Sylvia

? Dostałeś nauczkę.

@[email protected] Dziękuję za cytat, kocham księżyc :) @iwonaroma Dziękuję bardzo :) @Dared Rozumiem, tak bywa.. W mojej relacji z wiersza człowiek nie spadnie, bo stoi na ziemi, pozdrawiam

człowiek jest samotny pod kopułą nieba pełną zimnych gwiazd – patrzą z góry z zaciekawieniem kim jest pionek wkuty w ziemię zazdroszczą, że może się wznieść i pomarzyć a one tylko spaść

@Annuszka @Rafael Marius @duszka @Phuruchiko @aff Dziękuję bardzo. @aff Przecinki są pikantne :)

wiersz mnie budzi wypada ze zwojów włosów nieuczesany, z błędami przecinki nie na miejscu z kuchni przy kawie obserwuję latające kruki — w nieładzie są jak czarne przecinki na błękicie nieba

Nie przejmuj się ??‍♀️

@aff @iwonaroma @Kapistrat Niewiadomski Dziękuję bardzo :) @aff Ano tylko dwa, bo lubię minimalizm. @iwonaroma Chocholi taniec to taniec niemocy, niezbyt energiczny i stąd tytuł, może lepszy byłby - jesień.. nie wiem.

jesieni pisane – liście zapodają chocholi taniec

Jakiś czas temu obejrzałam serial "Znaki", którego akcja dzieje się w Górach Sowich (może widziałeś), byłam zachwycona tą okolicą - w pięknym miejscu mieszkasz :) https://magazyn.travelist.pl/podroz-w-gory-sowie-tropem-kadrow-serialu-znaki/

Ciekawy wątek (⌐■_■)

Odnośnie tych pór roku, ciekawe są imiona żeńskie i męskie, które nadaje się huraganom, orkanom…jak Jarosław, Dorian, Katarina i wiele innych.. pozdrawiam

Jest kabaret, jest melodia tekstu - udany teatralny tekst :)

Niezły klimat z tym zdjęciem, koralinku ;0

@Sennek Sylwester, spoko - mnie nie uraziłeś, bo się z tym nie utożsamiam i traktuję to pół żartem, pół serio, a inne kobiety - nie wiem.. pozdrawiam

Powielasz stereotyp, który nie jest do końca prawdziwy. Mi się wydaje, że jest odwrotnie i mężczyźni sa mniej komunikacyjni ( i zrozumiali) np w relacji damsko- męskiej.

To nieosłonięcie nazywa się “ brak pewności siebie”, może być też nieśmiałość. Świetna obserwacja Iwono.

Lubię wodę, morza i oceany... i wiersze o wodzie. Taka mała obsesja :) pozdrawiam

@Sylwester_Lasota Przewaznie tak bywa, pozdrawiam

Z podobaniem, pozdr.

w pociągu do przeszłych dni jadą pomarszczeni umorusani na twarzy chcą oddać wszystko już im niepotrzebne złote kolczyki i szklane pałace wracają do tamtego lata by chwilę pobiegać z motylami zdjąć krzyże z pleców więc mażą się gorzką czekoladą by ich tam przyjeli robią się na dzieci

Ha ha to dobrze, możesz spożytkować czas na ciekawsze zajęcia :)

Jest serial na Netf. o pociągu który nie może się zatrzymać z powodu niskiej temp. na zewnątrz (Pociąg Lodu), wiersz pasuje do niego.

Jak do tej pory, człowiek to ten - co zabija, więc skoro takie maszyny miałyby pomagać w czymkolwiek- to dałabym im szansę. pozdrawiam

Świetna obserwacja. ( mi bardziej- przeskakującą- wtedy czuć ten ruch). pozdrawiam

Świetny wiersz, również zapis. Ktoś kiedyś ładnie zaśpiewał o iluzji :)