Sunny

I znowu otacza mnie tylko woda, i niebo pokryte gwiazdami, które przegania ponury mrok. A najzwyklejsza rzecz pod słońcem oplątana jest kilkoma słowami. Muszę przypomnieć sobie - co mówił Bóg: w kręgu światła treściwe odpowiedzi, są jak lśniące kropelki mgły, a zawiść będzie zakręcona lotem kolibra i przykryta czapką błazna... To wszystko? Ile będzie trzeba milczeć w miłości? Co teraz robić? Chciałbym być teraz z nim, całą duszą z nim, wiedzieć co czuje, co myśli.

Alfabet westchnień jakim posługujemy się odczytując szkice portretów w konfrontacji z uchwyconymi wspomnieniami. Ale ile można się dowiedzieć!

Patrzy nieruchomo w rozpacz nieba oczekując z niepokojem myśli, które przybędą nie spostrzeżenie na rozwarte usta i bez trudu spłyną po odkrytych miejscach ciała. A męska dłoń pachnąca rozkoszą jak wiatr pełen gorącego spokoju serca, przesuwa się brzegiem kobiecego uśmiechu i wchodzi cicho nęcącym palcem w ślad pierwszej kropli deszczu...

Jeśli miałbym pronować jakiekolwiek zmiany w tym wierszu to przede wszystkim pierwsza strofa od której najczęściej zależy cały odbiór wiersza - ponieważ tak jak pierwsze wrażenie które jest zawsze mylne tak samo w tym wierszu pierwsza strofa jest niedopieszczona - a po dłuższej znajomości można tylko zyskać tak jak po przeczytaniu wiersza :) Więc jeśli poprzcujesz przy pierwszej strofie zauważysz niedociągnięcia w kolejnych :) Moja propozycja to zamiana wersów ale możesz zawsze dodać coś od siebie: byś dostrzegł taniec chwiejny kobiety mijającej w korytarzach czasu która nie pozostanie w pustyni jej kroków

Trochę na siłę napisany ten wiersz ale niektóre jego części są inspirujące i dzięki nim z ciekawością przebrnęłem przez Twoje pisanie. Zdecydowanie popracuj przy nim.

Coś jest w Twoich słowach że miło się czyta. Za swobodę w wierszu ode mnie miły plus.

Gdy czytałem ten wiersz zobrazowałem sobie go jak idziesz ostrożnie po zroszonej zieleni traw patrząc na drzewo które rośnie po środku omijałaś bezbłędnie inne i gdy byłaś dość blisko by wyciąć na nim serce, żywica w świetle księżyca wypełniła Twoje. Wiersz spodobał mi się ale stylistycznie sam się nie poprawi wieć popracuj przy nim.

Wbrew zasadom Na drodze ewolucji w najlepszej wierze ozon moralności zanika Przypływy miłości a odpływy spokoju Macica laguny intensywnie rośnie jak na drożdzach Nie zatrzyma się Słoneczne widmo oparte na doktrynie numizmatycznych słów Okrzyk Rozpięte szczęki ryby; Woda pod ciśnieniem; Nierozerwalne ziewanie ściany... Uśmiech Rozniecony ogień; Promienie słoneczne; Humor luzaka... Winne morze fale gorączkowej atmosfery próbują wpłynąć na zmienne doświadczenie plaż Posiłek krąg egzotycznego jedzenia obok płynącej treści w szklance wyobraźni Rusz się skrystalizowane poglądy rozgonione po świecie w niesprecyzowanej mgle

