Miły

Szkarłatna twarz przepita, w ustach mieli język, kolejny raz mnie wita rwąc następne kęsy. Ze śliskim uśmieszkiem puszcza kaprawe oczko. Nakarmić chce lękiem, zabawiając się spłonką. Jest w środku mojej głowy, głośno tłucze obcasami rozebrana do połowy, rozmija się z zasadami. Szepcze słowa niewygodne, aż powieki mi wywraca. Podpowiada myśli chłodne, osobowość mi zatraca. Jestem już apatycznym fantomem jej podłej intrygi. Oddycham ze smolistym mozołem w szponach strzygi. 10 paź 2018