Mirosław_Serocki

Aj, aj... Zakończenie przewidywalne, lecz widze w nim trochę niekonsekwencji. 1. Cięzko przywiązać sobie sztabę złota do szyi. 2. Najprawdopodobniej denat jest bezdomnym, więc nikłe są szanse, że ktos go będzie szukał i dlatego zostanie znaleziony w rzece. Na przypadek też bym nie liczył, bo komu bez sensu chce się przeszukiwać dno rzeki i przy okazji wyciągać trupy na powierzchnię? Chyba, że pogłębiali koryto. A gdyby tak "pan segregator", zamiast popadać w obłęd i skakać do zimnej wody, za uzyskane niespodziewanie środki finansowe kupił sobie śmieciarę i segregował odpady w sposób łatwy, szybki i przyjemny? Nie proponuję przekazania całej sumy na schronisko dla bezdomnych zwierząt, bo to dopiero byłoby przewidywalne w sposób przykry.

Z tym, że słowo "bynajmniej" nie powinno się tutaj znaleźć. Ma całkiem inne znaczenie niż "przynajmniej". bynajmniej «wcale, zupełnie, ani trochę, zgoła (zwykle w połączeniu z następującą partykułą nie)» Głos miał donośny, ale bynajmniej nie przykry. Z miłością bynajmniej się nie taił. przynajmniej «partykuła podkreślająca w zdaniu to, na czym mówiącemu szczególnie zależy, co uważa on za minimum konieczne w jakiejś sytuacji; choć, choćby, chociaż, bodaj, co najmniej» Przyjdź przynajmniej na godzinę. Przynajmniej ty zostań ze mną. Musi powiedzieć przynajmniej parę zdań. Jest zimno, ale przynajmniej świeci słońce. Za "Słownikiem języka polskiego" Wychodzi na to, że we fragment: "W każdym razie wszyscy wyglądają na żywych. Bynajmniej Ci w moim polu widzenia " można przetłumaczyć tak: "W każdym razie wszyscy wyglądają na żywych. Ani trochę Ci w moim polu widzenia" Malutki bezsens wyszedł. Uwielbiać można, ale zastosowanie w odpowiednim znaczeniu też jest ważne. I tej wersji będę się trzymał.

No to wszystko wiem. Rzeczywiście sporo tłumaczy :)

"W każdym razie wszyscy wyglądają na żywych. Bynajmniej Ci w moim polu widzenia (rażenia- przecież mogę się zdenerwować i rzucić ołówkiem)" Na tym punkcie mam obsesję. Szybciutko zamieniamy "bynajmniej" na "przynajmniej" i będzie lepiej. Trochę za dużo roztrzepania w tym tekście. Rozumiem, że taki miał być z założenia, ale wszystko ma swoje granice. Może kilka nawiasów zlikwidować, aby nie mówić czytelnikowi drugi raz tego samego? Jeszcze tu wrócę!!!

Dlaczego tak mało jest opowiadań wesołych? Zauważyłem, że prawie wszyscy chciwie rzucają się na opisywanie chorób psychicznych, krwi, okaleczeń, piekielnych zjawisk itd. No ileż można, proszę Państwa? Tym bardziej, że prawie wszyscy o tym piszą i trudno cokolwiek nowego w tej materii przekazać.

Zaniedbujesz karton, silikon, czerwone diody i materace w słoniki. może seks w skarpetach tez co??? Ale skarpety na twarzy.

Pani nie do końca wie, co pisze. Zawsze w swoich opiniach, jeżeli mam jakiekolwiek wątpliwości, podpieram się zdaniem osób, które wiedzą o wiele więcej niż ja na temat poezji. Są teoretykami literatury, publikują swoje prace itd. Może nie będę przytaczał tutaj ich opinii o tym "lirycznym projekcie" (sic!). Wystarczy powiedzieć, że potwierdzili moje podejrzenia. Ma Pani obsesję na punkcie gazów? To Pani odbiera nieszczęsnego trupa jako antyestetyczną manifesatację. Proszę nikomu nie narzucać swoich odczuć i swojego zdania. To jest forum, gdzie każdy ma prawo do swobodnej wypowiedzi i takiego odbierania czytanych tekstów, jaki uważa za stosowny. Nie muszę w tym dostrzegać żadnej manifestacji, za to mogę wysnuć wniosek, że Autorka chce w pewien sposób sprowokować czytelnika. Jednak aby prowokować, trzeba wiedzieć w jakim celu się to robi. "Próba degradacji współczesnej poezji autorów takich jak Lisa"? - tak. Nie podoba mi się taka poezja i mam prawo ją degradować tak długo, aż mnie ktoś do niej nie przekona. Na razie z takich prób wychodzą nici, bo to odłam bardzo nieudolnej współczesnej poezji. Cynizm? Nie, proszę Pani. To tylko moja opinia wyrażana w sposób jasny i szczery. Podobno powinniśmy brzydzić się kłamstwem? Tak słyszałem, ale może to była inna bajka. Pozdrawiam serdecznie Panią Profesor

Cholera... Nie wiem, co powiedzieć. Pewnie się powieszę, bo moje życie straciło sens.

