[Pragnienie]

3 minuty temu, Deonix_ napisał:

 

Sorry, że się wtrącam,

ale mnie to więdnięcie właśnie urzekło :)

Ale to może tylko mnie :))

Pisząc te dwa słowa słuchałam piosenki „Byłam różą” i chyba stąd się wzięły. Pójdę na spacer z tymi słowami. Poczekam jeszcze, przemyślę. Dziękuję za miłe wtrącenie ;) 

[„Nierówne myśli”]

38 minut temu, MaksMara napisał:

Witaj Kingo!

Tak widzę pierwszą zwrotkę:

 

Aortą płynie ma gorąca krew

a myśli nierówno

raz dotykają oczu łez

raz toną wzrokiem w tobie

oddalam się

błękitna przestrzeń tworzy ogień

 

tempo tak szybko rwie

gubią się neurony

gdy chcę dotknąć 

tętna twej wypowiedzi

 

To tylko sugestia. Wiersz jest Twój.

Pierwsza zwrotka jest b. dobra, później już się gubię, co chcesz powiedzieć. I rzeczywiście są to nierówne, albo skaczące myśli. 

Zgadzam się z przedmówczynią odnośnie rymów:

rwie- gubią się

ssie- się 

chciał- stan / źle brzmią.

 Jestem amatorką, ale może odezwą się bardziej doświadczeni w tej dziedzinie. 

Życzę powodzenia.

 

W pewnym momencie sama się zgubiłam w swej wypowiedzi, stąd tytuł. Dziękuję za cenne rady. Rzeczywiście powinnam przeanalizować rymy. 

[Pragnienie]

12 minut temu, Justyna Adamczewska napisał:

Kingo, witam, Ładny, ale smutny wiersz. Tak, odejścia bliskich nam osób, to trudne i b. bolesne. Pięknie wyraziłaś Swe uczucia, szczególnie podobają mi się słowa:

"

Może to trochę utuli? 

 

„W chwili nieszczęścia człowiek oswaja się z prawdą, to znaczy z ciszą”. Dziękuję za muzyczne utulenie ;)

[Pragnienie]

1 minutę temu, MaksMara napisał:

Podoba mi się tan wiersz, bardzo zgrabnie wyrazilaś uczucia. A co myślisz: zamiast cicho więdnę / to zniżam lub zpłycam myśli. Nie pochwalam jak ktoś na własne życzenie więdnie i to tylko dlatego sugeruję zmianę. Zrobisz jak zechcesz.

:)

Miałam ogromny problem z zakończeniem wiersza. Robiłam kilka podejść, zanim stanęło na „cicho więdnę”. „Zniżam myśli” brzmi lepiej. Dziękuję za sugestię ;)

[Pragnienie]

kiedy odszedłeś 

tak zwyczajnie

pokryłam wszystko 

czarną farbą 

 

cierpiałam wiele

łez i łaknień 

tak mało wody

dusza w żarze

 

i wciąż myślałam 

to przypadek

tak cicho wszedłeś

w moje progi

 

tak bardzo tęsknię

tak niezdarnie

kompletnie blednę 

gubię drogi 

 

za wiele westchnień 

białych kartek

zbyt wiele nie wiem

tracę zmysły 

 

rysuję obraz 

mojej chandry

a zaraz potem 

cicho więdnę 

[„Nierówne myśli”]

Dziękuję za opinię. Postaram się dopracować utwór. Pozdrawiam. 

[„Nierówne myśli”]

Jestem początkującą osobą i byłabym niezmiernie wdzięczna za konstruktywną krytykę ? 

 

aortą płynie, płonie ma gorąca krew
myślę nierówno
staram się dotknąć chmur łez 
nieostro widzę, tonę w Tobie
oddalam się
niebieska skóra tworzy ogień 

 

tempo za szybko rwie
neurony gubią się
tak dobrze znałam utwór twego tętna

 

i choć ten głód tak ssie 
uciekam boję się
tworzę melodię 
z melancholii dźwięk 

 

farbą uśmiechu kleks 
oczy zielone, wiesz 
za mało czasu na to arcydzieło 

 

trucizną otruć chciał 
usunął błogi stan
palił papieros
zanim całkiem padł 

 

koszula biała
a on zakłada obrus
zbiera kwiaty, ciernie 
i czeka już w środku 
pije kawę, trzęsie się
ociera krew
a ja udaję, że nie widzę jej