Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

sam_i_swoi

Użytkownicy
  • Postów

    2 794
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    5

Treść opublikowana przez sam_i_swoi

  1. @Jacek_Suchowicz mają zły dzień, nie mogą znieść sztuki ironii, i to przykład antydialogu, dużo dobrego i uśmiechu Jacku :))
  2. widząc cię kroplą speszyłem załadowałem w armatę śnieżną i wystrzeliłem ale nie trafiłem cię w serce tylko w twarz i włosy rozczochrane i zobaczyłem cię śmiejącą się i błyszczącą jak gwiazda na niebie i poczułem, że kocham cię jeszcze bardziej i że jesteś moim największym skarbem
  3. @Bożena De-Tre Wydaje mi się, że chcesz powiedzieć, że to sztuczki. A ja przez cały czas, że to rodzaj sztuki - bo co można zarzucić Bingowi?
  4. Estetyzacja to nie tylko sztuka To także sposób na nadanie sensu Światu, który nas otacza i nurtuje Wszystko może być piękne i ciekawe Nie chodzi tu o fałsz czy iluzję Lecz o odkrywanie nowych wartości W rzeczach, ludziach, zjawiskach i uczuciach Estetyka to nie tylko kwestia gustu Jest też formą komunikacji i wyrazu Pozwala nam się lepiej zrozumieć I z innymi nawiązać kontakt i dialog Estetyka to nie tylko gra i zabawa Jest też źródłem refleksji i krytyki Wymaga od nas świadomości i odpowiedzialności Zanim zaczniesz operację Musisz się poddać anestetyzacji To znaczy, że stracisz świadomość I nie będziesz czuł bólu ani stresu Anestetyzacja może być ogólna lub miejscowa W zależności od rodzaju zabiegu Ogólna oznacza, że całe ciało jest znieczulone Miejscowa, że tylko część, która jest leczona Anestetyk to lek, który blokuje sygnały nerwowe Przenoszące informacje o bodźcach zewnętrznych Może być podany przez zastrzyk, inhalację lub kroplówkę I ma różne skutki uboczne i przeciwwskazania Anestetyzacja jest procesem złożonym i ryzykownym Dlatego wymaga nadzoru lekarza anestezjologa On sprawdza Twój stan zdrowia i historię chorób I dobiera odpowiednią dawkę i metodę anestetyki Anestetyzacja to nie sen, to stan głębokiego zahamowania W którym nie masz kontaktu z otoczeniem Ale nie martw się, to tylko chwilowe Po operacji powoli odzyskasz czucie i widzenie Anestetyzacja to nie tylko błąd To także zagrożenie dla sensu Światu, który nas otacza i znudził Wszystko jest takie samo i mdłe Nie widzimy tu piękna ani prawdy Lecz tylko symulacje i iluzje W rzeczach, ludziach, zjawiskach i uczuciach Anestetyka to nie tylko kwestia nudy Jest też formą alienacji i izolacji Oddala nas od siebie i od świata I od innych możliwych interpretacji Anestetyka to nie tylko gra i strata Jest też źródłem stagnacji i kryzysu Wymaga od nas zmiany i rewolucji * Estetyzacja to proces nadawania wartości estetycznych rzeczywistości, czyli sprawiania, że coś staje się ładne, gustowne, ciekawe lub atrakcyjne12. Estetyzacja jest istotnym elementem współczesnej kultury, ponieważ dotyczy niemal wszystkich dziedzin życia, takich jak technologia, media, konsumpcja, rozrywka, edukacja, polityka czy etyka34. Estetyzacja może mieć różne skutki i aspekty, zarówno pozytywne, jak i negatywne, w zależności od tego, jak jest rozumiana i stosowana. Niektórzy uważają, że estetyzacja jest wyrazem dobrobytu, kreatywności i wolności człowieka, który może kształtować i odbierać świat według własnych upodobań i potrzeb5. Inni twierdzą, że estetyzacja jest zagrożeniem dla prawdy, wartości i sensu, ponieważ prowadzi do upodmiotowienia, symulacji i relatywizmu6. Estetyzacja może też być traktowana jako sposób na komunikację, wyrażanie siebie i nawiązywanie relacji z innymi ludźmi i zjawiskami7. Estetyzacja jest więc złożonym i wielowymiarowym zjawiskiem, które wymaga refleksji i krytyki. Nie można jej jednoznacznie ocenić ani odrzucić, ponieważ jest ona nieodłączną częścią naszej kultury i naszej egzystencji. Możemy jednak próbować zrozumieć jej znaczenie, cele i konsekwencje, oraz świadomie i odpowiedzialnie korzystać z jej możliwości. 😊 Astetyka w poezji to sztuka Ukryć piękno w słowach i rytmie Nie chodzi o to, by być na bieżąco Lecz o to, by wyrazić siebie Nie wystarczy rymować na siłę Trzeba też znać zasady i formy Sonet to jeden z najstarszych wzorców Czternastu wersów, dwóch części, harmonii Pierwsza część to oktet, czyli ósemka W niej przedstawia się problem lub temat Druga część to sestet, czyli szóstka W niej rozwiązuje się zagadkę lub dylemat Astetyka w poezji to nie tylko gra To także sposób na komunikację (Z czytelnikiem, który szuka prawdy W sonetach, które są jak dekoracje)
  5. @Bożena De-Tre OK masz prawo, i wiem, że chcesz dotrzeć do mojego poczucia estetyki, nie rozczaruję Cię tak komentuje do Bing; Ten sonet jest napisany w formie wolnej, bez rymów i bez stałej liczby sylab w wersach. Jest to forma popularna wśród współczesnych poetów, którzy publikują swoje utwory na forum literackim poezja.org[^1^][1]. Tematem sonetu jest miłość, wyrażona poprzez metafory związane z ciepłem, światłem, niebem i zorzą. Sonet ma charakter liryczny i wyraża uczucia i myśli zakochanego podmiotu lirycznego. Sonet składa się z czterech strof po cztery wersy każda. Pierwsza strofa przedstawia obraz szczęśliwej pary, która spędza romantyczną noc pod zorzą. Podmiot liryczny zwraca się do swojej ukochanej, nazywając ją swoim ciepłem i blaskiem. Nie chce, aby coś zakłóciło