Pan Mo tajemniczo jak w filmach Jamesa Bonda. Może jesteś jego dziewczyną :) Napewno nie ponieważ żadna z nich nie pisała takich wierszy tylko i wyłącznie z lekkim uśmiechem wpatrywały się w jego oczy :) Odnośnie wiersza nie wiem jak można jednym wyrazem oceniać cały wiersz "nie" - Twój wiersz mi się "NIE!!!" "nie" podobał ponieważ strałem się poznać Ciebie jako autora tego wiersza. Mogę przyznać że piszesz dobrze ale opinie które zostawiasz są bardzo skąpe i nie wnoszą zupełnie nic w kolejne wiersze ich twórców. Trochę strań w podzielenie się własnym zdaniem a napewno będzie miło. Nawet jeślli miałaby być to najbardziej surowe wyrażanie swojego zdania to zawsze będą lepiej świadczyły o osobie która interpretowała wiersz niż zostawaienie "nie".

zadyszka uczuć? miłość nie biegnie jak czas... Za Twoje nie moje stanowcze NIE!!! Pozdrowienia i do zobaczenia

Za sprzeczności w drugiej strofie i zastosowaną ukrytą ironię w wierszu - pozytywnie oceniam całość. Wcześniejsze wiersze nie przypadły mi do gustu ale dzięki takiemu pisaniu będę owiedzał Ciebie częściej - zostawiając własne opinie. Pozdro. Jacek

Trochę ciarki przeszły mi w kilku miejscach brrr... nie lubię takiego uczucia ale wiersz surowo napisany i przedstawiał się na początku ciepło i interesująco a później tylko krzyki. Jakbyś popracowała przy nim będzie lepszy a tak jest tylko dobry. Proponuję zobrazować ułożeniam wiersza wyciąganie drzazg zastąpionych słowami w kolejnych wersach, wtedy bedzie ciekawie. Połam się tym wierszem z innymi. Pozdo. Jacek Stein

Coś w tym jest jakby relacja reporterki z miejsca w którym jej nie było ze zdarzenia w którym nie brała udziału ubrana w słowa stoi na początku swojego swiata i tylko od niej zależy co na nim będzie. Bez wyszczególniania dobrych wersów - wiersz inspirujący. Pozdro. Jacek

Dziękuję za odwiedziny i opinie które pozwolą na dalszą pracę przy pisaniu następnych wierszy a przede wszystkim ukazują wiersz w innym świetle. le mal - mnie osobiście moje wiersze nie podobają się w szczególności (pewnie dlatego cały czas piszę) - może mnie się też spodoba 3 strofa :) Tomasz O. - niektórym odpowiada muzyka Ich Troje ale co czterech to nie trzech a co pięciu... to nie Ich Troje. Mnie osobiście całe albumy jednego wykonawcy nie przypadają do gustu(z kilkoma wyjątkami). Lubię własne top listy. Nechbet - bardzo proszę - Jak to mówią w USA ... Welcome! LuthienA. - Ciężko czyta się książki telefoniczne chociaż lecąc po nazwiskach czasami humoreska czasami dramat

Biegli szybko i biegli, biegli. Krzycząc zaschniętymi wargami jakieś słowa - trzeba się śpieszyć! Chcieli się oddalić od siebie zostawiając za sobą pierwszy niepokój, który odbił się na ich twarzach. Biegną szybko i biegną, biegną. Mówią po ciemku jakieś słowa ale to nic - trzeba się śpieszyć. Zmiennie oddalają się od siebie zostawiając pobliskie uczucia daleko, aby zrozumieć o co biega. Pobiegli szybko na drugi koniec życia. Słychać wyraźnie spośród oparów mgły oddechów - trzeba się śpieszyć... Jednocześnie dobiegły ich zapytania jakieś, zostawiając wymijające się odpowiedzi puścili się pędem w ciemną toń jutra. Już nas tu dzisiejszy dzień nie doścignie.

