Leszczym

@WarszawiAnka Zacznę od końca. Bardzo źle że Hitler nie został doceniony jako malarz bo wtedy może drugiej wojny by nie było. Albo choćby nie poprzestał na tym swoim marnym pisaniu. Gdyby jakis wariat załóżmy poeta skrzywdził moją siostrę bardzo bym się na niego wnerwił. Ratowałbym ją. Są takie przykłady, podobno Philip K. Dick taki był. Sprawę traktowałbym rzeczywiście personalnie, tak myślę, ale to wciąż mógłby być dobry poeta. Inna sprawa, choć łatwo powiedzieć, ale ktoś nas krzywdzi no to jednak powinniśmy reagować i odchodzić. Trochę masz racji, a trochę i ja ją mam. Były partner nazwijmy poeta jest byłym mężem i nie wiem może na przykład płacić wysokie alimenty, a nie ma może konieczności równać go od razu z ziemią. I obtrambiać po wszelkich możliwych tubach, że to skurwiel jakiś jest. W świecie sztuki, polityki, religii, biznesu i każdym innym jest trochę miejsca na wybaczanie, ale my jakbyśmy zupełnie już w ogóle nie chcieli tego robić. Tymczasem w sprawie mojej siostry ( a mam faktycznie kochaną siostrę) najważniejsze byłoby uratowanie siostry i przywrócenie jej do świata zdrowych, a dopiero potem policzenie się z mężem durniem. Długo by o tym dywagować...

@Gosława co prawda, to prawda, zgadzam się z Tobą Reni. O wrażliwość, ba o nadwrażliwość się ciągle tutaj rozchodzi :)) Ogólnie wybaczcie mi, że argumentuję malarstwem, a nie poezją, co z niewiedzy się bierze :) Mało znam historii poetów, za mało ;//

@WarszawiAnka dyskusyjna sprawa. Humanistyczna bardzo. Kim jest zły człowiek? Kim jest dobry człowiek? To nie są łatwe pytania. Był taki impresjonista, którego skądinąd cenię bardziej nawet niż Van Gogha, Hrabia Henri de Toulouse - Lautrec, którego w wielu sprawach można byłoby posądzić o nieprzyzwoitość. Niesamowite rzeczy robił w sztuce, wyznaczał nowe trendy, odkrywał nowe techniki chyba najwięcej w rytownictwie, ale do aniołków nie należał. Nikt nie może mu zarzucić, że był złym artystą. Sporo było takich osobowości. Czytałem również biografię Edwarda Muncha. Ten również w malarstwie doszedł do mistrzostwa mimo że był kłótliwy, miał paranoiczny charakter, toczył całe batalie z urzędami skarbowymi. Ktoś również może powiedzieć, że to zły człowiek był, a uznawany był za najwybitniejszego malarza swoich czasów. Ja tylko w naiwny sposób nakreśliłem pewne zagadnienie. Mam wrażenie, że ostatnio trochę przestaliśmy to oddzielać, bo w dobie internetowej czy celebryckiej wnikliwości zaczęliśmy bardzo różnym osobom zadawać moc niestosownych pytań, sugerujemy różne sprawy, wchodzimy im w rodziny, do łóżka, w sprawy pracownicze etc. itd. Doszło do tego, że powstało grono najwybitniejszych artystów, na przykład Banksy, którzy bardzo daleko ukrywają swoją tożsamość i muszą popełniać nie lada wysiłki żeby chronić swoją prywatność, co przecież odrywa ich od spraw sztuki, czy zawodowych. Wywlekamy jakieś brudy najwybitniejszym przedstawicielom czasów minionych, oczywiście że nie tylko artystom, a zapominamy, że jakby się głębiej zastanowić to sami do świętych bynajmniej nie należymy. W strącaniu z najróżniejszych pomników brakuje nam wybaczania i wyobraźni. Dzięki za wpis, fajnie że do mnie wpadłaś :) Również pozdrawiam :)

Załóżmy, że poniższe się wyklucza, ponieważ takie właśnie bywają nasze odpowiedzi wobec tez rozmaitych, rozmytych i fifty – fifty. Swoją drogą na naszych drogach lubimy wykluczać. Pół biedy jeśli tylko "nieprawidłowe" treści. Czy dobry poeta to dobry człowiek, czy ten, który dobre wiersze pisze? Naiwne pytanie wprost na naiwne czasy. A i autor pytania również naiwny w zamiarze bezpośrednim. Jakieś propozycje? Wszystkie przyjmę z naiwną wdzięcznością :) Każda odpowiedź jest podobno dobra. Nie oszczędzajmy liter na lepsze czasy, które mogą wcale nie nadejść. Mam – jak prawie każdy – własne preferencje ;) Zgranych do cna lubię. Bardzo lubię i chętnie ich czytam.

@Michał1975 nic nadzwyczajnego. Grę słow wokół pierwszego wersu pierwszej strofy.

@Michał1975 A może z Monodramem:) ?

@Michał1975 @[email protected] może lekarz dochodzący?

