Rafael Marius

Ja też mam nadwrażliwość sensoryczną, również na zapachy. Wszystko czuję mocniej niż inni, a niektórych nie toleruję szczególnie kawy, która jest wszechobecna. Ludzie są uzależnieni. Ja obecnie jestem osobą lekko niedosłyszącą zatem nieco mniej to odczuwam. Niestety, gdy ktoś mówi cicho lub niewyraźnie mam problemy ze zrozumieniem. Jak z jednym lepiej to z drugim gorzej. Ja też unikam urzędów jak ognia.

A u mnie to już w szczególności. Jestem bardzo sentymentalny. Dziękuję.

Dziękuję.

@Amber Można powiedzieć, że życie zastępuje technologia.

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione. Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy. To cieszy. Dziękuję za zajrzenie. U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych. Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu. Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same. W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą. Podwórko o którym piszę to dzieci w każdym wieku (również te w głębokich wózkach) bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień... i wieczór. Starsze pilnowały młodszych.

Nie ma to jak dziecinna beztroska. Choć ja takiej nie pamiętam, już w żłobku było twarde lądowanie. Kto trafił do niego w PRLu ten wie jaka tam była szkoła życia, a w przedszkolu jeszcze bardziej.

Ja też tak mam, przykładowo na ruchliwym skrzyżowaniu.

W czasie odległy, w pamięci jak za mgłą, lecz czasem coś prześwituje jak dawniej przez bluzeczkę... marzenie o miłości.

@UtratabezStraty Szaro było w PRLu. Teraz też tak może być, gdy ktoś ma obniżony nastrój.

@agfka Ja mieszkam w parku z gęstwiną zieleni i mam zawsze chłodno.

@Waldemar_Talar_Talar Po gajowych zostały już tylko wspomnienia i wiersze. Stanowisko zostało zlikwidowane na początku lat 90tych A gajówki sprzedane na domki letniskowe lub obrócone w ruinę. Szumią tam teraz tylko drzewa.

@Wędrowiec.1984 Też nie cierpię kakofonii szczególnie, gdy wiele ludzi mówi naraz, co często się zdarza w programach radiowych, szczególnie tych, do których zapraszani są politycy. Podobnie jest w urzędach, gdzie jest wiele stanowisk w jednym pomieszczeniu.

Niektórym zdarza się umrzeć za życia. Całkiem sporo się takich spotyka w jesieni.

Kraina wspomnień w pamięci kwiatach z dzieciństwa kartki wyrwane lata na stole zdjęcia uśmiechy dotyk w przeszłość wpatrzone zamglone oczy Dwie bramki piłka guma i trzepak rozmyta pierwsza jakże daleka serca i strzała bójki i plotki młodzieńczych uczuć różowe pąki Ciemność na klatce całusek grzeszny i na ławeczce nieśmiałe gesty foremki babki konik na kółkach gdzie odjechały dawne podwórka

@Starzec Miałem z nimi na bakier w czasie wojny polsko-jaruzelskiej. Stąd takie skojarzenia z własnego życia. To dokładnie tak wyglądało.

Czyli w miarę typowo. U mnie jak byłem dzieckiem, to większość osób była zadowolona, ale w wieku nastoletnim to już niekoniecznie. Nieraz mi się dostało, ale wtedy byłem dość odporny na odrzucenie, teraz znacznie mniej. To jak on to robi tak z ciekawości? Przecież jest różnica wysokości? Ja jeszcze czegoś takiego nie widziałem, żeby wózkowicz inicjował przytulanie. Chyba, że przytulają jego. My to możemy co najwyżej dziecko przytulić z własnej inicjatywy.

@Starzec Mnie się kojarzy z wyznaniami byłego członka ZOMO.

Ja się przez cały rok daje, ale w lecie szczególnie.

@Naj Też to znam z autopsji.

Kontakt z naturą najlepszy, przynajmniej jak dla mnie.

@andrew Pozytywnie jak zawsze u Ciebie.

@andrew Coraz lepiej piszesz chyba nawet niezapomniany krytyk Sowa, by cię pochwalił.

@Waldemar_Talar_Talar Nie pozostaje nic innego tylko się ulotnić.

@Anna Maledon Są różne ilorazy inteligencji, ci z niskim uważani są powszechnie za głupich. Ja osobiście przywiązuje większą wagę do EQ niż do IQ. Zatem dla mnie głupim będzie ten, który ma niską inteligencję emocjonalną. I takich ludzi unikam jak ognia. A EQ potrafię ocenić z łatwością bez testów.

Faktycznie często tak bywa.