Maria_M

Ciut poprawiłam, bez sugestii. Ciekawy temat podjąłeś, fanie, że o tym piszesz. pozdrawiam

Dziękuję za piosenkę. Włączyłam, wysłuchałam, przypomniałam. pozdrawiam Cię serdecznie

Może żeby nie było skojarzeń z R to napijemy się za .... Nie rozumiem ostatniego słowa, dlaczego błędni? :))

Bolesławie, jak to u Ciebie: płyniemy rytmem i melodią, a opis również piękny. :))

Bardzo dziękuję. :))

Dla mnie też. Inaczej bym nie odpisywała. :))

Dziękuję, Justynko. Piękna muzyka. :))

Ciekawe. :))

Gdy byłem dzieckiem mama mi często mawiała, że dom, w którym mieszkam to twierdza jest doskonała. Ta twierdza ma cztery baszty: kuchnię, korytarz, pokoje, ... tutaj synku spokojnie zaśniesz i będziesz śnić piękne sny swoje. Teraz po kilku latach i ja to samo przyznam, wiesz mamo co ci powiem? Ten dom to moja mała ojczyzna. Gdy byłem już trochę większy babcia mi często mówiła, że miejscowość, w której mieszkam to moja wioska miła. Na Roztoczu pięknie położona, szeregami domów, paseczkami pól biegnących pod lasy, wije się wstęgą zielono-złocistą, spokojnie tu cicho, uroczo - to przyznam. Wiesz babciu co ci powiem? Ta wioska to moja mała ojczyzna Gdy poszedłem do pierwszej klasy pan Ala na lekcji powiedziała, że kraj, w którym mieszkamy to właśnie Polska cała. Słuchałem wszystkiego uważnie, bo pięknie opowiadała o polskich górach, rzekach, łąkach i kolorowo- owocowych sadach. Dużo już wiem o Polsce, jasno to wszystkim wyznam, a jutro w szkole powiem, że Polska to moja duża ojczyzna. Dzisiaj, gdy tato wrócił z pracy mówi mi: " synku kochany, jutro będziemy w Unii, otworzą nam się bramy ..." Patrzę na tatę i uważnie słucham, a jego twarz promienieje uśmiechem od ucha do ucha. I chociaż wielu spraw nie rozumiem jeszcze- to przyznam. Lecz razem z tatą powiemy Europa to nasza ojczyzna. Kwiecień, 2004r. Wiersz napisany na akademię szkolną.

A to szarobury się ucieszy. Ładna ilustracja/obraz, wiersz również oddaje klimat wiidokowi. Całość podoba mi się. :))

Nie rozumiem twego szyfru ale lubię. :))

Dzieci zazwyczaj tak rysują czy malują farbami. Ten chłopczyk chciał namalować dużo elementów, a w efekcie końcowym ulewa wszystko przykryła. Swego czasu zajmowałam się analizą twórczości rysunkowej dzieci i wtedy powstał ten wiersz. pozdrawiam i dziękuję za czytanie

Nie, w moim limeryku. Befano, sama mam kociczkę, którą przygarnęłam dwa miesiące temu (pisałam o tym ) mam również dwa psy:czarnego labradora i cane corso. Zapewniam Cię, nie ceruję mych zwierząt. Pozdrawiam :))

Dziękuję, już poprawiłam. Nigdy nie liczę, a powinnam. Pozdrawiam

Wiersz jak wiersz, czytałam lepsze Twoje. Ani rytmu, ani rymu, nawet sens przebrzmiały, piszesz o prawdzie oczywistej, jakbyś nie rozumiał dalej dlaczego? A przecież na ten temat, było już dużo powiedziane, a Ty dalej ze swoim żalem wyskakujesz. Podziwiam ludzi, którzy potrafią cieszyć się każdą chwilą, szukają dobra wokół siebie, znajdują i dobrem się dzielą. Pozdrawiam :))

Na białym kartonie to kredką, to farbami namalowałem kwiaty, żołędzie i kasztany. Nad kasztanami słońce wesoło się uśmiecha, narysowałem chmury, a w dole płynie rzeka. Przy rzece rosną drzewa, w wodzie pływają rybki, deszczyk wszystko podlewa, mrugają mokre szybki. Nagle wyrosła tęcza cieszy się cała ziemia, i myślę, co to będzie gdy tęcza nam zaśpiewa? Na moim rysunku wkoło tańczą zielone liście, wiatr im piosenkę nuci o deszczu oczywiście i już za chwilę krople spadają wszystkim na głowy, drzewom, ptakom i dzieciom idącym drogą do szkoły. Niebieską akwarelą ulewa objęła wszystko, niech pada, ciągle pada, bo deszczu trzeba listkom. I co się okazało po trudach mojej pracy? Znikły ptaki, dzieci i drzewa, a na rysunku została tylko niebiesko-szara ulewa. kwiecień 2005r. Podróże w wyobraźni- cykl wierszy dla dzieci

O właśnie, i jak tu się nie zgodzić, jak ja myślę podobnie, albo jeszcze bardziej w tą stronę. Lubię odrobinę głupawki, pośmiać się z nonsensów, a wszystkich limeryków i tak tu nie wstawiam, bo co niektórzy zaczęliby bronić zaciekle nawet spróchniałe drzewo, nie wspominając już, że w/w kot to maskotka. A wyobraźnia gdzie? Narodowe dramaty? No właśnie, w tej kwestii nie utożsamiam się, jestem Wolna intelektualnie i mentalnie. Pozdrawiam :))

Tzw. angielski :))

To nie było dręczenie tylko kota ocalenie, bo że niemłody taki, zrobiły mu się w sierści dziobaki, więc dla lepszego samopoczucia onego konieczność była naprawienia jego. A że chłop przyszył się do baby? jak to chłop, pewnie szukał zabawy. A że baba kota trzymać umiała, swoją postawą też go zachęcała. Wszyscy na tym skorzystali baba ma chłopa, a kot połatany. Tylko płota szkoda bo jak do tej pory, wróble tam siadały a teraz ma szpary. :))))

Dziękuję za dobrą robotę i serce :))

A może warto mówić dlaczego? Wyjaśniać, uświadamiać? Witaj! Ciekawe przemyślenia.

Ciekawa postać - gajowy Jerzyk. :))

Pewien chłop i pewna baba, ot niecnota starą nitką cerowali ucho kota ona kota trzyma, on igłą wygina, wspaniała robota, przyszyli kota do płota.

Dziękuję za wizytę. Znam problem, najbardziej straszna jest rzeczywistość 2 i 3 zwrotki. Pogody ducha Ci życzę :))

O, a tego nie wiedziałam. :))