Bożena De-Tre

Łukaszu ano.....można,

@Dagmara Gądek No i mamy kolejną obserwatorkę świata nie tylko słowem malowanego. Bardzo mnie to cieszy i witam serdecznie... z nadzieją że się podszkolę.... brawo za wiersz... serdeczności.

@Dagmara Gądek .... no nie takie tam bo rozszyfrowałaś Różę po prostu.W przyrodzie jest wszystko a przemijanie i samotność wskazują na ulotność bytu.Mam tylko nadzieję że świata i róż nigdy nie zabraknie.....szczególnie Dzikich Róż. Dziękuję.

To jest dojrzałość i świadomość poetycka. Mnie tam w duszy zagrało... pozdrawiam.

Ważne widzieć i dłoń wyciągnąć w potrzebie....świetny wiersz.

@Jacek_Suchowicz Ale się odważyłeś Ikarze i poleciało... brawo.

Dobre coś grubszego się zapowiada.. brawo za super cykl. brawo...

@Bożena De-Tre Waldemarze,Violu od serca dziękuję za Waszą szczodrość,Miłe bardzo....pozdrawiam.

@Kasia Koziorowska Może nie aż tak Kasiu ale lubię dzikie róże... dziękuję za docenienie.

Dzika Róża. A gdy światła zabraknie, poeta zapomni pytanie: Czy różą różo wciąż jesteś? Czy tylko wspomnieniem swym? I gdy świata zabraknie, dzień nocą się stanie, człowiek o sobie zapomni. Wzywa go powołanie. Opuszcza dom. Ty zostajesz. Ty Różo pozostaniesz. Ojczyzna nasza w potrzebie. Ty będziesz żyła dzika Różo samotna, zbyt piękna, by świat o Tobie zapomniał. Ty w kolce uzbrojona dzika Różo samotna, nawet gdy zapach utracisz, on z deszczem powróci znów. Pamiętaj, że tempo passa. Nawet, gdy słońca zabraknie, dzień nocą się stanie, Ty różą pozostaniesz. Rozkwitniesz, przekwitniesz, przeczekasz ten trudny czas. Pytaj i pytaj wtedy natrętnie zapachem wspierając słowa. Poprzez swych kolców cierpienie, gdy w palce je wbijasz lubieżnie, zostawiasz czerwony ślad. Skupiona na dzikim przetrwaniu Dzika różo samotna, porzucona w pośpiechu, zdradzona. Nie chciej się dopasować do świata w zbyt dużym pędzie. Ty walcz o nasze (swoje?) szczęście moja Różo Samotna w pośpiechu zdradzona.

@Kasia Koziorowska Żeby nie bylo jak z Godotem…mocny przekaz .Pozdrawiam

@Kasia Koziorowska Kasiu bardzo mnie ucieszyła Twoja ocena .Dziękuję i pozdrawiam…” szkło nie może mieć ran”.

Noc marzeń. To piękno, co widzisz we mnie i światło przepuszcza czule, jest dziełem moich marzeń, sumieniem mego wzruszenia. Gdy nic już nie ogranicza, a rys w tej masie już nie ma jest dziełem ludzkiego stworzenia. Spełnia marzenia drugich, choć samo ich już nie ma. Zbyt kruche, by unieść świat. Imię Julia je wspiera, zakute w kryształ marzenia. Zanim zaklęta zostanie masa, Krogulec wskaże jej drogę, Sofieta umilknie na dłużej. Nożyce zrobiły już swoje. Ten pan w kaszkiecie, co życie poskładać swe chciał i kwiaty od zawsze kochał, prawdę mi uświadomił. Szkło nie może mieć ran. Zbyt wiele rys nas zgubi.

@liwia Dziękuję za „ zatrzymanie”..to miłe jak czlowiek człowiekowi przyjazdny.Pozdrawiam od❤️

@hania kluseczka Haniu , Haneczko wszystko przemija ….Myślę ,że to Różewiczowskie( dawniej: dziś) nic się nie zmienia…Twoje” kiedyś „tego dowodzi(.Kiedyś i teraz czy „dzisiaj wiem”)i zawsze ludzie!Choć są dziwni czasami.My ludzie to podziw aż i pogarda uf!.Zawsze jednak Człowiek!Pozdrów 🐈‍⬛!Serdeczności..

@agfka Lubię mego Leona …chociaż to „ zawsze facet”-:).Pomyślałam właśnie: dobrze mieć 🐈‍⬛-:)…i pioro…i ludzi wokół różnych jak pocztówki.

@befana_di_campi Komunikat wysłany..reakcje są.Może kot przesadzil ..tak po ludzku-:)Dziękuję za odwiedziny..dobrego nie tylko na dziś.

List do człowieka. I nawet kiedy milczysz i robisz to nazbyt skromnie, wiem co czujesz, co myślisz i daleko Ci do mnie. I oddaliłeś się już. Chciałbym tak po prostu wiedzieć, czy mój świat Twoim jest wciąż. I zrobić z tym nic nie mogę. Dzieli nas boska dłoń, Ty milczysz wciąż. Jesteśmy z jednej gliny - to przyznam i Ty wiesz. Życiowe koleiny wytarły prawdy treść. I uśmiech swój zgubiłeś. Za dużo wokół zła. Już nie umiesz byś miły. Nie chcesz. Mówisz - nie warto tak, nie wartościując. Wsłuchujesz się w marzenia, a przecież nie ma ich już. Szukasz własnego cienia i wciąż nie czujesz nic. Zbyt wiele smutku obok. Granice zniszczył czas. Zamykasz się na ludzi. Nie lubisz wtedy nas. I milczysz. Tylko ten kot ci wierny, choć mówią, że swoimi ścieżkami chadza wciąż. On siedzi przy twej nodze i patrzy bez refleksji. Skąd taki człowiek się wziął…miau

@beta_b Jak każdy człowiek cię potrzebuję ale dojrzałam, innaczej czuję.Czy to jest hańbą o Wielki Boże?Mam wciąż szacunek i o to proszę.Ps …czyli więcej sporów się zapowiada-:)Fajny wiersz! Brawo!

@Kiko4 Przekaz jest podstawą ale….to jest Polski Portal Literacki.Nie obracajmy wszystkiego w żart a „ uczmy się od Mistrzów”.Nie chcę nie zauważać i „pszyklaszkifać?!…będę odwiedzać i milczeć zatem.Pozdrawiam…

@Bożena De-Tre Leszczym dobre dopiero będą…niebawem-:)Mam nadzieję-:)I trzymajmy się gdy wokół różnie…pozdrawiam.

@Kiko4 Lenistwo to też praca …chociaż szczerze mówiąc nie popłaca.Faktura jest wciąż nieopłacona jeżeli zrobimy błąd-:)Pozdrawiam z nadzieją że (bez błędnie? )zrozumiesz moją zyczliwą uwagę.

@iwonaroma I nagle spoważniałam i strach mnie ogarnął ..pomyślałam ,że dzieckiem znów chciałabym być.O Boże to o mnie , o świecie w którym przyszło mi żyć.

@Leszczym Cieszy mnie to uznanie…zatem piszmy i doceniajmy przekazy słowne.Pozdrawiam…

@Corleone 11 Strata Twoja Przyjacielu ale szacunek za rzeczową odmowę o tak-:)Ps też bym się nie zgodziła ..to była lekka prowokacja-:)nooo nie do końca🤷‍♀️.Dziękuję z uśmiechem