Mirosław_Serocki

Bardzo ważny temat, bardzo ważna data i chyba nie należy komentować tego wiersza... Pozdr.

Może spróbuję skomentować w ten sposób: Przy głośnym czytaniu wiersz ten brzmi jak pojedyncze wystrzały z pistoletu, a przy tej tematyce to powinna być seria z karabinu maszynowego ogłuszająca do granicy bólu. Pozdr.

Muszę na jedną rzecz zwrócić uwagę. Widziałaś kiedyś starego chłopca? Resztę powiedzieli inni. Może jeszcze ten podział na strofy niepotrzebny w takiej formie? Lepiej byłoby napisać dłuższe wersy, pozbijać trochę i wtedy zrobi się miejsce na rozwinięcie tematu Pozdr.

A tak naprawdę to jest wiersz o starym człowieku, który czuje się nikomu niepotrzebny i jest zdziwaczały. To wszystko

stary zając znudzony kicaniem na żdźbłach trawy zatrąbił łapy złożył jak do modlitwy pohukiwał lis przystanął skołowany pasztet będzie podobny trocinom no kompletny idiota z tego szaraka [sub]Tekst był edytowany przez Mirosław Serocki dnia 05-05-2004 16:47.[/sub]

Perfekcja. Precyzja myśli, precyzja przekazu. Widzę teraz dokładnie, że nie używasz słów dla samego ich używania. Dziękuję za ten wiersz szczególnie Pozdr.

Moim zdaniem wiersz jest dokończony. Chyba cała sztuka polega na tym, aby czytelnik miał możliwość rozwinięcia tematu w wyobraźni, a wiersz powinien stanowić całość. Tutaj to się udało. Pobudza do myślenia, ale niczego natrętnie nie narzuca. Wskazówki niech zostaną. Nie wydaje mi się, żeby zniknęły za kilkadziesiąt lat. Do dzisiaj produkuje się klepsydry i tworzy zegary słoneczne... Pozdr.

Co mnie się nie podoba? Trochę za dosłowny. Może i tytuł tu coś narzuca, może tematyka, bardzo ważna zresztą... Nie zmienia to faktu, że można było trochę pozostawić czytelnikowi do wyobrażenia. Tyle uwag. Rodzin zastępczych powinno być o wiele więcej i z tym chyba każdy się zgadza, ale trzeba trochę ostrożności. Nie zawsze jest tak słodko. Zresztą w naturalnych rodzinach też zdarzają się sytuacje, o których nawet słuchać się nie chce. Problem nie do rozwiązania? Pozdr.

Mało znaczący fakt w historii? Na tym mało znaczącym fakcie opiera się cała zachodnia cywilizacja. Rzeczywiście w porównaniu do jakiegoś tam filmu to pryszcz. O czym ta rozmowa? Gdyby nie zacietrzewienie jednej osoby, już dawno byłoby po temacie. Nie szkoda wam czasu? Po co to zamieściłem? Może komuś otworzą się troszkę oczęta i zauważy, że nie wszystko, czego nas uczyli od dzieciństwa jest niepodważalną prawdą? Nie chcę wnikać głębiej w temat, bo jest za obszerny.

Pobawiłem się trochę w powtórne składanie wyrazów. Fajne. Dziękuję Pozdr.

CYTAT (Tommy Jantarek @ Jul 26 2003, 12:53 AM) To że wiersz jest trudny w zrozumieniu, jest problemem czytających(m.in. z powodu niechęci do zajrzenia w książkę od historii) a nie piszącego. Zresztą Mirek podał kontekst historyczny, więc i ja go dopiero zrozumiałem, i teraz mi się podoba. Tylko jedna uwaga do Mirka. Wg mnie lepiej byłoby wyciąć jeszcze słowo "Aleksandrii". Wtedy wiersz bardziej sugerowałby postać Nazarejczyka, a na zasadzie kontrastu pozostawić ostatnie wersy. Myślę że mogłoby być ciekawiej Słowo "Aleksandrii" narobiło dodatkowego zamieszania Przecież tam żył Ptolemeusz, twórca teorii budowy Wszechświata, która była aktualna prawie 1500 lat Gdybym to usunął... pewnie byłoby też ciekawie, ale teraz już za późno Pozdr.

CYTAT (oyey @ Jul 25 2003, 11:24 PM) otworzył pan pare przypadkowych stron książek od historii i zgrywa pan odtwórczego mądrale. Inni, a są na tej stronie tacy - otwierają ksiązki od biologii i też przez 5 minut są mądrzy. Pan coś napisał, tylko jestem ciekaw, czy pan wiedział, dlaczego akurat o tym chce napisać, poza tym, że chciał pan zagrać mądralę. Dlaczego chciałem o tym napisać? Ponieważ taka tematyka po prostu jest częścią mnie. Religia, jej fenomen, zapożyczenia, przekłamania, prawda... Raczej w przypadkowych książkach od historii nie będzie tych wiadomości, więc proszę mi nie zarzucać, że nie wiem, o czym piszę i nie mam żadnej wiedzy na ten temat. Mniejsza z tym. Tu nie chodzi o to, czy mam wiedzę, czy też nie. Panie Dawidzie. Przyznaję, że wiersz mógłby być lepszy, ale pewnie już nie będzie. Chodziło mi bardziej o to, by czytelnik sam znalazł podobieństwa sytuacyjne, ale bez czasowego umiejscowienia zdarzeń jest to raczej trudne dla czytelnika niezainteresowanego tym tematem. Nie wymagam też od nikogo takiej wiedzy i stąd małe wyjaśnienie, sprowokowane zresztą przez wiadomo kogo. Wiersz powstał i już. Opisuje to, co jest częścią mojego życia. Tym niemniej bardzo cenię sobie uwagi co do treści i formy, ale podane w cywilizowany sposób. Będę zaszczycony, jeżeli Pan Dawid zechce od czasu do czasu porządnie mi dokopać i zwrócić uwagę na błędy Pozdr. P.S. Jakoś bardzo staro się czuję, gdy ktoś zwraca się do mnie per Pan

