Bronisław Suchy

@Sylwester_Lasota Miło mi - dziękuję

* niebo za moim oknem słońce przebija śniegi ty drogą idziesz jasna nadzieja i krwi obieg zapalasz w moich oczach podziw dla cudów świata * oto na drogach wody stanęły i lilie płoną w lasach tu nasza cicha wydma w strumieniach kąpiel nasza * przez senne sianokosy stodoła dom i śnieżna zima na polach twoich gdzie pieśń się rodzi sławna i słońca nowy poryw rozwija białe skrzydła. * St. Wiś. 1974

@Sylwester_Lasota Dziękuję za uznanie i trafne rozpoznanie intencji.

legenda o morzu śródziemnym - tęsknota do jasnego błękitu. * nie widziałem cię - brzegi skalne - roślinne – pustynne wody ciche – błękitne i krwawe z spośród nocy i dni wybrałem żyjącą we mnie tęsknotę * uderzyła mnie twoja surowa czystość w tobie źródło mająca i przemijająca w kamiennych twych wioskach widzę moich bliskich serca niespokojne - podróże od wyspy do wyspy za grosze - za głód za trwanie w postanowieniach swoich niedorzecznych * osaczony jestem w górach twoich kamiennych w walce o byt – zdobywam widzenie twoje * tu też jest - morze śródziemne i nasza kąpiel i fale i korale i nasze połowy i starcia podwodne o tobie pisać wszystkim - od zachwytu do nędzy szukam dni twoich tłustych - szukam twego śpiewu ty dotrzesz do mnie - ja dotrę do ciebie w najskrytsze głębie * uciekasz wciąż przede mną to znów dom mój podgryzasz - jesteś na kształt - rozgwiazdy i na kształt - dzikiej rtęci * zmęczony jestem, ale pójdę w drogę przeciw tobie i znajdę ciebie poza twym obrębem i znajdę ciebie w każdej świata stronie bo czym ty jesteś wszystko jest i w gwiazdach i na orbitach każdej mojej myśli * jest noc przede mną a u ciebie słońce u mnie poranek a u ciebie gwiazdy bądź pozdrowiona morska burzo moja i zwierząt skalne zakamarki twoje. ******************* ** Poznań.1968 **. *** *

@adamm1 ciekawy dużo mówiący wiersz

Powracam do "iskry czasu" "o nowy kształt czas kulę toczy" tako mi się składa -------------------------------------------------- Chodź pójdziemy na przedpola moren gdzie śpiew w listowiu majowym ptaków nad zapory lodowcowe wód gdzie powraca sitowie i wymarły dawno bóbr z siostrą swą smukłą i srebrną z sosną wydmówką samosiewną

@Nata_Kruk Ja również witam, i dziękuję za wpis, dzięki któremu uzyskuję nowe spojrzenie na kompozycję wiersza. Może nowa wena pomoże mi uzyskać lepszy dobór słów.

italiański wiatr zbliżam się do mistrza wita i brata jego macieja - synowie wolnych kantonów obywatele miast. zbliżam się i klękam przed szatą madonny - to Italiański wiatr. zbliżam się do ciebie mistrzu - jakżeż czułe twe dłonie wśród ludzi, aniołów i świętych, - krakowski trakt perli wędrowcom czoło do miasta, w którym się stało na wieczną tej ziemi pamiątkę dzieło twe święte. Cieślin 1980

Iskra czasu Chodź pójdziemy na przedpola moren gdzie śpiew w listowiu majowym ptaków nad zapory lodowcowe wód gdzie powraca sitowie i wymarły dawno bóbr z siostrą swą smukłą i srebrną myślałem o rybie nie umiejąc wypowiedzieć tego teraz słowem lekkim oznajmiam tamtą myśl - o rybie w jasnej głębinie - o jej drodze szybkiej i dzieciach gdzie wodorosty wokół w zielonym słońcu w czasie dalekim i przeszłym/ iskra czasu – to dziś naucz mnie ziemio śpiewać. 1985