NEDIM Egh

Długopis i kartka. Oni tylko pomogą, Gdy cały świat się do Ciebie odwróci I nawet Ty, przestajesz mieć do siebie Zaufanie…

Wybiegli zza rogu. Uzbrojeni. Zostawiali mokre ślady, Po ciężkich butach. Na ich białych koszulach Zakwitły szkarłatne plamy. Pamiętasz ich? To przecież ja I Ty!!

Wiersz powinien znaleźć się na forum dla zaawansowanych:). Zadajesz sobie pytania na które nikt nie zna odowiedzi. Nikt, bo skoro Ty sama nie wiesz, to kto Ci to powie;)? Znam, a właściwie znałam to uczucie które opisujesz... WIERSZ: ŚŚŚWWWIIIEEETTTNNNYYY!!! I do tego pod nim 3. Dopisz do tej trójki pare zer, to będzie bardziej wiarygodne;))). Pozdro:*:) P.S.: Tak trzymaćććććććć!!!!!!!!!!!!!!

Jeśli istnieją, to są jak ludzie. Dobre i złe. Ja tak przynajmniej myślę.

Don’t looking for live, Don’t looking for love, Their alone find you. Don’t looking for me, Don’t looking for us, We never will go with you. Don’t taste her lips, Don’t look in her eyes, There are deep poisons. Don’t want my dreams, Don’t want my thinks, They will suddenly kill you in black. Don’t say yes, You wasn’t able to do it, Don’t have a look on him, He’s handsome, but He’s a cage. Jeśli są jakieś błędy, to proszę mnie poprawić. Nie jestem mistrzem w angielskim:). Jeszcze;).

Odszedłeś i zostawiłeś mnie samą. Samą? Nie… Ja przecież nie jestem sama. Nie potrafię zliczyć swych przyjaciół. Połowy nawet nie znam… Są ze mną zawsze i wszędzie I nigdy nie opuszczą mnie, Tak jak Ty.

Każdy z nas jest gladiatorem. Życie – areną, Anioły – publicznością, A Pan Bóg – Cesarzem.

Wykrzywia zbielałe wargi I szczerzy czarne zęby W zgniłych dziąsłach Robaczywy język Przygryza Wężowe oczy Zwęziła Zakrzywiany nos Zmarszczyła I śmieje się Szyderczo

Zanurzam się w gorącej, Nie, we wrzącej wodzie. Odkręcam spirytus I obficie polewam Głębokie szyny Po cyrklu. Sięgam po żyletkę I przejeżdżam po ręce Wzdłuż i wszerz. Czemu tak patrzysz?? Ja wtedy nic nie czuję…

Pytanie: czy rzeczywiście znasz ten smak, czy taki był pomysł?? Jak tylko pomysł, to naprawdę nie polecem, poczuć tego smaku. Słono kwaśne, wypala gardło i po tym wymiotujesz (oczywiście nie odsłownie;)).

Więc na zachętę do dalszej twórczości:)) dostaniesz odemnie więcej niż jeden koment, chociaż mogłabym całą tą treść umieścić w jednym:)))))).

Bardzo mi się podoba. Ja też nie potrafię tego znieść, ale jakoś sobie radzę:)). Widzę, że pod wierszem 6. Czyli poniekąt początki.

Ja też teraz jakby zaczynam od początku:). Też na końcu mam 1, teraz 2...;))) :*

Ładne. Wg mnie udało Ci się napisać to świetnie. Sama kiedyś próbowałam wymyślić coś podobnego, ale mi nie wyszło:). Bodoba mi się to też dla tego, że... nie wiem jak to napisać. No dobra: Opisujesz jakby moją sytuację... Byłam tą Duszą, co "wróci po prostu...do samotności"... No ale, trudno się mówi:). Jak widzę, na liczniku pod wierszem widnieje "1":). Dobrze zaczynasz:). I mówię Ci: Ani się obejżysz, a już do tej 1 dołączą się dwa, a później trzy zera:)...Wiem z własnego doświadczenia:). Parę wierszy + kilka komentów (nawet odpowiedzi na pytania pod swoimi wierszami)... Tak trzymać!! Pozdro:*:))

Świetnie opisałaś problem samotności i ranienia drugiej osoby. Witaj u mnie w Ulubionych:). Pozdro:*

Krótkie i treściwe. Podoba mi się:).

