Kwiatuszek

@Tectosmith Miło mi, że tak myślisz. Tobie również miłego wieczoru:-)

Nieraz tak mam i aż żal wracać do szarej rzeczywistości. Ładny wiersz, pozdrawiam!

@Jacek_Suchowicz Luty, a tak jesienne, nostalgicznie się zrobiło. Bardzo ładny wiersz, pozdrawiam!

@Tectosmith Oczywiście w międzyczasie możesz zajmować się czymś innym, aczkolwiek z pisania nie zrezygnujesz, bo masz to głęboko w sercu. Mój brak mnie tutaj wcale nie wynika ze złego odbioru moich wierszy, ani z szukania innych miejsc. Dobrze mi tu, jakoś przywiązałam się do tego miejsca.:-)

@Tectosmith Bardzo przemyślany wiersz, inny niż reszta. Smutno mi się zrobiło czytając o tych " odejściach" z forum, a to dlatego, że sama ostatnio rzadko tu bywam. Brakuje mi chyba tego " bywania". Cieszę się,że wena twórcza Cię nie opuszcza. Pozdrawiam serdecznie:-)

@A-typowa-b Serio, aż tak? Miło mi bardzo czytając taki komentarz. Cudownie byłoby napisać książkę, tylko zawsze jest jakaś wątpliwość czy będzie wystarczająco dobra. A z tą wesołością to różnie bywa. Niekiedy piszę pozytywnie żeby uciszyć swoje negatywne myśli. ;-) Dziękuję Ci bardzo, pozdrawiam!

@Rolek Cudowne odzwierciedlenie tekstu:-) Dziękuję Ci bardzo! Pozdrawiam serdecznie!

@Tectosmith Każdy Twój wiersz jest lepszy. Bardzo mi się podoba, miłego wieczoru:-)

@Manek Szczerze napisałam co myślę;-)

@Gwynnbleid Widać tu wielką wyobraźnię! Na pewno wiersz wymagałby trochę dopracowania, poukładania, ale jest fajny;-) Podoba mi się! Pozdrawiam serdecznie!

@Manek Tobie dorównać to byłaby sztuka! Jak zwykle wspaniale i oryginalnie! Pozdrawiam serdecznie!

@iwonaroma Przemawia do mnie ten wiersz, pięknie ujęte:-) Pozdrawiam!

@Tectosmith Ta wena ulotna ....

Każdy ma duszę, ale nie każdy w nią wierzy. Niekiedy trzeba powiedzieć swoje, a niekiedy lepiej odpuścić. A do dyskusji na forum czasem warto nabrać trochę dystansu. Pisz dalej, bo dużo tutaj czeka na Twoją twórczość. ;-)))

@iwonaroma Bez obrazy, ale żeby to stwierdzić potrzebne jest wykształcenie psychologiczne. Niemniej ten portal przeznaczony jest do opiniowania twórczości a nie czyjegoś stanu zdrowia, tak myślę. @Tectosmith Ładny wiersz, słowa płynące nawet nie z serca, a gdzieś z wnętrza duszy ... Pozdrawiam:-)

@Manek To nawet nie masło maślane, a totalne roztrzepanie:-) Bardzo dziękuję za wnikliwe czytanie i cenną uwagę. Poprawione choć wiem, że pewnie mogłam postarać się bardziej. Pozdrawiam serdecznie!

@Tectosmith Sama rzadziej zaglądam w prozę choć bardzo ją lubię. Z dłuższych tekstów to chyba najczęściej bajki. Taka ze mnie dziecinna dusza:-) Jeśli znajdą się czytelnicy to oczywiście będą dłuższe. A bajka, hmm poczeka cierpliwie.

@Rolek Po dwóch miłych i zachęcających komentarzach już nabrałam chęci na ciąg dalszy. Szczerze, nie myślałam o tym pisząc by cokolwiek kontynuować;-) Dziękuję bardzo i pozdrawiam również!!!

@Tectosmith Tak masz rację z kandydatką! Znów wszystko przez moje zbyt chaotyczne pisanie, albo nic albo za szybko haha. Dziękuję Ci serdecznie za czytanie:-) Miło, że się podobało;-))))

@Tectosmith Najgorzej pewnie pierwszą nutkę wymyśleć, to tak jak z pisaniem;-)Trzymam kciuki, uda się!

@Tectosmith Jak każdy Twój wiersz, wszystkie płyną z serca. Z melodią nie pomogę, jestem antytalencie w tym temacie:-))

Niby nic się nie działo. W pokoju panował półmrok przed zbliżającym się wieczorem. Za oknem wyjątkowo ciepło jak na pierwszą połowę stycznia. Cisza... Niby nic się nie działo. Na zewnątrz jakby wszystko zamarło. Zatrzymało się na chwilę w bezruchu, żeby odpocząć, przemyśleć, przeanalizować, ułożyć plan stworzenia kolejnej wiosny. Wewnątrz panowała prawie identyczna atmosfera. Bezczyn, cisza, nostalgia, poczucie samotności... Jednak tylko pozornie. Wystarczyło na chwilę zatrzymać wzrok na parapecie. Gwiazda betlejemska była w zupełnie innym nastroju. Tętniło w niej życie, korzenie łapczywie piły wodę, którą wlałam do doniczki po powrocie z pracy, kwiaty z radością pokazywały swoje czerwone płatki. Tak bardzo wygrzały się w południe, kiedy przez trzydzieści minut świeciło słońce. Na oknie mucha tłukła się o szybę próbując wylecieć na świeże powietrze, zupełnie nie zauważając, że zostawiłam uchylony lufcik. Rozbawiło mnie jej niemyślenie. Gdyby wykazała się choć trochę rozumem, spałaby w najlepsze. W końcu jest dopiero połowa stycznia. Po cóż wylatywać na dwór i ryzykować zamarznięcie skrzydełek późnym wieczorem? Pająk w ramie okiennej nie był nią zainteresowany. Przyglądał się tylko z ukrycia bezsensownym wyczynom potencjalnej kandydatki na kolację. Może nie był głodny, może było mu jej żal, a może po prostu był zbyt zmęczony niespaniem od sierpnia. Płomień na świeczce tańczył pomarańczowo - żółtym blaskiem. Ileż było w nim energii! Nawet na chwilę się nie zatrzymał przez ostatnią godzinę! A ja tkwiłam z nogami otulonymi wełnianym, kremowym kocem, przyozdobionym srebrnymi śnieżynkami. Tak bardzo czekałam na nie tej zimy. Czekanie nie należało do najprzyjemniejszych rzeczy na świecie. Było wręcz nudne, a przecież wkoło tyle się działo, choć niby nic się nie działo.

@Tectosmith Piękny wiersz, ale tej nadmiar żalu bijący z wiersza....Echh...co można zrobić żeby wszyscy byli uśmiechnięci?

@Tectosmith Poruszająco smutny tekst, idealnie nadający się na piosenkę. Pozdrawiam!

@Kwiatuszek @miauczenie owies Dziękuję serdecznie, pozdrawiam i życzę Szczęśliwego Nowego Roku:-)