UtratabezStraty

@Roma , widziałem, że jakiś czas temu byłaś na moim profilu. Dlatego zaciekawiło mnie, co tam widziałaś. Bo mi się wydaje, że w pewnych moich wierszach też traktuję w pewien irracjonalny sposób zagadnienie kary... Tyle, że ty tym problemem w wierszu "wolna wola" zajmujesz się od strony śledczo-procesowej, a ja od strony więziennej, penitencjarnej... Czy czytałaś na przykład mój wiersz "Krok w błękicie"?

@Roma , ta atmosfera nieokreślonego bliżej poczucia winy, jakoś mnie to wciąga... Gdybym miał to zracjonalizować i podejść do sprawy jako świadomy obywatel, to musiałbym uznać ten wiersz za protest przeciwko takiemu, czy innemu systemowi prawnemu. No bo skoro ktoś się boi kary, ale nie wiadomo dokładnie za co, to znaczy, że z danym systemem prawnym jest coś nie tak. Ale można do sprawy podejść także w jakiś irracjonalny sposób...

@Sylwester_Lasota , bardzo ciekawe to porównanie tłumu do pustyni. Tym bardziej ciekawe, że tłum nie kojarzy mi się tak do końca jednoznacznie z pustynią... Są tu różne aspekty...

@Łukasz Jasiński , po prostu nie traktować liczby czytań jako kryterium oceny utworu i po sprawie.

Dziewczynie klęczącej przed ołtarzem spadł ze stopy... więzienny drewniak. Klekot w kaplicy ktoś nagrał komórką. Narzeczony uśmiechnął się i spojrzał na JEJ szarą sukienkę a ona na małą plamę na jego czarnym garniturze.

@Natuskaa , to poczucie, że myśl się rozłazi, jest mi dosyć bliska. I wydaje mi się, że jest tu jakieś pokrewieństwo z tym, co ja wyrażam w moim ostatnim wierszu "Życie przez sen". Ta druga zwrotka jest o tyle ciekawa, że ta ulotność myśli (bo ja tu się dopatruję problemu ulotności myśli) jest wyrażana przez bardzo namacalne rzeczy, jak nitki, guziki, a także odwołania do ekonomii, jak "inwestycja" i "chińska przeciętność". Ten dysonans między ulotnością a konkretnością, czyni ten wiersz bardziej wyrazistym i prowokacyjnym, jeżeli chodzi o styl.

@Alicja_Wysocka , daję serduszko. Przy czym daję je raczej za formę, a mniej za treść. Pióro jest narzędziem wyrażania miłości. I ta metafora, gdzie pióro reprezentuje zakochanego człowieka, jest dosyć ciekawa. Ale dla mnie to ciągle jest ta zewnętrzna strona miłości..., nawet jak jest mowa o braku snu i o piciu... A ja, jako czytelnik, jestem ciekaw, jak ta miłość wygląda od wewnątrz...

@bazyl_prost , wiersz jest nie tylko o apatii, ale także o tym, jak mija czas. A tam, gdzie pojawia się problem mijania czasu, tam też może pojawić się zagadnienie starości, które zostawiam tu nierozstrzygnięte.

@Nata_Kruk , uwielbiam, jak jestem proszony o autorską interpretację mojego wiersza. Wiersz jest o poczuciu, że życie jest przesypiane i że w jakiś sposób zbliża się do swojego końca. W takiej sytuacji pojawia się pytanie o starość. Podkreślam, że jest to pytanie. Bo tak, jak jest dla mnie rzeczą oczywistą, że kresem ludzkiego życia jest śmierć, który to kres kiedyś tam nadejdzie, tak starość dla mnie już taka oczywista nie jest.

senność zapatrzona w szarość szukająca punktu odniesienia w przeszłości i przyszłości a także teraźniejszości przerywana PANICZNYM STRACHEM albo EUFORIĄ na glinianych nogach autostrada od jednego dnia do drugiego od miesiąca do miesiąca od roku do roku aż do... sennego końca Starość??

@Domysły Monika , ten wiersz oddaje w jakiś sposób moje doświadczenia życiowe. I właśnie dlatego uważam, że wypacza on w jakimś stopniu patrzenie na świat.

Jestem pod wrażeniem, że o czymś tak fundamentalnym i prostym, jak czytanie, można napisać taki ciekawy wiersz.

@FaLcorN , widzę tu krytykę cywilizacji przemysłowej. Krytyka cywilizacji przemysłowej to jeden z najbardziej istotnych wątków konserwatywnego światopoglądu. Tak przynajmniej powinno być. Paradoksalnie ta krytyka w dzisiejszych czasach nie raz jest utożsamiana z tzw. lewactwem.

@Hiala , właśnie. Obciążania mogą być spowodowane różnymi czynnikami. Brak wyzwań może człowieka wykańczać. Może to być bardzo poważny problem cywilizacyjny, o czym pisał chociażby Ted Kaczynski (Unabomber). Warto czytać jego manifest, nie warto natomiast stosować metod terrorystycznych.

@Klip , no i dobrze, że jej nie chciał zbeszcześcić!! Ale zabytki niekoniecznie są po to, żeby stać bezczynnie, a więc powinien zrobić coś, żeby ją zaktywizować.

@FaLcorN , o sławieniu Boga chyba można powiedzieć, że jest to praca syzyfowa. Bo ile byś go nie wysławiał, to zawsze będzie za mało w porównaniu z jego rzeczywistą potęgą i chwałą. Dlatego wysławianie Boga jest wiecznie odnawialnym źródłem inspiracji dla poetów.

@Nata_Kruk , ponieważ jestem związany z Gdańskiem, to bardzo mi się podoba promocja Pomorza.

@Waldemar_Talar_Talar , zbyt ogólnikowo. Powyższy wiersz nadaje się, według mnie, do tego, żeby pokazać pewien sposób myślenia. Natomiast nie widzę w tym wierszu jakiejś zachęty do konstruktywnego działania.

@tdpotw , a mi przed chwilą przeszła taka myśl przez głowę, że to "od tak" ma taki wydźwięk banalizujący. Tak jakby autor chciał zbanalizować strach...