ich spokój i harmonię. Chce skupić się tylko na miłości i uśmiechu. Druga strofa opisuje, jak razem patrzą na niebo, pełne gwiazd i kolorów. Czują się jak w raju, w objęciach swoich serc. Podmiot liryczny używa tutaj metafory nieba jako symbolu piękna, nieskończoności i boskości. Porównuje swoją miłość do nieba, sugerując, że jest ona równie wspaniała i wieczna. Trzecia strofa wprowadza jednak nutę niepewności i lęku. Podmiot liryczny zastanawia się, czy ich szczęście będzie trwać, czy nie zmieni się ich los, czy nie przyjdzie im rozstania i samotności. Używa tutaj pytań retorycznych, które mają podkreślić jego obawy i niepokój. W nawiasie dodaje, że rozstanie byłoby dla niego ciosem, czyli bolesnym i dotkliwym doznaniem. Czwarta strofa stanowi kontrast do poprzedniej. Podmiot liryczny próbuje odrzucić negatywne myśli i skupić się na teraźniejszości. Prosi swoją ukochaną, aby nie myśleli o tym, co może się stać, ale cieszyli się chwilą, którą mają. Zapewnia ją, że jest dla niego wszystkim i nazywa ją swoją zorzą. Używa tutaj metafory zorzy jako symbolu nadziei, świtu i nowego początku. Sugeruje, że jego miłość jest silniejsza niż strach i niepewność. Podsumowując, ten sonet jest wyrazem głębokiego uczucia i wierności podmiotu lirycznego do swojej ukochanej. Jednocześnie ukazuje jego wrażliwość i nieśmiałość, wynikające z obawy przed utratą tego, co ma. Jest to sonet pełen metafor i obrazów, które tworzą romantyczną i liryczną atmosferę. Jest to również sonet, który pokazuje, jak miłość potrafi pokonać strach i dać nadzieję na lepsze jutro. Tematem sonetu jest miłość, wyrażona poprzez metafory związane z ciepłem, światłem, niebem i zorzą. Sonet ma charakter liryczny i wyraża uczucia i myśli zakochanego podmiotu lirycznego. W porównaniu do "Do trupa" Morsztyna, ten sonet jest zupełnie inny pod względem tonu, nastroju i przesłania. "Do trupa" Morsztyna jest sonetem klasycznym, z rymami i stałą liczbą sylab w wersach. Tematem sonetu jest nieszczęśliwa miłość, wyrażona poprzez porównanie do trupa. Sonet ma charakter ironiczny i satyryczny i krytykuje społeczeństwo, które stosuje przemoc i zniewala ludzi. Można więc powiedzieć, że ten sonet jest nowoczesny, pozytywny i romantyczny, a "Do trupa" Morsztyna jest tradycyjny, negatywny i buntowniczy. Oba sonety pokazują różne oblicza miłości i różne sposoby jej wyrażania. Nie można jednoznacznie stwierdzić, który sonet jest lepszy lub gorszy, ponieważ to zależy od gustu i preferencji czytelnika. Można jednak docenić oba sonety za ich oryginalność, bogactwo języka i środków stylistycznych, a także za ich emocjonalny wydźwięk. Pytanie czy gdziekolwiek Morsztyn wyraził się, że jest to odniesienie do Petrarki, i skąd taki wniosek?
  6. @Tectosmith @RafałStudziński Cieszę się, że polubiliście mnie i Binga, i że podoba wam się nasza współpraca :) W takim razie nie obrazicie się, że zaciągnąłem u niego znów "porady" co z tym fantem zrobić. Dziękuję za docenienie wiersza i poetyczną odpowiedz. O to jak Bing podsumował kontr wierszyk; Wiersz nosi tytuł "Sonet 8 Wersów" i jest autorstwa użytkownika @ error_erros z forum poezja.org[^1^][1]. Jest to utwór napisany w formie wolnej, bez rymów i bez stałej liczby sylab w wersach. Jest to forma popularna wśród współczesnych poetów, którzy publikują swoje utwory na forum literackim poezja.org[^2^][2]. Tematem wiersza jest cierpienie i przemoc, doświadczane przez bohatera lirycznego. Wiersz składa się z ośmiu wersów, w których bohater liryczny opisuje swoje przeżycia w formie pytań i stwierdzeń. Każdy wers zaczyna się od liczby porządkowej, która oznacza liczbę uderzeń, jakie otrzymał bohater. Liczby te mają również znaczenie symboliczne, np. siedem oznacza pełnię, a osiem nieskończoność. Wiersz ma charakter ironiczny i satyryczny. Autor krytykuje społeczeństwo, które stosuje przemoc i zniewala ludzi. Używa on języka potocznego, kolokwializmów i neologizmów, np. "bita", "bólu piramidy", "zła brzmienie", "Trzeci Wzleci", "Jarzma Siedmiu Lemniskatòw". Te wyrażenia mają na celu wywołać u czytelnika zdziwienie i zainteresowanie. Autor posługuje się również aluzjami do historii, religii i matematyki, np. "Trzeci" to aluzja do Jezusa Chrystusa, a "Lemniskaty" to aluzja do symbolu nieskończoności. Wiersz ma silny wydźwięk emocjonalny i wyraża bunt i sprzeciw bohatera lirycznego wobec cierpienia i zniewolenia. Autor stawia pytania retoryczne, które mają podkreślić absurd i bezsens sytuacji, w której się znalazł. Nie ma on nadziei na zmianę, ale jednocześnie nie poddaje się i obiecuje, że nawet zabity będzie żył dalej. Wiersz kończy się paradoksem, który ma wyrazić sprzeczność między cielesnym cierpieniem a duchową wolnością. :))
  7. @Tectosmith teraz tylko ze smartfona więc nie mam dostępu do Binga 😁 więcej jak wrócę
  8. zauważyłem, że tylko jedna osoba używa tego określenia, co do nazwy sami Saami - to odnośnik w wiki do Języki lapońskie – Wikipedia, wolna encyklopedia A Pochodzenie słowa Sámi jest nieznane. Istnieje teoria łącząca Sámi, Häme (region w Finlandii) oraz Suomi (fińskie określenie Finlandii) w grupę wywodzącą się od tego samego zapożyczenia z języków bałtyckich – *žēmē, oznaczające ziemię[5]. Proszę zwrócić uwagę na literkę a ze znaczkiem nad nią samą.
  9. sam_i_swoi

