Zlatan

Całe moje życie jest zjebane, A jednak po jakiś Chuj wstaje. Powiedz mi drogi Panie Czy to normalne czy miedziane?...

Hejka Trochę czytam, trochę robię Zwyczajny dzień, Nie piękny, nie brzydki Zupełnie normal

Tyle dobra Tyle zła Zycie bez sensu jak bez celu

Biega dzieciok Po domu Głupoty wykrzykuje Robiąc z mózgu Pustą gleje

Gdzie iść By dobrze żyć

Glikoliza 2 ATP Koniec oddychania tlenowego 36 ATP Nigdy nie zniechęcaj się na początku drogi Gdyby Twoje komórki tak robiły byś Nie żył😉, a tak muszę energię do życia czek do pokrycia

W stałości do perfekcji

Głowa mnie boli Boli mnie nerka Boli mnie dusza Muszę żyć jak najlepiej umiem By móc biec dalej i dłużej

Wszystkim wszystkiego po równo daj Nierówności nie będzie...

Całe życie Poszukujemy Boga

Głupota to moja golgota

Szary świat jest w nas Nie wokół nas

Gdy żyjesz, lecisz, chcesz Pragniesz A potem spadasz mół Dwa metry w dół Wiesz, że musisz sam Ułożyć sobie życie Bo jak nic nie zrobisz Nic nie zmienisz Świat jest jaki jest Niezależnie co o nim myślisz Nie ma Boga, ani diabła A więcej zła

Każdy działa Każdy pisze Każdy wierzy Moje ja nie mierzy

Trzeba się uczyć Wszystko Ci się przyda Masz być wiedzy wygą Analiza włosa Twojej siostry Gdy będziesz odpowiednio inteligentny Będziesz wiedział po co być mądrym A na razie na nauczyciela się zdaj On przez najbliższe lata miękiej duszki Pan

@Nikodem Adamski Możliwe, ale muszę poćwiczyć, na razie rymy wchodzą same

Co jeśli świat to jedne wielkie oszustwo? Może dażymy do czegoś co uważamy za bóstwo A gdy tam dotrzemy widzimy, że jest pusto! Siebie nie znamy Co jeśli na innych wine zrzucamy? Z każdej strony karnieni jesteśmy ideami. Co jeśli jednak wszystkie to namiastka Tego jak świat powinien sie rozrastać?

Nie wiem co robić, ja żyć nie umiem Każda decyzja obarczona bólem Tyle żałuję, bo tyle niezauważam Czuję się głupi i mało warty Także zagrajmy w otwarte karty Jestem debilem, a świat nie wiem jaki Relatywny bądź religijny Wiedzy ogromu i tak nie pojme Wieć i sens edukacji to dla mnie problem Stracilem wenę gra mnie rozproszyła To chyba źle czyżby zalążek jakieś pewności? Chciałbym pozbyć się relatywności I być po tej dobrej stronie rzeczywistości Chyba wolność mnie zbyt męczy Chciałbym złapać się pewności poręczy Lecz ja pewnie po nie zjadę I napiszę tomy, których wzloty Stracą ważność gdy roboty Wyprą nasze zwoje i zostaną w nich miejsca tylko na głupoty Każdy dar to chyba przekleństwo Mnie już to męczy to coś co piszę Po to by gdy sam siędzę odczuł kiedyś ciszę Ładne zakończenie, do publikacji, ale nie nie wiem czy to nastąpi A jesli tak to czy cisza jako zasłużony stan na mnie zstąpi Kończę to już, bo wiem tylko jedno Chciałbym kiedyś trafić w życia sedno

Ciągła potrzeba zaspokojenia buntu Ciągła walka o świat bez smutku Wieczne przytyki, zaczepki i wykolejenia A wszystko przez ten nikły sens istnienia Choćby jednak dalej, krzyczmy, palmy, twórzmy Nieśmy kaganiec witalności i chęci, Bo jak nie my to kto własną bajkę nakręci

21 wiek zwierciadło Ain Eingarp Ale poza ramami I włada dziwną grawitacją Wreszcie można wsiąkać w złudzenie Na dole los gra w pokera Fantasmagoriami go ogrywamy Ale nie słychać płaczu A jedynie uśmiech losu Szczery choć pełen dwuznaczności Sam już nie pamiętał o co gramy Dał demagogie lub technologię

@zetjot Bardzo cenne porady, dziękuję:)

Jesteśmy mróweczkami w ludzkim szeregu Każdy swą rolę z uśmiechem może realizować w biegu Oprócz tego mamy piękną kulturę i sztukę A i Ty zrób z biografii sztukę Bo nasze mrowisko to oaza, nawet jeśli dziś nie potrafisz się z tym zgadzać

Praca tak za nią tęsknię Jak Syzyf przeżywam męki tantala Albo i większe On przynajmniej miał zajęcie Nie pomogą wyjazdy, ani spotkania Filmy ani gry Wyjścia i uśmiech Liceum tak tęsknię...

@zetjot Dopiero zaczynam więc takie komentarze jak najbardziej mile widziane. Dzięki:)

Ach, ach Potrzeba ta delikatna potrzeba Tak niewidzialna i tak widoczna Tak mała i duża Wszystko zmienia A jakby jej nie było Ach, ach Dziwny jest ten świat Dziwniejszy niż świat dziatek