Maria_M

Bardzo piękne wyrażenie tęsknoty. Podobasię. :)

Ty, który jesteś niewidzialny bądź moim cieniem weź mnie za rękę i śmiało poprowadź przez życie. Ty, który jesteś trwałą opoką weź moją duszę weź moje myśli i nigdy nie mów że jestem zły syn.

Tak bardzo chciałam zobaczyć maki na mojej drodze - maków już nie ma trudno iść drogą, na której zgasła purpura gdy kwiatów nie ma, ja będę makiem makiem czerwonym takim, jak kiedyś tu rosły.

Jakieś takie, dziwne. :)

Jak piszesz i wrzucasz na publikę, to musisz być przygotowany na różne komentarze ((przecież to nie nowość) więc się nie obrażaj, tylko wyciągaj wnioski na temat różnej wrażliwości odbioru. Tak jak Ty masz prawo pisać o szczytowaniu staruszka, mokrych kalesonach itd. tak czytelnicy mają prawo mieć inną wrażliwość odbiór i wyostrzone poczucie estetyki. My Polacy, potrafimy podzielić się na sprzeczne grupy wzajemnego adorowania nawet przy takiej sprawie jak powyżej. Jak mi się coś nie podoba, to czytam tylko raz. I tak jest z Twoim wierszem. Natomiast inne utwory, które wzbogacają wyobraźnię, wnoszą człowieka na wyższy poziom estetyki i piękana- czyta się wielokrotnie. Twój wiersz też zapewne ma grono swoich czytelników, których bawi i śmieszy. I przecież o to chodzi. :))) :)))

Przy bramie płynących rzek kojącym róży powiało zapachem, w stronę morza ruszyłem, wędrowałem lasem z rozmachem. Przy klifie z błękitną wodą ujrzałem chmury gonitwą pędzące i twarz promienną, znajomą uśmiechałaś się do mnie przez słońce. Nie wiem dlaczego łzę uroniłem, poczułem ciepło za mymi plecami, serce wzruszone mocniej zabiło, złudzenie pragnąłem objąć ramionami. A tak naprawdę chcę przytulić Ciebie dziewczynę ze snów spotkaną w realu z długimi włosami, które wiatr rozwiewa wtedy się spotkam z mymi marzeniami. (Lub: będę szczęśliwy z mymi marzeniami) Pozwoliłam sobie przeredagować Twój wiersz. Myślę, że teraz jest ciut lepiej i dla wiersza i dla Ciebie, bo spotkałeś marzenie. Na pocieszenie, proponuje optymistyczne zakończenie wiersza. życzę powodzenia :)

Za serduszko dziękuję.

Dziękuję za czytanie i serduszko. :))

Proszę bardzo :)

Za mało. Stanowczo. :)

więc już nie dam wmówić sobie że pytać nie warto Może to detal, ale tak mi lepiej pasuje. A ogólnie- lekki, wesoły :)

Dziękuję serdecznie :)

Gdy wieczorem o szarej godzinie do snu kładę się ze zmęczeniem, myślę, czy ta noc szybko minie noc gwiaździsta, noc w pełni. Księżyc wokoło rozproszył pył złoty, niebo pokryło czarne tło zachodnie, światła jak myśli ulotne pogasły, ucichła codzienność i troski. O takiej późnej już porze przychodzi sen namiętny, błogi, w drzwiach domu mojego staje lekko. Nie dotykając podłogi. Cierpliwie czeka dopóki nie zasnę, płynie nade mną lub siada przy łóżku i ciepłym szeptem opowiada baśnię. Ten sen jest moim przyjacielem bliskim w kolorach niesie nadzieję jutra takiego snu życzę Wam wszystkim.

OK :)

Ale wyobraź sobie chłopa pijanego, który śpi namiętnie przy krasuli. :)

Zgadzam się, ale jestem o krok dalej, bo na postawione pytania znam odpowiedzi. Są prostej logiczne bez filozofowania, ale tu nie miejsce na to. pozdrawiam :)

" Limeryk" mój mnie nie rozśmieszył, Twój komentarz tak. :))

Bo to chodzi żeby szukać dziury w całym, wtedy gdy jej nie ma. Gdyby była, to po co szukać. :))

Pewien pijak z Częstochowy z pasją zwiedzał wszystkie rowy. Wzrok miał słaby, nie miał baby zasnął w polu obok krowy.

Lubię takie historie, śmiesznie, wesoło, widać, że znasz się na smażeniu, podgrzewaniu, przysmażaniu z użyciem tej wścieklicy. :))

Oczywiście, temat rzeka. Jednak uważam, że prawdy nie znajdziemy w matrixie. To zjawisko science faction, zawierające wiele odniesień filozoficznych i religijnych, opartych na naukach min. Platona, posiada elementy stylu japońskiej animacji, komiksu oraz elementy cyberpunkowe. Szukając tam prawdy o rzeczywistym życiu, to tak jak byśmy chcieli nazbierać grzybów i zamiast do lasu, wybralibyśmy się na pustynię - tylko przykład, ale tak jak każdy z nas uczy się na własnych błędach, uogólniając- tak całe społeczeństwa przez wieki błądzą. Niestety, taka ludzka natura. Ponadto myślę, że każdy twórca przelewa, uwydatnia, mimochodem przepycha, delikatnie nasuwa lub obrazuje w swojej twórczości własne myśli, uczucia, poglądy, filozofię z którą się utożsamia, percepcję świata, itd. Przecież człowiek to nie robot, ani nie postać z matrixa.Nie raz już w historii, systemy używały literatury i poezji jako instrumentów do kształtowania całych pokoleń. To na tyle moich dygresji. pozdrawiam serdecznie

Gdzie? Nie mów, że wierzysz w piekło, .... ? :)

Bardzo Ci dziękuję, szczególnie za ostatną zwrotkę i serce zwane zrozumieniem. Tobie również, wzajemnie. :)) :))

Dziękuję. :)

Tak, po co to wszystko? Przecież czyściec, piekło ... - te określenia, które już dawno przeszły do lamusa. Mamy XXI wiek. :))