Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Patryk Robacha

Użytkownicy
  • Postów

    598
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    2

Treść opublikowana przez Patryk Robacha

  1. Patryk Robacha

    Mój tomik

    Cześć koledzy, Dawno mnie tu nie było. Chciałem Was zaprosić do zapoznania się z tomikiem mojej poezji. Chętnie wyślę też zainteresowanym egzemplarz autorski (w ramach zwrotu kosztów wysyłki). Poezja jest dostępna m.in. w księgarni PWN https://ksiegarnia.pwn.pl/Nowa-rzeczywistosc,782527676,p.html Pozdrawiam Was ciepło, Patryk
  2. Bardziej chodziło o oddanie samego nostalgicznego i powolnego liczenia na palcach, jakby peel nie dowierzał liczbie zgromadzonych osób, że dla lepszej rachuby postanawia ich policzyć, ale nagle zrywa liczenie, bo nikogo nie ma... być może zbyt mgliście
  3. @8fun trochę naciągasz - wyraźnie napisane, że to o liczeniu na palcach. jako żywo nie widziałem, aby ktokolwiek zaczynał liczenie na palcach od wskazującego czy środkowego, o ile w dyspozycji są wszystkie pozostałe.
  4. Ale ja słyszę jak one nie rosną właśnie
  5. Dziękuję, cieszę się, bo wiersz prymitywny, ale moim zdaniem mocny.
  6. jestem w parku nie ma mnie nie ma parku widzę wokół tylu ludzi liczę ich na palcach raz - prostuję palec dwa - prostuję drugi trzy - i trzy wyprostowane mam palce czwarty już tylko na wpół zgięty wokół nie ma ludzi liczę ludzi nieobecnych żadnych osób do liczenia przeze mnie liczącego, którego nie ma w parku, którego nie ma słyszę drzewa rosną nie rosną słyszę drzewa nie rosną widzę liść opada wzwyż wiatr ugrzązł w krzewach dzikiej róży jestem w parku
  7. W wierszu białym można stosować rytmikę dowolną, ale powtarzalną, która nie podlega definicji określonej stopy metrycznej, a redakcja tekstu nie ma tu nic do rzeczy. Rytmikę można z kolei wzbogacić o określone zabiegi artykulacyjne, które urozmaicą recytację
  8. Dziękuję, korekta to wyłapie. Ja choćbym razy sto czytał, to nie rzucają mi się już w oczy te niemądre powtórzenia
  9. Haha, nie pierwszy i nie ostatni, ale to prawda. Rzadkość
  10. @evicca @Silver @Czarek Płatak Dziękuję za głosy
  11. Byłoby nieprzyzwoicie, gdyby treść nie była przedłużeniem tytułu - dlatego wielokropek jest zbędny.
  12. usuń wielokropek na początku, wygląda to okropnie a wiersz - esencjonalny, gratuluję
  13. Beta, czy to już kolejny raz, kiedy mówię absolutnie szczerze „dziękuję”?
  14. Uśmiechnąłem się. Możesz mnie tarmosić. Zapraszam
  15. @Pi_ Dziękuję za obfity i udany komentarz. Zostawię ten wiersz w takiej postaci - głównie chodzi o rytm. Podoba mi się ta rytmika, ale Twoje sugestie też są mądre. Natomiast użycie czasu teraźniejszego jest umyślne - podkreśla, że uczucie PL do bohatera lirycznego ma charakter trwały, odgrywa się teraz i cyklicznie powtarza. Nie chciałbym tu zanadto wchodzić w morfologię i semantykę języka. Bardzo mnie cieszy Twoja obecność na orgu, przy moich wierszach.
  16. Roklin, dziękuję. To niezwykle miłe. Zwłaszcza kwestia indywidualnej cechy - to niesamowicie ważne. I że ładnie płyną - cieszy mnie to. Ja uważam, że poezja to przede wszystkim rytm. Walczę o niego. Pozdrawiam cierpło.
  17. powiem o artystach prawdę bezwzględną oni - to egzystencji rezonator: w prawej ręce trzymają drogę mleczną w lewej zaś uzbrojony detonator
  18. O nic, wybacz, faktycznie się nie zrozumieliśmy. Zacytowałeś moją wiadomość dotyczącą anafory i przeszedłeś do rytmiki. Moja kolejna wiadomość jest ustosunkowaniem się do rytmiki wiersza. Coś zgrzytnęło w komunikacji :)
  19. Rytmika się załamuje bez tego „gdzie”. Znajdziesz mnie tam, granie łąki /- - / / - / - przedswieczorne lasu szumy /- / - /-/- (pierwszą sylabę traktuję jako akcent poboczny) i teraz: Znajdziesz mnie tam, gdzie granie łąki, / - - / / /- /- gdzie przedwieczorne lasu szumy, / - - / - /-/-
  20. Ładnie, ale na pewno oberwiesz za tyle tych gdzie, - nie oberwie, bo to anafora. Poetyckie narzędzie
  21. anafora to powtórzenie tego samego słowa na początku kolejnych wersów.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...