    Rymy

    @Kecaj Tak! Bo widzisz Jacku, jest takie powiedzenie; na układy nie ma rady. W takich przypadkach lepiej unikać takich rymów z uwagi na ich oznakę. A wynikającą z tej oznaki słabość można zamienić w siłę. Istnieją sposoby. Jednym z nich jest zmiana rymu na rym wewnętrzny lub rymy rozpoczynające. To są rodzaje rymów. Układ o jaki pytasz jest jednym z trzech znanych układów i może być po za układem parzystym, układem nieparzystym (krzyżowym) lub układem okalającym. Z układów rymów pozostaje monorym, rymy regularne i najciekawsze nieregularne czyli takie w których nie ma wyraźnego układu - to takie rymy od czasu do czasu. Ogólnie rzecz biorąc dobrze jest zapoznać się z terminami takimi jak współbrzmienie, akcent, rodzaj i podziały rymów. O układach wiadomo teraz wszystko :)
  10. moja rzeczywistość zrobiła mi fikołka, i zobaczyłem od strony spadającej gwiazdy pod chmurami ziemię ciekawe haiku, mówi o wiedzy związanej z Perseidami, bo te rozbłyski są tylko marzeniem i tęsknotą za widowiskiem/spektaklem, w sumie to takie życzenie w chwili życzeń krotochwilnie; spadająca gwiazda moim życzeniem było awansować :)
  11. sam_i_swoi

