staszeko

@sisy89 Tutaj masz kwiaty grejpfruta (odmiana ruby) w moim ogródku — kwitnie i owocuje okrągły rok, ale najwięcej owoców ma między sierpniem i końcem września. Kwiaty wydzielają aromatyczną woń, podobną do jaśminu, tylko łagodniejszą i głębszą, jeśli w ogóle zapach można opisać.

Jaka tam melancholia… słonko przygrzewa coraz mocniej, aż żal siedzieć przy kompie, za kilka dni zakwitną dżakarandy. Kocham kraj spalony słońcem, Krainę bezkresnych równin, Poszarpanych pasm górskich, Suszę i ulewne deszcze. Kocham jej odległe horyzonty, Kocham największy skarb — morze, Odurzającą piękność i to czym mnie przeraża — Szeroka brązowa kraina życia! Dorothea Mackellar, fragment wiersza “My Country”. Pozdrawiam z ziemi spalonej słońcem. 👋

Przerąbane czasy… Kiedyś w liceum sam dyrektor wysyłał mnie do kiosku po carmeny (bez żadnych obrzydliwych ostrzeżeń na opakowaniu), a kolega z klasy Mariusz O. (zwany Migdałem) mawiał: — Pij, pal, i… pisz! Poezja kocha dym. Brzmi jak pogarda życia doczesnego. 😊

Każdy Twój wiersz to fascynująca podróż po życiu, za każdym razem inną drogą, a jakie widoki! 👍

Trochę za dużo tego kocham — pod koniec wiersza brzmi jak krople bębniące w parapet, ale ogólnie niezły dialog. 👍

Fajny wiersz ukazujący uroki małżeństwa w zabawny sposób, już w samym tytule. Przypomina mi piosenkę Rosiewicza Zenek blues (do tego wiersza też można skomponować muzykę):

Dobre dni warto pamiętać, żeby można do nich wrócić. Nastrojowy i pobudzający do myślenia wiersz. 👍

Kobiecie niczego nie należy odmawiać, zwłaszcza szefowej. Wiersz nieżyciowy, ale literacko świetny. 👍

Lew zamknięty w klatce, z dala od wyzwań życia, staje się gnuśnym i tchórzliwym kotem. Pozdrawiam. 🙂

Wieś to zdrowy rozsądek Życie zgodnie z naturą Z szacunkiem dla ludzi A z łajna wyrosną truskawki Doceniam temat i jego potraktowanie. 👍

Po butelce wina to jeszcze nabrał większej ochoty… Ksiądz też człowiek — habit może zrzucić, z kobietą się bawić (po modlitwie oczywiście) i śpiewać do rana. Zabawny limeryk, a tytuł to kwintesencja życia. 🥂🎶😊

Wszystkie wyśmienite: przedostatni uderza zwięzłością oraz doskonałą symetrią pierwszy to nieomal proza trzeci może uchodzić za prastarą mądrość ludową drugi nieco polityczny, więc nie będę komentować czwarty studencki ostatni dowcipny i trafia w sedno sprawy Jak to jest, że te palindromy tak zgrabnie Ci wychodzą? 🤔

@Franek K Powyższy problem można łatwo rozwiązać: oświadcz się dziewczynie z tej samej ulicy, ale traktuj ją, jakby była z Patagonii. 😊 Dziękuję za przeczytanie i komentarz. 🙏

Dziękuję za szczegółowe wyjaśnienie. Obserwując powstawanie różnych nazw mam przeczucie, że czasem wkrada się przypadek, niedokładność — na przykład moje nazwisko jest zniekształconą formą nazwiska dziadka, bo urzędnik źle zapisał w świadectwie. Podobnie z historią Wiślan i Polan (czy Goplan?) — jak było naprawdę nigdy się nie dowiemy, bo przylatują Langoliers i zjadają przeszłość, żeby nowe pokolenia nie miały zbyt wiele na głowie. Jakakolwiek geneza, Małopolska to piękna nazwa, bez której Wielkopolska nie byłaby całkiem na miejscu. Pozdrawiam serdecznie. 😊

Dobre, bo całą treść można ogarnąć w jednej chwili i zadać sobie pytanie: co autor chciał przez to wyrazić? Pozdrawiam. 👋

Nie wiedziałem, że picia można się nauczyć, a później oduczyć, ale widocznie można. Znałem jednego co pił dla towarzystwa, a gdy towarzystwo go znudziło, pić przestał i wówczas jego życie utraciło sens. Czyżby odrzucenie rzeczywistości, potrzeba zaczynania od nowa, wyboru innej drogi? Jest w tym wierszu coś, choć trudno powiedzieć, co takiego naprawdę. 🙂

To wielkie szczęście być pochowanym w tej samej ziemi, która nas wydała. Podoba mi się, że kochasz i doceniasz rodzinne strony, oraz potrafisz pisać o nich tak pięknie i zajmująco. Mam pytanie: Czemu Małopolska nazywa się Małopolska? Czy dlatego, że jest nieduża obszarem, czy może mniej polska, bardziej na przykład węgierska lub ukraińska, czy może z innego powodu? Pozdrawiam i zachęcam do publikacji podobnych tekstów. 👍

Miała misia, ale chciała chłopaka Miała chłopaka to zechciała męża A jak miała męża to zapytała: Co złego z misiem? Wszystko w życiu kręci się w kółko — świetnie to pokazałaś. 👍

Mądrej głowie Dość po słowie A co dla nocnej zmiany? 😊

Przypomniało mi piosenkę zespołu Kiss: Zostałem stworzony by cię kochać A ty, żeby kochać mnie I nie mogę się tobą nacieszyć I chciałbym tylko wiedzieć: Czy możesz mieć mnie dość? Pozdrawiam. 🎶🙂

Ale zmysłowe… Nie miałem pojęcia, że coś takiego można przeżyć, cóż dopiero zatrzymać w słowach. ✨

Efektowne przeskoki myśli i uczuć, czyli poezja w najlepszym wydaniu. 👍

Świetne przejście do angielskiego, który już za kilka lat będzie w Polszcze językiem urzędowym. 😜

Człowiek też rodzaj dzbana z różnej gliny ulepionego: z upływem czasu coś innego się urywa, aż zostaje pusty dzwon i głucha cisza w środku. Nie rozdzielałbym tylko duszy od ciała, bo są to dla mnie dwie rzeczy nierozerwalnie powiązane: nie ma jednej bez drugiej. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że jest w nas mimo wszystko coś wiecznego, doskonałego, coś co nigdy nie zaginie. Przepiękny wiersz. 💜

@Klip Tym bardziej nie ma uzasadnienia w przypadku Mozarta. Wiele osób w swoich wypowiedziach powiela dylemat przedstawiony tak interesująco w sztuce Petera Schaffera Amadeus, zekranizowanej później przez Miloša Formana: Czemu Bóg wybrał za swój instrument nieprzyzwoitego, zepsutego bachora? Ja sam czytając listy Mozarta pisane do rodziny i znajomych padłem ofiarą tej teorii: Starałem się doszukać jakiejś wiekopomnej prawdy, receptury na tworzenie rzeczy nieśmiertelnych i doskonałych, poradnika jak wyhodować geniusza, a znalazłem w tych listach jedynie mnóstwo prozy, zwyczajnych, przyziemnych obserwacji: kto z kim siedział przy stole, jak był ubrany, co jadł i czym miał wyłożone siedzenie w powozie. Życie lubi być przewrotne i płata figle. 😉