CYTAT (oyey @ Jul 25 2003, 11:08 PM) coś wolno to idzie, oj bardzo wolno Zawrotna szybkość zabija. Może jednak lepiej o treści? Czy nie jest zastanawiające podobieństwo do pewnych wydarzeń z Jerozolimy? Zresztą poglądy Nazareńczyka na społeczeństwo i jego sytuację są dosyć zbliżone do poglądów Kleomenesa (o słowie Nazaret też można podyskutować, ale to już inna bajka ).

CYTAT (oyey @ Jul 25 2003, 11:02 PM) no tak wymądrzyłeś się a nikt tego nie rozumie wypada takie komentarze wyjaśniające jednak zamieszczać I dlatego zamieściłem, ponieważ mam trochę wolnego czasu. A co do wymądrzania się... uczę się od mistrzów i chyba robię postępy.

To może dla wyjaśnienia zarys tła historycznego. Rzecz działa się przy końcu III w. p.n.e. Kleomenes był królem Sparty i próbował wprowadzić daleko idące reformy społeczne. Został zmuszony do opuszczenia miasta przez armię macedońską i osiadł w Aleksandrii. Tam próbowal wzniecić bunt przeciwko Ptolemeuszowi IV, ale został zdradzony i wydany wrogom. Jego dwunastu najwierniejszych uczniów spożywało z nim wieczerzę w przeddzień jego śmierci. Podczas posiłku polecił im, by zaprzestali walki. Dnia następnego, aby nie dostać się w ręce wroga, popełnia samobójstwo. Jego martwe ciało zostało powieszone na krzyżu. Opowiadano, że wiele cudownych rzeczy wtedy się wydarzyło, a lud wielbił Kleomenesa jeszcze przez wiele lat. I to wszystko... Pozdr.

Ciekaw jestem, czy człowiek zwany oyeyem wie, kim był Kleomenes, co zrobił i kto opisał jego historię. Bardzo jestem ciekaw. Jeżeli nie rozumiesz tego, co piszę, to po prostu nie komentuj. A o którego Ptolemeusza tobie chodzi, bo mi o Ptolemeusza IV.

Moim zdaniem niedokończony. Urywa się niespodziewanie i nie wiadomo co dalej. Pozdr.

dwunastu w pośpiechu przybiegło kalecząc stopy na ulicach Aleksandrii wieczerza ostatnia wigilia odejścia beznadziejnej walki jutro zamknie sam ostatecznie zdradzony martwe ciało wywyższone krzyżem Kleomenes III Spartańczyk

Maluj tak jeszcze i jeszcze... Popatrzę sobie od czasu do czasu Pozdr.

Przykro mi. Takich wierszy o takiej tematyce i z takimi metaforami czytałem już setki. Dlaczego znowu rozstanie? Pewnie bardzo osobisty jest ten wiersz, jak większość tutaj, ale temat troche nudzi. Pozdr.

Nie znajduję powodu, dla którego miałby być krótszy. Chyba zabieram do ulubionych. Pozdr.

CYTAT (Jolanta Sztejka @ Jul 23 2003, 07:27 PM) skoro to takie widoczne to dlaczego nie wszyscy na to wpadają mimo podpowiedzi w ostatnim wersie? Ponieważ czytają i nie rozumieją. Nie wgłębiają się w tekst. Najwygodniej napisać w komentarzu cokolwiek i już. A najlepiej, że nie podoba się, jest do kitu i nie przemawia. Poproszę coś trudniejszego do rozszyfrowania Pozdr.

Też o tym myślałem, ale co to za zagadka, kiedy szybko znajduje się rozwiązanie? Ostatni wers w takim przypadku jest jednoznaczną podpowiedzią.

CYTAT (agnieszka puczynska @ Jul 23 2003, 10:40 AM) no tak panowie:) głowy aniołowi ścinać nie zamierzam, niech sobie swobodnie opada jak nastrój w tym wierszu:) pozdrawiam aga I całe szczęście Pozdr.

Masz rację. Trochę zgrzyta, szczególnie w układzie rymów. Może tam mała poprawka? "przedrzeźniają nas na echa pozoru" i tutaj może coś? Nic więcej nie napiszę, bo sama wiesz najlepiej Zakończenie dla mnie najlepsze. Pozdr.