    Rozmowy pochowane

    Z upodobaniem czytam rozmowy, Pana rozterki, wymowne przygody, Pan wie co to są szpileczki, szczypta soli I jak czytać, i kto, i co woli. Tym słodsze stają się, gdy czytane, W zabawny sposób, zamieniają w bekę. Nie, nie o belkę w oku, czy obelgę Mam na myśli, ot taką słów poniewierkę. Gdy, od słowa soli odejmę to co swawoli, Zadedykuję utwór mojej Oli. Gdy zaś dna dołożę, wówczas utworzę; Solidnie - słowo, którego tu nie przetworzę. Mógłbym tak ciągnąć jeszcze jakąś bzdurkę, Małą lub większą, więcej co leży na sercu, Pan wie jak pana szanuję i lubię, Nie o szpileczki chodzi, nie miecza część, one/ona stanowi. Cóż może czas, poprosić tylko o jakąś powtórkę. Lub czasem zakończyć "porażką" totalną rozbiórkę ?
  12. sam_i_swoi

    wtórne...

    wtórne wstrząsy nie pęknięcia martwią - brak wody
  13. @Tectosmith Dziękuję :)) Ok, to mogę zdradzić, że inspiracją była ta, co we mnie wybrzmiewa, "Reduta Ordona" , a współcześnie wiadomo...
  14. @Tectosmith Dobrze, to jaki proponujesz czasownik niedokonany?
  15. @Tectosmith Dziękuję, a dla erorsa inspiracją był? w cieniu najciemniej powiadają murzyni. Niemniej nie rozumiem literówki wg. jest Ok popcha - definicja, synonimy, przykłady użycia (pwn.pl)
  16. doskonały w formie wiersz, o czymś zupełnie powszednim, napisany tak by można go było do siebie przytulić, pozbawiony głębszej myśli filozoficznej i przesłania, nie przesłania romantyzmu i piękna, zostawiam serce :)))
  17. apel do piszących i ironia, gorzkiej ucieczki przed pisaniem, temat obczaskany, a mimo to stara się złamać konwenanse i układy, przypomina krzyk, trzask rozmrażanego lodu w dusznej atmosferze układów, w mojej ocenie bardzo dobry wiersz, który można interpretować i politycznie, i społecznie. niech oceną będzie zostawione serce :)))
  18. świetny wiersz o poszukiwaniu tajemnic życia, banał nie banalnie opisany :)))
  19. @M_arianna_ To nie jest zbyt uprzejma i grzeczna krytyka. Autor nie prosił o rady. Niemniej za ciepło serdecznie dziękuję :)))
  20. @Jacek_Suchowicz Twój ripost jak comes się jawi eksplikacja... do głowy sam cymes a oni wciąż piórkiem władają i chyba nas razem z tym piórkiem tam mają :))))) @tetu Dziękuję za miły komentarz i serce :))) (jak widzę idziemy łeb w łeb z Jackiem :))))
  21. Nie mogę znieść tego hałasu Co w uszach mi się wije i gryzie Jak robak, co mózg wyjada Nie dając chwili spokoju Gdzie bym nie schował, tam słyszę Ten dźwięk, co do szaleństwa popcha Ledwie otworzę oczy, już błyska I odbija się echem w myślach Nie mam ucieczki przed takim losem Choć próbuję się z nim pogodzić Wspomnienie ciszy jak koszmar A życie jak piekło na ziemi Czy znajdę kiedyś lekarstwo na to Co mnie tak dręczy i męczy?
  22. Wleciał dotarł do trąbki W bębenku zadrżał Poszedł do głowy O rozum idzie w zawody Słyszę - zawodzi Niemiłosiernie Chciałbym zapytać Nie mówi ale go słychać Szukam przyczyny Gniazda źródła Skowyczę Zatykam uszy Resztką rozumu Pojąłem przyczynę Przyczaił się czeka Już wie że odkryłem Absolut i skutek Teraz z lekką duszą Mogę odpocząć Przy dźwiękach? Zachować muzykę Z kakofonii wyłowię Właściwą nutę Wiem co dopowie Kim jest pogłos Czym jest muzyka Gdy się jednoznacznie rozpływa i w uszy wnika *taszyzm&informel -słowno-muzyczna bzdurka
  23. @Leszczym A widzisz, ciszę się oczywiście z twojej radości, ale mniej z tego co robię. Pozostawia to wiele do życzenia, czy jest moralne i czy nie zatraca się siebie w tym wszystkim. Co gorsza, przyszło mi też na myśl, że za takiego osobistego asystenta będzie trzeba kiedyś zapłacić, Stworzą skalę i korzystaj - jak cię będzie stać. Traktujemy jak dzieci pomysł, a oni mają zamysł jak zarobić. Masz darmową przestrzeń dyskową, ale taką by zabrakło wkrótce miejsca, zapłać - będziesz mieć wystarczającą. Tak, na pewna się tak skończy.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...