Anonim1

Faktycznie, dziękuję za zwrócenie uwagi, Pozdrawiam

Szukaj głęboko wśród cieni dawnych, Podążaj szlakami bohaterów pradawnych, Spoglądaj dalej, czuj mocniej, Wierz sercu nie oczom kłamliwym, Wiara, nadzieja i miłość niech twym sztandarem będą, Przyjaźń i braterstwo kluczem twego sukcesu niech będą.

https://youtu.be/wvEc5ZutRsU

Coś do posłuchania proszę nie oceniać filmiku

Podobnie jak poprzednio zapraszam do oceny i komentowania i subskrypcji

Dziękuję bardzo

Proszę o ocenę i jeśli się spodoba like i subskrypcje :)

Hej Proszę o pomoc w znalezieniu czytnika koleżanki Wiadomość od Spotterki : W piątek 20 lipca zostawiłam w pociągu relacji Białystok - Szczecin Główny, czytnik Amazon Kindle w czerwonym etui. Sama wysiadałam w Olsztynie już 21 lipca o godzinie 00:15, dlatego też czytnik przebył beze mnie długą drogę. Jako, że jeszcze wierzę w dobrych ludzi, przewiduję nagrodę dla uczciwego znalazcy.

„ Sonet III” Patrzę w niebo, gwiazd szukam przewodniczek mych, Tam zdala błyszczy obłok, tam jutrzenka swobody wschodzi, Ty w dal nie patrzysz okiem Twoim jasnym, Nazbyt okrutnym jesteś wrogiem własnym, Obfitość darów w pustkę zmieniasz martwą, W płomieniu swoim sam spalasz się żartwą, Lecz bujne pędy łamiesz Śmierci wiosłem, I sknerstwem ziemię okrywasz żałobą, Lecz kiedy rodzic schyli się do cienia, Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, Wesela wiosny jesteś teraz posłem,  I światu oddaj, co świata jest mieniem,  Lecz nie łącz się, z śmierci pustym objęciem, Tylko patrz w dal, za nowego świtu blaskiem.

Witam, Raczej odczytanie tego wiersza jako erotyk jest przypadkowe. Miał on być opisem górskiego krajobrazu oraz próbą odpowiedzi na postanowione pytanie. Pozdrawiam

Czyż wielką jest winą szukać szczęścia? Wśród dolin głębokich i gór wysokich, Wśród borów gęstych i łąk świetlistych, W brzmieniu strumienia i śpiewie wiatru, Dokąd to zaprowadzą nas odwiecznych gór szlaki? Czy na manowce? Czy na świata szczyt? Gdzie nieśmiertelne spoglądają na nas dawnych bohaterów dusze, Gdzie wszystko jest pierwsze i nowe, Pierwszy uśmiech, Pierwszy promień słońca i pierwszy pocałunek, Gdzie droga nam dawno obiecana się zaczyna? Czyż wielką jest winą szukać szczęścia?

Stoję na rozdrożu, Niczym na Boskim nożu, Wciąż gonie za marzeniami, Lecz straszy mnie los coraz to nowymi snami, Przygniata mnie myśli mych natłok, Czuje się niczym tłumok, Dokąd iść? Co zrobić? Czy podążyć do piekieł? Jak Dante za swą Beatrycze, Czy jak Orfeusz? Smutek mój śpiewem zagłuszyć, Ostatni rym swój składam, I udaje się do Domu Nocy, Gdzie wśród starych mocy, Ułożę i poddam się pod snów wieczne władanie, Licząc na Pól Elizejskich odszukanie.

Minuta za minutą, Godzina za godzina Dzień za dniem, Wciąż płyniemy, Przez bezkresny ocean, Smutków, radości i strat, Wciąż poszukując, Tego właściwego kierunku, Który zaprowadzi nas do pałacu wieczności, Lecz droga tam długa i kręta, I wciąż mącą nam szyki, Strach i zwątpienie, Wciąż to nowe stawiają drogowskazy, Na manowce zwodząc nas, Lecz my nadal płyniemy, Do bezkresnej światłości bram, Do nieśmiertelności!

Stoję tu przy tobie, Ale ty już jesteś daleko, Tam gdzie nie mogę iść, Pozostał tylko pusty pokój, I cisza, martwa cisza, Gdzie się podziały? śmiech, Muzyka i radość, Odeszły w blasku księżyca, Na drugi kraniec, Morza smutków, Pozostał tylko pomnik, Minionych chwil, Który skruszeje za naście lat, I już nikt nie będzie pamiętał, o tobie, Oprócz mnie! Który kochał cię! Byłaś mą jedyną! Żegnaj aniele mój ! Słodkich snów, Wśród chmur!

Stoję tu przy tobie, Ale ty już jesteś daleko, Tam gdzie nie mogę iść, Pozostał tylko pusty pokój, I cisza, martwa cisza, Gdzie się podziały? śmiech, Muzyka i radość, Odeszły w blasku księżyca, Na drugi kraniec, Morza smutków, Pozostał tylko pomnik, Minionych chwil, Który skruszeje za naście lat, I już nikt nie będzie pamiętał, o tobie, Oprócz mnie! Który kochał cię! Byłaś mą jedyną! Żegnaj aniele mój ! Słodkich snów, Wśród chmur!

Proszę o jak najszybszą ocenę i pomoc przy wierszu

Odeszła daleko stąd, poza zmysłów granice, a ja trwam przy marmurowym pomniku, gdzie tylu pochowano Odysów. Pada jakby niebo płakało a ja wciąż trwam niewzruszony poszukując w pamięci chwil, uśmiechów i pocałunków, róż i tulipanów, wszystkiego co po niej zostało, chcę iść za nią, ale jeszcze nie nadszedł mój czas, wiem że się jeszcze się spotkamy, tam gdzie dusze tańczą, wśród chmur, w oceanie światła i radości.

Dzięki wielkie za pomoc już się biorę do poprawek. Pozdrawiam.

Odeszła daleko stąd, poza zmysłów granice, a ja trwam przy marmurowym pomniku, gdzie tylu pochowano Odysów. Pada jakby niebo płakało a ja wciąż trwam niewzruszony poszukując w pamięci chwil, uśmiechów i pocałunków, róż i tulipanów, wszystkiego co po niej zostało, chcę iść za nią, ale jeszcze nie nadszedł mój czas, wiem że się jeszcze się spotkamy, tam gdzie dusze tańczą, wśród chmur, w oceanie światła i radości.

Dzięki za szczerość tak rzadką w obecnych czasach. Pozdrawiam.