Maciek Orted

Piękny, bardzo poruszający wiersz. Dotyka bolesnych miejsc w mojej duszy.

Dziękuję za podpowiedź. Jestem totalnym amatorem, nie znam się na tym. Traktuję pisanie jak formę terapii. Postaram się pamiętać i w przyszłości pisać lepiej. Pozdrawiam.

Oświadczam, że podmiot liryczny chodził po tym lesie i wcale się tam nie wybiera z powrotem... Tzn ma nadzieję nigdy już tamtędy nie chadzać!

Trochę podchodzi pod płytę KATa "Bastard". Wcale lekko mi się nie pisało. A to z uwagi na temat jak i techniczną stronę. Rytm zmieniałem kilka razy, dodawałem i ujmowałem sylaby. Wyszło tak jak wyszło.

W Ciemność W tym lesie czarnym chodzę sam Już nie wiem jak tutaj dobiegłem Coś z zewnątrz obserwuje mnie Wysysa światło, pije tlen A każda gałąź rani, tnie Upuszcza krwi i żywi się Zmęczony dalej brnę i brnę Lecz wyjścia dawno już nie szukam Nie słyszę choć wołają mnie Nie krzyczę chociaż krzyczeć chcę Zabija wszystko martwa cisza I nie ma już przestrzeni, czasu Przyszłości nie ma ani "teraz" Jest tylko to co zwiodło mnie Wrzuciło w otchłań bez imienia.

W sedno.

To zaiste nie jest bez znaczenia ale czy mamy na to jakiś wpływ? A nawet jeśli to czy decydując robimy to w pełni świadomie, czy kierujemy się logiką, dobrem, pragmatyzmem czy oportunizmem... Itd. Itp... Ogólnie zastanawia mnie sens podwjmowania jakichkolwiek decyzji skoro w tym samym czasie tysiące kolidujących ze sobą spraw może na nie wpłynąć. Ok... Odpłynąłem trochę od Twojego interesującego wiersza w filozoficzne wywody ;) Wiersz intrygujący, skłaniający do myślenia. Brawo.

Czekam na Ciebie Na wietrze rozdmuchującym wspomnienia, Wsłuchany w szum fal zagłuszających bicie serca, Czekam. Okrutne mewy wrzeszczą by zapomnieć, Chcą tylko jeść i pójdą spać, Gdy przyjdzie wreszcie zachód słońca, Ukoi fale, stłumi wiatr, Przyjdziesz na plażę i spojrzysz na mnie, W ostatniej chwili, nim noc zgasi świat.