Ale mi dowaliłaś. Jestem wzruszony i łzy ocieram. jednak tym sposobem naruszasz, droga Koleżanko, zasady panujące tutaj. Zaakceptowałaś je zamieszczając swój pierwszy tekst i nie spodziewaj się, że wszyscy będą się zachwycać i włazić Tobie w tyłek tylko dlatego, że sama wysoko oceniasz poziom swojej twórczości. "Łatwo oceniać wszystkich dokoła Gdy chowasz twarz za ekranem Śmiały komentarz, dźwięk klawiatury Cynizm i wyśmiewanie." Rzeczywiście. Podałem swoje prawdziwe imię i nazwisko, każdy może ode mnie dostać adres, numer telefonu i numer GG, a gdy wyrazi taką ochotę, to spotkać się ze mną i przedyskutować sporne kwestie w cztery oczy. A grabka to nazwisko, imię, czy adres? Nie wiem co złego w smiałym komentarzu? Czego mam się bać? Ktoś przyjedzie i mi zęby wybije? Ehehehehehe "Kto dał Ci prawo takiej oceny Tak trudno jest Ci zrozumieć, Że cieszy mnie ta zabawa piórem Chociaż nie wszystko umiem?" Regulamin dał mi takie prawo i zamierzam z tego prawa korzystać Jeżeli nie umiesz wszystkiego (ja też nie), to czego się rzucasz? Właśnie dzięki ostrym komentarzom nauczyłem się pisać jako takie teksty. Gdyby nie one, to dalej tkwiłbym w epoce "ich troje". Zawsze z pokorą przyjmowałem słowa krytyki i staralem się korzystać z rad bardziej doświadczonych, czego sobie i innym nieustannie życzę. "I nie zarzucaj na dwóch przykładach Że piszę na jeden temat, Lecz tego raczej się już nie dowiesz Bo, to nie Twój dylemat." Oprócz tego, że rymy marne, to jeszcze występuje w tej strofie błąd interpunkcyjny. "Chcesz akceptujesz, nie chcesz nie czytasz Nikt Cię nie zmusi do tego Nim kiedyś wydasz zgniłą opinię Zapytaj siebie- Dlaczego?" To jest Forum, które daje swobodę oceny i wypowiedzi, więc teza tu postawiona jest z gruntu błędna. Zgniłą opinię mogę dopiero wydać. Na razie staram się zachować spokój. Dlaczego? Żeby jak najmniej knotów czytać i aby Polacy wiersze potrafili pisać. Przynajmniej na przyzwoitym poziomie. Jeżeli ktoś chce się tylko bawić, to polecam imieniny u cioci na prezentację swojej twórczości. Nigdy nie całujący nikogo w dupsko bez wyraźnych przesłanek, cyniczny i szczery do bólu Twój wierny fan eMeS

św. Walenty jest patronem obłąkanych i epileptyków, więc nie widzę powodu, aby ulegać wrogiej propagandzie i agresywnej reklamie. Polskie święto zakochanych mamy w noc świętojańską. protestuje w imieniu plastiku!!!!!!!!!! Zaniedbujesz karton, silikon, czerwone diody i materace w słoniki.

św. Walenty jest patronem obłąkanych i epileptyków, więc nie widzę powodu, aby ulegać wrogiej propagandzie i agresywnej reklamie. Polskie święto zakochanych mamy w noc świętojańską.

końca podróży i o celu się zapomina.

zanieczyszczona. nic nie widać.

Ja ze swojej strony mogę zapewnić, że stanę się donosicielem. Doniosę gdzie trzeba, aby kopnąć ten wiersz piętro wyżej. Niech biorą się do roboty, darmozjady.