@Michał1975 A ja bym napisał, że nakłułem i naciąłem króla. Poza tym poprawił powtórzenie w ostatniej strofie :)

Lęków i obaw noszę po kieszeniach całe mnóstwo. Nie ma się czemu dziwić, bo w końcu czterdzieści dwa lata je zbierałem i siłą rzeczy odkładam je do dzisiaj. Prawie nigdy tutaj, jak zdążyłem zauważyć, nie jest jakoś specjalnie lepiej. Taka osoba, takie realia, czasy takie. Od nikogo nie oczekuję, że mi lęki powyjmuje z kieszeni, czy nawet je ukradnie. Wolałbym szczerze mówiąc otrzymać odszkodowanie. Tylko, że każdy się tutaj boi, a co za tym idzie powstaje pytanie kto, komu, czym i ile miałby wypłacać należności? Miłości jest tutaj – na tym ziemskim padole – chyba zawsze za mało. Mogli by nas mniej straszyć, zaiste to prawda, ale nawet gdyby bardzo chcieli tak czynić i tak by się im ta sztuka nie udała. Wiadomo również, że lęki w społeczeństwie potrafią się opłacać i przynosić wymierne korzyści. Nawet nam – poetom – się one niekiedy opłacają. Zawsze mnie uczono, że najbardziej straszni są właśnie ci, co najbardziej się boją. Reguła sprawdza się w praktyce, ale są wyjątki. Są wyjątki... No jak, po prostu jak oni mają nas mniej straszyć? Od nikogo nie oczekujmy cudów. Ale chciałbym. Chciałbym ażeby dwie przyszłości ta węższa – prywatna - oraz ta szersza – nazwijmy narodowa lub nawet światowa – chociażby najniezdarniej szły w nazwijmy to dobrą stronę lub stronę właściwą. Czy tak idą? Problem pytań kierunkowych od dawna jest zawsze ten sam, a mianowicie że niezmiernie trudno o realizację kierunkowych odpowiedzi na takie pytania. Odpowiedzi na powyższe dwa kierunkowe pytania zasadnicze w gruncie rzeczy nie znam, a nieumiejętna zdolność mojego przewidywania miesza mi się bez przerwy z w rzeczy samej lękiem istnienia. Kierowco kup sobie pałace za ukradzioną forsę, okłam i oszukaj kogo i czym chcesz, dogadaj się z kim tylko ci wygodnie, pójdź nie raz i nie dwa na dziewczyny, ba - nawet na te lekkich obyczajów, tylko bardzo Cię proszę prowadź nas bezpiecznie, wygodnie, szczęśliwie i we właściwym kierunku we właściwym tego słowa znaczeniu. Wiem, łatwo jest prosić. Łatwiej.

@Czarek Płatak również doceniam. Mocniejszy, bardziej betonowy i jednocześnie szorstki przekaz. Też szczery i trochę do bólu.

@dach Hej, prawda jest taka, że jeśli cokolwiek mi wychodzi to dzieje się tak tylko dlatego (poza raczej prozaicznymi poszukiwaniami w prozie właśnie), że uczę się od Was wszystkich, a od każdego po trochu. Dzięki, miło mi.

@GrumpyElf Wyśmienity tekst, ale na szczęście się nie znam :))

@Iwa-Iwa Kolejny uroczy wiersz :)) Twoje wiersze są takie miłe, takie rozbrajające. Jestem pod wrażeniem.

@izabela799 Jest ogień!!!

@Renata Banasiak A mi się podoba, nawet bardzo :))

@iwonaroma cudowny wiersz :))

@Pan Ropuch Ekstra, pomysł też fajny :))

@Dekaos Dondi Przesyłam jeden wielki, niech będzie że rubaszny, uśmiech :)))

@Waldemar_Talar_Talar Siedem strof o życiu - ładne. Z podobaniem.

@Waldemar_Talar_Talar hej, spodobało Ci się choć trochę to i cieszę się bardzo. Dzięki;))

@corival hej Cori, tu by trzeba było wejść w szczegóły bo to osobliwy park, rezerwat raczej dzikiej przyrody, gęsty, bujny i choć zmienił się z pewnością to właściwie szczerze mówiąc bardziej od jakiś 15 lat nie widać zbytnio zmian ;) Z całą pewnością my się znacznie szybciej starzejemy niż nasze parki. Ja trochę metaforycznie chciałem podejść do tematu ;) Chciałem też napisać, że nasze osobiste podejście do parków z upływem naszych lat bardzo się zmienia ;)

@Marek.zak1 tym razem spacer był zamierzony ;) Poszedłem do parku by odetchnąć i napisać tekst ;))

Bywam tutaj od lat najmniej dwudziestu nie widzę cienia objawów starości poza własną Ścieżynka kręci się odrobinę inaczej po obu stronach lekko inne ustronie ta sama ścieżka Zapach gąszczy tętniący różniście ogłupionym dymem spod papierosa zachęca podobnie Szelest liści brzmi mamiąc odmiennie gotówką nam bardziej przyświeca jesienne codzienne rozedrgania - jacy my najprostsi - Wiatr wieje mocniej i zamaszyściej bolą trwałe zawiści nowych czasów kompletnie nie chce, a być musi - skądinąd agresorem - Zamyślenie parku po paru przejściach rozrasta się przebytą przeszłością bazgrze czasem w kajecie - od ładnych kilku lat - Odczucia nigdy nie planują tu zaparkować. Park, nie parking.

@GrumpyElf też tak czasem pomyśluję, a czasem choć rzadko i rzadziej cholera jasna mnie bierze;)

@[email protected] dzięki Grzesiu, bardzo zawsze miło Ciebie u mnie widzieć :) A jak się jeszcze spodobało, to już w ogóle poezja;) Zerknij do Michała1975 - tam też sporo atrakcji :)