[przemijanie (1)]

zagubieni są w lesie
odnajdują swój cień
wśród samotnych drzew

 

w warstwach wiatru
oglądają zachody słońca
wszystko po nic na nic

 

w echu zapomnianych słów
zmieniają się pory
i zmarszczki każdego roku

[ławeczka]

@befana_di_campi Miło

@Jacek_Suchowicz Dziękuję

[ławeczka]

usiąść

posiedzieć

wyrównać oddech

 

otworzyć książkę

na przypadkowej stronie

odnaleźć siebie

 

dzień i tak minie

mniejsza z nim

 

tylko ten autobus

jest dziś punktualny

[a może noc]

a może morze

jesteśmy sami

bez uniesień bez fal namiętności

noc otula nas rybim ogonem

łuszczą się sny rozmaite

 

zimno drapie się za głowę

panele podłogowe imitują

mokry piach i senną plażę

na odludziu

 

chore zatoki dokuczają nieobecnym

dryfujące myśli wyrzuciło na brzeg

zrywamy się zachłannie

każdy w swoją muszlę

[nasen]

są sny płytkie

są sny głębokie

w których tonę na brzegu dnia

 

śnię gdy nie mogę zasnąć

żadnej metafizyki pod poduszką

 

niebo wplątało się

w skrzydła wędrownych ptaków

[zamyślenia]

zapachniało deszczem

zrywasz kwiecień

las zapładnia las

 

na krótko

zapachniało miłością

jak zwykle o tej porze

słońce przetoczyło się między nami

jesteśmy jednoroczni

 

[noc pod numerem 27]

budzę się po intymnej stronie nocy
nagie gwiazdy pukają do okien
czasem ubieram się
za miasto

twój tatuaż pachnie kobietą
wilki wyją na skórze

[kobieta]

@kwintesencja Dziękuję . Poprawione oczywiście

[kobieta]

wszystko ułożone jak w katalogu

który otwieramy na ostatniej stronie

 

wiem zaczynasz się od słowa dobranoc

naoczni świadkowie twierdzą

że twoje kruche ciało

uśmiecha się czasem w lustrze

 

jest w zestawie kilku wierszy

które znikną bezpowrotnie

 

[wyczekiwanie]

we śnie nieprzespanej nocy

wiersze siedzą na przystanku

jak zwykle spóźnione

kulawe

 

ostatni tramwaj w kolorze gwiazd

przedziera się przez stare miasto

ulice plączą się między słowami

wykropkowane brukiem

 

otwieram się na ostatniej stronie

w oknach botoks

czekam na ciebie

i mój elektrokardiogram

 

[miasteczko]

 

 

siedzimy w cudzym miejscu

w pomruku poranka łaszą się niczyje dachowce

trzy lustra

jedno słońce

w cyfrowej wersji damsko- męskie

 

cień ociera się o wycieraczkę

szósta za chwilę będzie

czytasz wierszem poradnik dla zagubionych

 

[* * *]

dzień
rozkwita z zachwytu
moknie znieczulony

czytam strona po stronie
godzina po godzinie
wbijam się między gwoździe
ostrych słów

na końcu zdania
dzwoni telefon
nawet nie wiesz
jak często
nie potrafię go odebrać

[miasto Warszawa]

pod pałacem nadgryzam dzień
pierwszy kęs o smaku deszczu
w ociemniałym spojrzeniu miasta
gryzą mnie (bez)pańskie psy

marzenia
gdzieś na kolejnej stronie
we wstępie kilka uwag
o życiu i raju zakochanym w Bogu

zero pragnień zero cukru
dbam o każdą pulsującą chwilę
odmawiam piwa o smaku dzielnicy
i nowennę pompejańską z zagubionym

tylko pozostały rowery
mknące ku zielonym światłom
dzwoni telefon
cień kwiatu przebija się przez ekran

[krzyk rozpaczy]

krzyże wieczne

za mnie mówić będą

śnili mi się ludzie

z teatru na bezsenność

 

w (nie)namalowaną noc

płoną gwiazdy

niebo zmienia kolor

 

zrozum ciszę

w rozerwanych słowach

chowam się za wykrzyknikiem

[zapiska]

przeszedłem przez wers

kolejny

teraz

włączę na chwilę świat

jest niedziela

ta sama i nieobowiązkowa

 

myśli ubrane w czapki

biegają mi po głowie

 

[* * *]

za drzwiami słyszę klucz żurawi

w nowym tekście nie chowamy się do szuflady

łączy nas miłość

do czytania i pisania

 

czasem bazgrzemy po murach naszej wyobraźni

czasem jest wiosna

 

czytam zielone strony

twoich wierszy

 

[piaski]

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za komentarz . Bardzo ciekawa sugestia .

@tetu @tetu Pozdrawiam serdecznie . Dziękuję za miły komentarz.

[piaski]

spaceruję w świecie nieobowiązkowym

ani jednej myśli w głowie

ani żywej duszy

 

nie odbieram telefonów

w zaakceptowanej ciszy

głos morza

 

tylko mewy
przesiadują na moich słowach
rozdziobując porywisty wiatr

w tle krajobraz zrywa się do lotu

 

[* * *]

w zrozumiałej wersji

wiosna przybiera okoliczne kolory

przestrzeń dojrzewa

 

zieleń rozkwita w innym folderze

nienamalowane ptaki przylecą jutro

zerkam przez okno

od czasu do czasu

 

[dworZec]

Warszawa Zachodnia
zbudzony Flixbus
odrywa światła
od rzeczywistości
podróż to pragnienie
plecak i mapa
z oknem
niebo
otwiera wiosnę
pierwszym kluczem
żurawi

[bar]

wyrażam się stosownie

w zaistniałej sytuacji

mleczny bar

między pomidorową a rosołem

czerwona tacka

na spodeczku napis Warszawa

ulica po drugiej stronie brzęczy autami

 

w oczekiwaniu na wieloowocowy kompot

nic poza życiem się nie dzieje

 

poezja wyczekiwanego smaku

na zimnej patelni

jajka rozbite na nowo

 

skradam się niesmacznie

[wczoraj było wczoraj]

a od kamienia jest tylko rzut
i słowo zamienione w pięść

ułamki sekund
dzielimy na nowo
wulgaryzmy unieważniamy

po drugiej stronie
w maślanej przestrzeni
trójkolorowe ptaki malują niebo
zachodzi nieistniejące dziś słońce

wiatr rozrywa pejzaż trójmiasta

[* * * (12)]

wybuchnęłaś wiosną
uśmiechem
po lewej stronie wiersza
musiało się wydarzyć
to niedzielne spotkanie

zagubiona jaskółka
co prawda
były dwie
nad krawędzią pustej kartki

zanim pojawiły się słowa
czekałem na końcu zdania
padał deszcz
a ty recytowałaś swoje niebo

[przejazd]

uwielbiam samotną uliczkę
jestem tu samotny
mało istotne znaki drogowe
i nieodmalowane zebry

na schodach pachnących kawą
pożegnanie z Afryką

istotnie
prowadzę rozmowy
niekontrolowane

[zapatrzeni w ( obraz i koty)]

w oknie
przemija dzień
pijemy ten herbaciany wieczór
na rozsypanych puzzlach
w strukturze późnego nieba
odgłos żurawi
i grafitowe chmury

resztę kolorów
pozbieramy jutro
jeszcze ostatni łyk słońca

zobacz siny wiatr
rozrzuca pierwsze sny
marcowe koty
przeżywają
swój pierwszy romans