Nata dziękuję za odwiedziny i wgląd w moją twórczość :) Wiersz który tym razem przedstawiasz jest w formie relacji wspomnień które kolekcjonujemy. Aby pamiętać co zrobiliśmy i aby nie żałować czego nie zrobiliśmy. Wiersz przemawia do mnie w pozytywnym sensie tego znaczenia. Pozdro. Jacek

Biegli szybko i biegli, biegli. Krzycząc zaschniętymi wargami jakieś słowa - trzeba się śpieszyć! Chcieli się oddalić od siebie zostawiając za sobą pierwszy niepokój, który odbił się na ich twarzach. Biegną szybko i biegną, biegną. Mówią po ciemku jakieś słowa ale to nic - trzeba się śpieszyć. Zmiennie oddalają się od siebie zostawiając pobliskie uczucia daleko, aby zrozumieć o co biega. Pobiegli szybko na drugi koniec życia. Słychać wyraźnie spośród oparów mgły oddechów - trzeba się śpieszyć... Jednocześnie dobiegły ich zapytania jakieś, zostawiając wymijające się odpowiedzi puścili się pędem w ciemną toń jutra. Już nas tu dzisiejszy dzień nie doścignie.

Gdy była bez przyczyny poważna położył ręce na jej ramionach, masując wtulał we włosy twarz i uśmiechając się słonecznym porankiem, w ciszy uczuć powtarzał: "Zawsze będę mógł cię kochać, bo przestałem raz na zawsze uciekać." Patrząc sobie w oczy - pozostali dzień cały z zaciśniętą miłością.

Na policzki wraz z niepohamowanymi rumieńcami, spadają miękką falą rozwiane włosy, aby w pewnej chwili otoczone palcami wiatru zatrzymać się na plecach. Stłumione jęki i krzyki miłości zaczynają muskać zadyszane ciało i splątane przemykającym światłem ośmielają się zakłócić spokój. Podniecenie pieśnią pełną pragnień chcąc wydostać się szerokimi horyzontami na zewnątrz świata, przesuwa się z wolna we mgle duszy pokrywając gwiazdami dobre wnętrza życia, a rozochocony oddech wylewa się na dłonie.

Ty z ochotą podchodzisz równym krokiem przez świt rozpuszczający gęstwinę nocy. A gładkie lustro dnia wpusza ostrożnie, niezwykły gwar oddechów zza okna: Bo przytulasz się z wiecznie głodnym milczeniem, cała poplątana myślami - czekając... Aż załzawione serce będzie przyczyną twojej miłości w szczęściu bez granic... Niebieskie oczy nie wypatrują wszystkiego, gdy piszę surowe wspomnienia bez ciebie.

Na policzki wraz niepohamowanymi rumieńcami, spadają miękką falą rozwiane włosy, aby w pewnej chwili otoczone palcami wiatru zatrzymać się na plecach. Stłumione jęki i krzyki miłości zaczynają muskać zadyszane ciało i splątane przemykającym światłem ośmielają się zakłócić spokój. Podniecenie chce wydostać się szerokimi horyzontami na zewnątrz świata, dlatego przesuwa się z wolna we mgle duszy pokrywając gwiazdami dobre wnętrza życia, a rozochocony oddech wylewa się na dłonie...

Miło czytać taką poezję ale nadzienie jagodzianki zależy od Ciebie wtedy takie wiersze można będzie także jeść a czytać będziemy tylko czasopisma i książki :)

Wiersz jak najbardziej na plus - przede wszystkim za niecodzienność pisowni która sporadycznie występuje wśród wierszy w tym dziale. Autor potrafi wymacać słowami istotne sprawy które dotyczą każdego z nas. Sunny

Lady Twoje pisanie przedstawia w jaśniejszym świetle jazdę samochodem po zmroku :) A na poważnie to wiersz spodobał mi się za dynamikę rozdzielonych wersów, ciekawe interpretacje tła świata - po za tym małe przeskoki liter ale to napewno przez tą ekscytację pisania - miły plus - Sunny - Pozdrowienia i do zobaczenia

Podczas poszukiwań własnego języka mniej lub bardziej samodzielne ikry, incydentalnie rozrywają - S o E miłości N! Emocjonalny sens łusek rozlewa się w połowie po wysterylizowanych ławicach i samotnych pragnieniach tkwiących w rybach, aż wśród zdobyczy poranka ich usta zaklęte blaskiem nocy wyrzeźbią na wodzie nurt awangardy.