Każdy z nas jest dziwką. Może to niektórych obrazić, ale przyjrzyjmy się faktom. Nieważne co robimy, ponieważ i tak sprzedajemy część siebie, swojego czasu i swojego ciała w zamian za korzyści materialne. Komercjalizm? Pojęcie względne i oględne, więc chyba nie ma o czym dyskutować. Sztuka dla sztuki zdarza się nieczęsto i z reguły przechodzi obok nas niezauważona. Wszystko, co piszemy w mniejszym lub większym stopniu to komercja (najczęściej w większym). " Czy książka popularna, taka, którą możną nabyć w pierwszej lepszej księgarni nie może być arcydziełem?" "Imię róży" Umberto Eco jest ogólnie dostępna, więc tutaj już mamy odpowiedź. Jednak z drugiej strony jest "przebój" ostatnich miesięcy, czyli "Kod Leonarda da Vinci" - literacki koszmarek. "Mówisz mi, że lubisz Coehlia...kim on jest?" Mogę odpowiedzieć? Jest wytworem dobrego działania marketingowego, bo dobrym pisarzem raczej nie. Artyzm... przychodzi sam i nic do niego nie mają dochody czerpane z twórczości, które w ogólnym rozrachunku nie różnią się niczym od pieniędzy zarobionych przy kopaniu rowów. Tyle na początek Bom zmęczony okrutnie I zatracam wątek.

Dokładnie

Pewnie chodzi o "wahań"?

Gdyby to zostało zamieszczone w dziale Z, to powiedziałbym, że tragicznie. Tutaj próbuję zasugeraować inny dobór słów do opisania tej samej sytuacji. Miłość kojarzy się z kuchnią, ponieważ tam objawia się ona najpełniej. A fragment z wyrywaniem chwastów to zapożyczenie.

Najpierw to. Oczywiście masz prawo, tylko... ja mam prawo nie zgodzić się z Twoim zdaniem, co niniejszym czynie w takiej czy też innej formie.

Żeby nie było niedomówień. Najpierw odpowiedziałem na PW, a później przeczytałem powyższy komentarz. Wylgarny i ordynarny to oczywiście synonimy, ale nie do końca. Te słowa użyte w tym samym znaczeniu nie w pełni oddają to, co chciałem przekazać. "Zniknę"? Pani wybór, ale nie radzę tego robić. Czy wypowiedź takiego ignoranta. starego dziada bez średniego wykształcenia i nic nierozumiejącego czytelnika o ilorazie inteligencji niższym od przeciętnego goryla mogłaby kogokolwiek poruszyć albo zmusić do myslenia? Kto się przejmuje takimi komentarzami?

"jak mówił ktoś z Biblii, zaprawdę godne to i sprawiedliwe emigrować do nieba i znikać, pozostając na ziemi." Poznaje Pani ten fragment, czy nie? Co było w Biblii? Niniejszym przyrzekam, że od dnia dzisiejszego będę się wypowiadał o Pani wierszach tylko w samych superlatywach, aby za wszelką cenę podtrzymać Pani dobry nastrój i więcej nie narażać tak cudownej poetki na konieczność używania słów nieparlamentarnych. Podpisane własną krwią: Pani oddany i wieczny adorator.

Moje podejrzenia się potwierdzają. Jest Pani wulgarna i ordynarna. I wypraszam sobie nazywanie kogokolwiek tutaj "pierdolonym staruchem" oraz "chrzanionym staruchem" czy też "ignorantem" Szczególnie biorąc pod uwagę jakość tego wiersza mam wszelkie podstawy, aby sobie wypraszać.. Dwa pierwsze słowa Pani wypowiedzi też nie powinny być nigdy napisane. Ale czegóż można się spodziewać po Cudownej Lizie? No czego? jeszcze cudowniejszych wierszy i jeszcze cudowniejszych wypowiedzi świadczących o prawdziwym szlachectwie. Czyż nie?

Radzę zweryfikować swoje poglądy i zastanowić się nad tym, co Pani czyta. Żle dobrane słowa, źle ułożone. W konkursie poetyckim organizowanym przez Odkrywkową Kopalnię węgla Brunatnego w Turoszowie miałby szansę. W innych konkursach wypadłby o wiele gorzej.

Może ten wiersz da do myślenia i naprowadzi na właściwe tory. *** (To, co utrwalam...) Stanisław Grochowiak To, co utrwalam, przelotne jest, To chwila jest - strzęp nieistotny. Wykopią słowa cienkie jak ości, Oni - o wargach soczystych jak miąższ. I tylko obraz im może zostanie, Przeczucie wiatru i nocy, i mgły. W ciemnym pokoju głupia dziewczyna, Loki jak brezent czarnozielone. Może zobaczą ściśniętą dłoń, Lichtarz przyssany do białej firany. Wysoki płomień, żółtość i kurz. Motyl popiołu wzlatujący w niebo. Tak z moim wierszem. Tyle w nim trwania, Tyle w nim światła - zielone, zielone... - Ktoś chciał podpalić fundamenty światów, A teraz płacze, wyłamując dłonie.

Jeszcze jedno. Ja też chyba jestem ignorantem historycznym, bo w życiu o żadnym Pilsudzkim nie słyszałem. Kiedyś był taki mało znaczący żołnierz, który nazywał się Józef Piłsudski, ale pewnie myślimy o dwóch różnych osobach.