Dałam Ci wszystko. Nawet to, czego nie miałam. I tyle przez Ciebie wycierpiałam, A teraz ot tak, odszedłeś. I zabrałeś ze sobą mój śmiech I moje szczęście.

Ostrym ołówkiem Dziurawię Twoje zdjęcie, Kochany. Czarnym markerem Pozbywam się wspomnień. Lecz mimo wszystko Zostaniesz w moim sercu, Gdzieś na dnie, Za mgłą, Jako bolesne wspomnienie. Zawsze będziesz dla mnie Tym, Kim byłeś na początku. Lecz jeśli znów zapukasz Do mego serca, Nie otworzę.

Mimo ciepłej kurtki, Czapki I wysokich butów Zamarzła Na środku chodnika I wrony wydziobały Jej oczy…

Bradzo mi się podoba. Opisujesz uczucia w bardzo ciekawy i oryginalny sposób. Pozdro:):*

Ładne...Bardzo przejmujące.Podoba mi się:) Pozdro:*

W imieniu Swoim, Naszym i Waszym I wszystkich Istot Żyjących, Przysięgam, Z ręką na Sercu I nożem w Dłoni, Że bronić będę Prawdy, Przyjaciół, Rodziny, Miłości I wszystkiego, co dla Mnie najważniejsze. I że NIE zmienię się Nigdy. I choćby Niebo mi się Waliło na głowę, I wszystkie demony przeciwko mnie Z Piekieł wystąpiły, Zachowam w Sercu Przeszłość i pójdę na nie, Na czele wszystkich moich Wojsk. I spośród tylu Istnień Ludzkich Rozpoznam i zniszczę właściwe. Dla wrogów nie mieć Litości, Ukochanemu dać Namiętności, Rodzinę Kochać, Prawdę Szanować. Lecz jeśli Rodzina Powie „nie” mym Planom, Zamiarom i Celom Sprzeciwię się jej, Porzucę. I będą dla mnie Niczym obcy, Obcy ongiś znani, kochani. W imieniu Swoim, Naszym i Waszym I wszystkich Istot Żyjących Przysięgam, Iż Serce, obok Boga będzie mi Największą Świętością, Rozumu nie dam otumanić, A Oczy nie zdradzą NIC. I choć ciężkie będzie Me Życie, (Takie wybrałam…) To przejdę je Z Godnością. Ilość „świadków” tej przysięgi obliczę, wyciągając średnią z liczby wyświetleń i komentarzy:). Postarajcie się kochani;)! Puzdro dla Świadków:* CZEKAM!:)

Łąka i las, Góry, pagórki, I białe obłoczki Na niebie. Po spadzistym zboczu W dół Pędzą dzikie konie. Słonce odbija się W przejrzystym Jeziorze. Pośrodku łąki Wśród kwiatów i ziół Dwie ciemne postacie W objęciach. Często myślę, Często chciałabym, Żebym to była ja I Ty...

Siedzę w bujanym fotelu I robię sweter na drutach. Ktoś wszedł w ubłoconych butach I zatrzasnął drzwi burdelu. Dzieci biegają po łące I zrywają kwiaty pachnące. Słońce wyjrzało zza chmury, Szara mysz wbiegła do dziury Ptak zerwał się z gałęzi Czarny pies znów na uwięzi. Życie wokół się toczy, Ktoś w misce nogi moczy.

I czekam na Tego Kto zapuka do moich drzwi I z uśmiechem wejdzie do środka. I bez wahania Spojrzy mi w oczy Tak jak nikt jeszcze nie patrzył. I powie mi to, Co jeszcze nikt Nie wypowiedział. I będzie dla mnie Tym, Kim jeszcze nie był nikt. I choć z pozoru Tak banalne i proste Słowa To jednak nikomu Nie mogą przejść Przez gardło.