słońcu,wirują też, dziękuję za depnięcie, serdecznie J.

no dzięki serdecznie za depnięcie Wiesław(:(poruszający wpis) właśnie wróciłam z wiatru, serdecznie niech Ci się darzy; uroczo napisałeś-aż się przystanęło jak to z towarzyszem; J. płoniaście

mój lubiony temat, więc od razu zaglądałam, życie i suchość ładne połączenie i te ramiona, J. płoniaście

fajno(:J. płoniaście

mm..ładne myśli: usypiać zasypiać w miłości, ale jednak chyba wiersza nie ma po prostu, choć ładnie jest; J. płoniaście

dobry wiersz; J. płoniaście

to fajnie Toby, bardzo się cieszę że zawitałeś pod tym i owym(...) za uśmiech dziękuję b., nie miałam innego pomysłu na tytuł, płoniaście J.

jak to muszla stęskniona jak to smyczek mieni popiół ognisk przecież wiesz myśmy gliną i dziełem rąk czekanie już jest spotkaniem naznaczonym kosmykiem odrysowywują gesty nieznane i choć zawalona po pachy jaskini przygotowywaniem wciąż miała być miniaturka a nie wyszło dla niego samego popełniając parafrazy i zwykły sens następstw więc czytelnikom z imion przemyśli słońca i dary rozwiewane o takie prosto z liścia kruszejącego istotą się nie kręci jedynie przemierza nasze życie sztuka zbyt jest taka woda co fontanną wiatr porusza dwoje przejętych (...)

fajne wspomnienia, taka pamięć zdaje się i tyle; J. płoniaście

no......z serca w serce; J. po prostu

podoba się ot co(..); J. płoniaście

wielka rodzina obcości ludzi obca, obcości Ci się Autorze powtarza, ale taka prawda- wiele nas, a kształt już nie do nas należy- jaki każdy z osobna, a w tłumie wiele i niewiele zarazem można dostrzec, J. płoniaście

mak słodzi senne mary nie myśli strach się bać fajnie, tak jakby te kwiaty pochylały się w wazonie tak sobie poodczytywałam, może także schylały swoją głowę(?); J. płoniaście

fajny wiersz taki prosto z rzeczywistości, czuję się trzęsienie tego tramwaju, opisujący kondycję człowieka w społeczeństwie, J. płoniaście

dobry wiersz jak dla mnie; J. płoniaście

fajnie napisane Ateno; J. płoniaście

fajnie, również się podoba i tyle, mało takich wierszy; J. płoniaście

nie mając nic-niekoniecznie z z tymi trzema wyrazami bo jak tak to co wyżej napisane przez Autora, tak zdaje się J. płoniaście

fajnie bo z wielkim wyczuciem i delikatnością; J. serdecznie

z decykacją to nie komentuję; J. serdecznie